พ่อแม่ชอบทวงบุญคุณ

ครอบครัวใครเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ไหม คนรอบข้างหรือเพื่อนๆเรา คุณภาพครอบครัวดีมาก เลี้ยงลูกแบบใช้เหตุและผล เราอยากมีแบบนี้บ้าง แต่สิ่งที่เรากำลังประสบพบเจอคือ พอเราเริ่มโตขึ้น อยู่ในช่วงวัยรุ่น ที่กำลังเข้าเรียนมหาลัย ก็โดนแบกอะไรเยอะแยะเลย คำพูดคำปลอบดีๆแทบไม่มี เราทนไม่ไหวถึงขั้นหนีออกจากบ้าน แล้วไปเช่าหออยู่คนเดียว 🥲 ความรู้สึกกดดันต่างๆ ลำบากมาก กว่าจะหาเงินได้แต่ละบาท ทั้งเรียนทั้งทำงาน แต่พอที่บ้านรู้ว่า อยู่ได้ ก็ไม่ได้มาสนใจอะไร สนใจอยู่เรื่องเดียวคือ " เรื่องเงิน " เงินกยศเราเพิ่งจะออก เรายังจำไม่ได้เลยออกวันไหน เขาจำได้หมด แล้วชอบโทรมาแนวๆ ไม่มีเงินเลย ลำบากมากๆ แรกๆเราก็ไม่ค่อยมีจะกิน ยืมเพื่อนบ้าง พอทำงานมีเงินก็คืนเพื่อน เงินที่จะเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น ก็ต้องใจอ่อน โอนให้ เพราะเขาบอกลำบาก โอนก็ไม่เยอะ วันไหนให้เยอะหน่อยก็ 3000 บางครั้งมีแค่ 1000 เดียว พ่อโทรมาขอ เราก็โอนให้ไป แต่เขาเหมือนจะไม่พอใจ เพราะโอนให้แค่ 1000 เดียว พอมีวันนึงเราต้องจ่ายค่าเทอม แต่เงินไม่พอ โทรไปขอเงินเขาเรากลับโดนว่า หลังจากนั้นก็ไม่โทรไปขออีกเลย เราก็อดทนเก็บเงินทำงาน เรียนจันทร์-ศุกร์ เสาร์-อาทิตย์ทำงาน เหนื่อยทั้งกาย  เหนื่อยทั้งใจ เรารู้สึกแย่มาก วันนี้โทรไปหาเขา ถามเรื่องสุขภาพบ้าง เรื่องการเป็นอยู่ เขาก็แบบไม่ค่อยอยากคุย บอกแต่ว่า หาเงินยังไม่ได้เลย ไม่ค่อยมีเงินนู้นนี่ ไม่มีครั้งไหนที่คิดถึงเราจริงๆ มีแต่โทรมาหาเรื่องเงิน เงินเยียวยาเราได้มา เราก็โอนให้ เราบอกว่าเรา ดูแลเขาไม่ได้หรอก เขาบอกเราเห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเอง แต่ที่ผ่านมาไม่มีใครรู้เลยว่าเราทรมาณแค่ไหน พ่อเราเป็นคนเจ้าชู้ มีแม่เลี้ยงไม่ซ้ำหน้า แต่ละคนก็เข้าหาพ่อหมด บางคนดีแต่แรกๆ หลังๆก็เอาแต่เงิน คนล่าสุดคือ มาหวังกับเรามาก หวังว่าถ้าเราเรียนจบ ต้องซื้อบ้าน ซื้อรถให้เขา ลำพังตัวเรายังไม่มีปัญญาเลย พูดแบบตรงๆ  เราเหนื่อยที่เขา เห็นเราเป็นเครื่องมือหากิน ไม่ได้เห็นเป็นลูก ความเป็นพ่อที่รักลูกแบบผิดๆ คิดว่าการเอาผู้หญิงมาอยู่ด้วยแล้วจะทำให้บ้านสงบมีความสุขขึ้น ไม่ !! ไม่ใช่แบบนั้นเลย เหมือนตกนรก พ่อติดผู้หญิงถึงขั้น ตบหน้าเรา เพราะแค่เรามองค้อนใส่แม่เลี้ยง (เพราะแม่เลี้ยงมาด่าแม่เราว่าเป็น เราไม่ตบหน้าก็บุญแล้ว ) เรากลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ไปไหนเลย ออกจากห้องแค่ตอนอาบน้ำกินข้าวแค่นั้น วันไหนเราไม่พูดกับแม่เลี้ยง เพราะเราทำงานก็เหนื่อยแล้ว แต่นางกลับไปฟ้องพ่อ บอกว่าเราไม่พูดดีๆกับเขา เมินเขา ทำให้เขาไม่สบายใจ ทุกคนรู้ไหมวันนั้นก่อนเราตัดสินใจหนีออกจากบ้าน ทั้งๆที่ไม่มีความคิดแบบนี้อยู่ในหัว พ่อขึ้นมาเคาะประตูห้องเรา  และมาต่อว่าเราต่างๆนาๆ ว่าเราเป็นลูกไม่เอาไหน เอานิ้วชี้มาผลักหน้าผากเรา แล้วหลังจากวันนั้น ก็ชอบเมาแล้วขึ้นมาเคาะประตูห้องต่อว่าเรา ผลักหัวบ้าง ยืนด่าบ้าง เราจิตใจแย่มาก แย่จนหนีออกจากบ้าน และมีอาการชอบทำร้ายตัวเอง ต่อยกำแพง รู้สึกโดดเดี่ยวมาก 😞 พอออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ก็รู้สึกว่า เหมือนเราได้ชีวิตใหม่ ชีวิตที่ไม่ต้องโดนกดดันและโดนทำร้ายร่างกาย แต่ลำบากมาก ออกจากบ้านมาตอน อายุ 18 ตอนนี้ 21 แล้ว เคยโดนหลอกให้ทำงานหนักถึง 22:00 ทุ่ม แต่ค่าแรง 150บาทต่อวัน !!! ทนทำงานโรงงาน ที่มีแต่สังคมผู้ใหญ่แบบ ปากว่าตาขยิบ แต่ก็ผ่านช่วงนั้นมาได้ เรารู้สึกว่าเราโตขึ้น แต่ก็ยังโดนกดดันไม่เลิก เราไม่รู้จะปรึกษาใครหรือทำยังไงแล้ว เราท้อมาก ไม่ใช่ว่าเราเลวนะ พ่อเราก็รัก แต่เราอยู่กับเขาไม่ได้ เราไม่แปลกใจเลย ทำไมแม่เราถึงไม่อยากอยู่ด้วย เราก็ไม่ได้คิดจะทิ้งเขา สำหรับเราถ้ามีเงินใช้จ่ายไม่ลำบาก เราพร้อมจะให้เขา เขาทำกับเราเยอะมาก แต่เราก็โตมาได้เพราะเขา เรานึกถึงแค่เรื่องนี้ ถ้าในอนาคตเรามีลูก เราจะเลี้ยงดีๆเลย จะไม่ให้มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ สงสารเด็กมัน .