นี่คิอเรื่องราวของชายคนหนึ่งซึ่งมีอำนาจเหลือล้น และชายอีกคนหนึ่งซึ่งเอาแต่ได้มากเกินไป
แต่อย่ากังวลไปเลยครับ ผมไม่เอาเรื่อง 'การเมือง' ยุ่ง ๆ มาให้คุณ ๆ อ่านกันหรอก ชายที่มีอำนาจ
ผู้นั้นมีชื่อว่า เจมส์ คิดเดอร์ และชายอีกคนหนึ่งเป็นนายธนาคารของเขา

        คิดเดอร์ เป็นคนแปลกทีเดียว เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ซึ่งอยู่แต่ลำพังคนเดียวบนเกาะเล็ก ๆ 
นอกฝั่งนิวซีแลนด์ เขาไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์บ้า ๆ แบบปู่โสมเฝ้าทรัพย์ที่พวกคุณเคยอ่านพบหรอก
งานอดิเรกของเขาไม่ได้ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตน และเขาเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบประกอบการใหญ่โต
ชนิดมีชื่อเป็นภาษารุสเซียและไม่มีความละอายใจ เขาไม่ได้ซุ่มวางแผนหรือคิดล้มล้างระบอบใด ๆ 
ทั้งสิ้น  เขาตัดผมตัดเผ้าตัดเล็บสะอาด มีชีวิตและคิดการต่าง ๆ เหมือนคนธรรมดา ๆ ที่มีเหตุผล
ทั่วไป  เขามีใบหน้าที่แลดูค่อนข้างอ่อนวัย และค่อนข้างจะเก็บตัว  ลักษณะของเขาเตี้ยอ้วนและ
เฉลียวฉลาด เขามีความรู้ความชำนาญพิเศษทางชีวเคมี  ใครต่อใครเรียกเขาว่า "คุณคิดเดอร์" 
ไม่ใช่ 'ด๊อกเตอร์' ไม่ใช่ศาสตราจารย์ แต่เป็น "คุณคิดเดอร์" เฉย ๆ

        เขาเป็นคนแปลก ๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาไม่เคยจบวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัยไหน ๆ เลย
เพราะเขาพบว่าการเรียนในระดับนี้ มันช้าเกินไปสำหรับเขา ซ้ำวิธีการสอนมันแข็งตึงเป็นพิธีเกินไป
ด้วย เขาไม่คุ้นกับการสอนชนิดที่มีแต่ศาสตราจารย์ผู้สอนรู้เรื่องที่กำลังพูดถึงอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น
เจ้าพวกตำรับตำราทั้งหลายก็เหมือนกัน  ตัวเขาเองชอบถามคำถาม และไม่สนใจด้วยว่าคำถามเหล่า
นั้นจะเปิ่นสักแค่ไหน เขาคิดว่า เกรเกอร์ เมนเดล เป็นนักโกหกตัวร้าย ดาร์วิน เป็นนักปรัชญาผู้น่าขัน 
และ ลูเธอร์ เบอร์แบงค์ เป็นนักสร้างเรื่องตื่นเต้นมากกว่า เขาไม่เคยเอ่ยปากพูดโดยไม่ทำให้คู่สนทนา
รู้สึกอยากกลั้นใจตายเลย  ถ้าหากเขาสนทนากับคนที่มีความรู้ เขาจะพูดตรงดิ่งเข้าหาเนื้อเรื่องและทำ
ให้คู่สนทนาหายใจหายคอไม่ทัน แต่ถ้าหากเขาสนทนากับคนซึ่งรู้ในด้านที่เขารู้ด้วย เขาจะถามย้ำแต่
เพียงว่า " คุณรู้ได้อย่างไร "  เขามีความสุขที่สุดเมื่อได้บดขยี้นักชาติวงศ์วิทยาผู้หนึ่งเป็นผุยผงในวง
สนทนา ด้วยเหตุนี้คนทั้งหลายจึงปล่อยเขาตามลำพัง และไม่เคยเชื้อเชิญเขามาร่วมงานเลี้ยงใด ๆ 
เลย เขาเป็นคนสุภาพ เสียแต่ไม่มีจิตวิทยาการพูดเอาเสียเลย

        เขามีเงินส่วนตัวเพียงเล็กน้อย และใช้เงินนี้เช่าซื้อเกาะและสร้างห้องทดลองของเขาเองขึ้น
ผมได้เล่าให้ฟังแล้วใช่ไหมครับว่า เขาเป็นนักชีวเคมี แต่นั่นแหล่ะครับ เขาก็อดไปค้นคว้านอกวงการ
ที่เขาเชี่ยวชาญไม่ได้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่อัศจรรย์เลย เมื่อเขาใช้ปัญญาของเขาคิดค้นวิธีการตกผลึก
วิตามินบี 1 ได้สำเร็จ เป็นต้น - ถ้าหากมีใครต้องการซื้อมากเป็นตัน ๆ
เขาได้เงินจากการคิดค้นครั้งนี้มามากพอดู จึงจัดการซื้อเกาะไว้เป็นกรรมสิทธิ์เสียเลย แล้วจ้างคน
แปดร้อยคนมาทำงาน พร้อมกับสั่งซื้อและสร้างเครื่องมือใหม่ ๆ มาใช้ในห้องทดลองด้วย  เขาค้นคว้า
เรื่องของป่านจนพบวิธีหลอมเส้นใย และสร้างความแตกตื่นในอุตสาหกรรมผลิตกล้วย (ไม่ใช่กล้วย
ในรัฐสภาบางแห่งนะครับ) ด้วยการผลิตเชือกกล้วยที่เหนียวและไม่ขาด

.......... ยั  ง  มี  ต่  อ ..........
.