การที่ผมไม่ได้มาตราฐานที่โรงพยายาบาล

คือ เรื่องนี้ผมโดนมาด้วยตนเองครับ ยายของผมมักมีอาการปวดท้องบ่อยๆครับ  เพราะงั้นผมถึงต้องไปส่งบ่อยๆ คือถ้าแบบเจ็บไม่มาก เราก็จะเอายาให้ยายกินครับ แต่ทีนี้บางครั้งยายชอบเจ็บตอนดึกๆครับแล้วเราก็จะพายายไปแต่ทีนี้เมื่อเราพายายไปโรงพยาบาลแม่ของผมก็มักจะโดนหมอดุว่ามาไม่เป็นเวลาไรงี้อ้ะครับ  บางทียายเจ็บเราก็ต้องรอถึงจนเช้า แต่เรื่องที่ผมจะมาเล่าวันนี้ครับมันอยู่ที่คนทำหน้าที่ ศูนย์เปล ครับ ศูนย์เปลที่นี้ก็จะมีประมาณ 3ถึง5 คนครับ ก็จะมีบางคนที่ช่วยเหลือผมจนแม่ของผมต้องเอาผักอะไรไปให้บ้างครับ และผมก้จำพี่คนนั้นได้ดี แต่ก็จะมีอีกหลายๆคนที่พอรถของผมมาส่งยายของผม เขาก็จะไม่สนใจทั้งที่ผมเห็นว่าเขาเห็นแล้วนะครับ เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ เลยทำให้ผมกับแม่ต้องไปเอารถนอนเขนมากันเองนะครับ แต่พอผมกับแม่สังเกตดู ทุกครั้งที่มีรถใหม่ๆ รถดีดี เขากลับมารับแทบทุกคนนะครับ ไม่ว่าจะเจ็บมากเจ็บน้อย คือผมเป็นคนอุ้มยายของผมถึงรถเองนะครับ คือคุณแค่เอารถมาให้ผมหน่อยนะครับ แบบทำเหมือนกับรถดีดใหม่ๆหน่อยได้ไหมครับ แล้ววันนี้ที่ผมไปนะครับมันทำให้ผมต้องมาระบายหน่อยนะครับ คือเขาบอกกับผมว่า ไปเอาเองเลยนะ ผมก็แบบ ห้ะ แล้วก็มีพี่จากข้างในมาเขนให้นะครับ คือยายของผมปวดท้องแบบมากๆอ้ะครับ แต่กว่าคุณจะคุยกะผมหรือมาช่วยเหลือผมมันนานมากๆ เหมือนกับว่าคุณไม่สนใจความเจ็บเลยเหรอครับ  ครับ สุดท้ายนี้ผมก็อยากจะส่งกระทู้นี้ไปให้คุณหน่อยนะครับ รถผมมันอาจจะเก่าเพราะพ่อของผมใช้มาตั้งแต่ตอนเด็กๆเราก็ไม่ได้มีตังมากมายที่จะซื้อรถนะครับ แต่การที่ยายคนหนึ่งเจ็บท้องคุณช่วยผมเหมือนคนอื่นหน่อยไม่ได้เหรอครับ