ฉายไปแล้วหนึ่งตอน เปิดมาก็แลอ้างว้างในท่ามกลางคนมากมาย
คังแจ ทำงานอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ แต่เวลานี้เป็นนักขาย ขายเป็นรายชั่วโมง ไม่ต่อรอบสองด้วย เพราะมันผิดกฏ
บูจอง เปิดตัวด้วยงานแม่บ้านแท้ๆ แต่อีกอาชีพของเธอคือ ghostwriter (เขียนติดกัน) ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของคนอื่น
ไม่ว่าจะในอาชีพนักเขียนผีหรือในอาชีพแม้บ้าน ก็เป็นอีกชนชั้นหนึ่งเสมอ เก็บเรื่องความเป็นนักเขียนผีไว้ก่อน เพราะเรื่องราวยังไปไม่ถึงจุดนั้น แต่ในอาชีพแม่บ้านรับจ้าง นอกจากไม่ควรมีตัวตนแล้ว ยังถูกมองอย่างไร้ค่าจนถึงขั้นรังเกียจกันเลยทีเดียว
บูจองมีสามี, จองซู ทำงานในซุปเปอร์มาร์เก็ต เป็นระดับหัวหน้าปฏิบัติการ เขาดูขยันขันแข็งและรับผิดชอบการงานเป็นอย่างดี
คังแจมีเพื่อนอยู่สองคน และคงจะแน่นแฟ้นกันอย่างมากด้วยความยากลำบากที่ผ่านมาด้วยกัน
ตั๊กยี คือสายด่วนที่ทำให้คังแจมีข้ออ้างกับลูกค้าสาวใหญ่รายนั้น เขาโทรมาแจ้งข่าวร้ายของเพื่อนอีกคน คนที่เป็นรุ่นพี่และต้องเคยเป็นรุ่นพี่ที่รักมากๆ ของทั้งคู่อย่างไม่ต้องสงสัย
จองซู กลับมาพบกับความวุ่นวายที่บ้านระหว่าง แม่และเมีย ที่ไม่น่าจะมีใครชนะ มีแต่คนแพ้และแพ้
จองซูพาแม่เข้าห้องจนได้ ถึงเขาจะไม่ได้เข้าข้างแม่ ถึงเขาจะไม่ได้รังแกเมีย และมีความพยายามจะปกป้องเมียอย่างไม่ปิดบัง แต่คล้ายว่าการมีอยู่ของเขาไม่สามารถเยียวยาบูจองได้
ที่งานศพรุ่นพี่ ที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีทุกอย่าง รวมทั้งไม่มีญาติแม้แต่คนเดียว แม้แต่ภาพงานศพ ก็ยังต้องเปิดดูจากโน้ตบุ๊ก
ตั๊กยีที่ฟูมฟายน้ำตานองหน้าตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่ได้เห็นน้ำตาของคังแจที่นอนหันหลังหลบไม่ให้เพื่อนเห็นความเศร้านั้น
บูจองออกจากบ้านมาหาพ่อ ปล่อยให่สามีปลอบโยนแม่ตัวเองไป เธอมาหาพ่อด้วยหน้าตายิ้มแย้ม กำเงินสดมาสั่งของอร่อยๆ ให้พ่อกิน เดินเป็นเพื่อนพ่อไปทำงานของเขา งานที่อาจมีคนมองว่าต่ำต้อย งานเก็บกล่องกระดาษขาย
ที่ป้ายรถเมล์ ในขณะที่พ่อห่วงกังวลว่าลูกสาวมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ความรู้สึกด้อยค่าของบูจองก็ทะลักออกมาเป็นน้ำตาเต็มหน้า ทั้งการถูกด้อยค่าจากคนอื่นและตัวเองที่ก็ไม่ได้ละเว้นตัวเองไว้เลย
ละครบทเศร้าฉากสั้นๆ มีผู้ชมหนึ่งคนในระยะไม่ใกล้ไม่ไกล
ส่งบูจองขึ้นรถเมล์ อัปป้าโทร.หาลูกเขย ฝากฝังลูกสาวกับเขาอีกครั้ง ในขณะที่ลูกเขยทำได้เพียงกล่าวคำขอโทษอย่างสุภาพที่สุด
บนรถเมล์ที่มีผู้โดยสารสามคน และสองในสามเป็นตัวละครหลักของดราม่าฉากนี้ ที่ยังไม่รู้ว่าพวกเขาสูญเสียอะไรไปบ้างกับชีวิตที่ผ่านมา แต่เวลานี้เสียศูนย์จนโงนเงนมากแล้ว
รยูจุนยอลผมยาวเร้าใจสมกับหน้าที่การงานในเรื่องมากจริงๆ เดินสวนกันริมถนน อาจจะเผลอเดินตามไปได้ดื้อๆ ๕๕๕๕๕
จอนโดยอน เหมือนเกิดมาเพื่อบทบาทแบบนี้จริงๆ และขอพูดซ้ำว่า พัคบยองอึนในบทสามีของบูจองก็เหมือนเกิดมาเพื่อบทบาทแบบนั้นด้วยอีกคน
ยูซูบิน แห่ง start-up และ crash landing on you เป็น ตั๊กยี . . . เป็นแคสที่เหมาะเจาะ และน่าสนใจมาก จนไม่สามารถมองเมินเรื่องนี้ไปได้
ฉันเลือกดูเรื่องนี้เพราะนักแสดงหลักทั้งหมด และผลงานอันยอดเยี่ยมมากมายที่ผ่านมาของผกก.เป็นเครื่องประกันความซึ้ง ดูโปรไฟล์ของผกก.ที่นี่ค่ะ
https://asianwiki.com/Hur_Jin-Ho
คืนนี้ดูต่อ ถ้าชอบมาก ค่อยมาเขียนรีวิววันหน้าค่ะ
[Lost] เสียศูนย์เพราะสูญเสีย (opening)
ฉายไปแล้วหนึ่งตอน เปิดมาก็แลอ้างว้างในท่ามกลางคนมากมาย
คังแจ ทำงานอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ แต่เวลานี้เป็นนักขาย ขายเป็นรายชั่วโมง ไม่ต่อรอบสองด้วย เพราะมันผิดกฏ
บูจอง เปิดตัวด้วยงานแม่บ้านแท้ๆ แต่อีกอาชีพของเธอคือ ghostwriter (เขียนติดกัน) ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของคนอื่น
ไม่ว่าจะในอาชีพนักเขียนผีหรือในอาชีพแม้บ้าน ก็เป็นอีกชนชั้นหนึ่งเสมอ เก็บเรื่องความเป็นนักเขียนผีไว้ก่อน เพราะเรื่องราวยังไปไม่ถึงจุดนั้น แต่ในอาชีพแม่บ้านรับจ้าง นอกจากไม่ควรมีตัวตนแล้ว ยังถูกมองอย่างไร้ค่าจนถึงขั้นรังเกียจกันเลยทีเดียว
บูจองมีสามี, จองซู ทำงานในซุปเปอร์มาร์เก็ต เป็นระดับหัวหน้าปฏิบัติการ เขาดูขยันขันแข็งและรับผิดชอบการงานเป็นอย่างดี
คังแจมีเพื่อนอยู่สองคน และคงจะแน่นแฟ้นกันอย่างมากด้วยความยากลำบากที่ผ่านมาด้วยกัน
ตั๊กยี คือสายด่วนที่ทำให้คังแจมีข้ออ้างกับลูกค้าสาวใหญ่รายนั้น เขาโทรมาแจ้งข่าวร้ายของเพื่อนอีกคน คนที่เป็นรุ่นพี่และต้องเคยเป็นรุ่นพี่ที่รักมากๆ ของทั้งคู่อย่างไม่ต้องสงสัย
จองซู กลับมาพบกับความวุ่นวายที่บ้านระหว่าง แม่และเมีย ที่ไม่น่าจะมีใครชนะ มีแต่คนแพ้และแพ้
จองซูพาแม่เข้าห้องจนได้ ถึงเขาจะไม่ได้เข้าข้างแม่ ถึงเขาจะไม่ได้รังแกเมีย และมีความพยายามจะปกป้องเมียอย่างไม่ปิดบัง แต่คล้ายว่าการมีอยู่ของเขาไม่สามารถเยียวยาบูจองได้
ที่งานศพรุ่นพี่ ที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีทุกอย่าง รวมทั้งไม่มีญาติแม้แต่คนเดียว แม้แต่ภาพงานศพ ก็ยังต้องเปิดดูจากโน้ตบุ๊ก
ตั๊กยีที่ฟูมฟายน้ำตานองหน้าตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่ได้เห็นน้ำตาของคังแจที่นอนหันหลังหลบไม่ให้เพื่อนเห็นความเศร้านั้น
บูจองออกจากบ้านมาหาพ่อ ปล่อยให่สามีปลอบโยนแม่ตัวเองไป เธอมาหาพ่อด้วยหน้าตายิ้มแย้ม กำเงินสดมาสั่งของอร่อยๆ ให้พ่อกิน เดินเป็นเพื่อนพ่อไปทำงานของเขา งานที่อาจมีคนมองว่าต่ำต้อย งานเก็บกล่องกระดาษขาย
ที่ป้ายรถเมล์ ในขณะที่พ่อห่วงกังวลว่าลูกสาวมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ความรู้สึกด้อยค่าของบูจองก็ทะลักออกมาเป็นน้ำตาเต็มหน้า ทั้งการถูกด้อยค่าจากคนอื่นและตัวเองที่ก็ไม่ได้ละเว้นตัวเองไว้เลย
ละครบทเศร้าฉากสั้นๆ มีผู้ชมหนึ่งคนในระยะไม่ใกล้ไม่ไกล
ส่งบูจองขึ้นรถเมล์ อัปป้าโทร.หาลูกเขย ฝากฝังลูกสาวกับเขาอีกครั้ง ในขณะที่ลูกเขยทำได้เพียงกล่าวคำขอโทษอย่างสุภาพที่สุด
บนรถเมล์ที่มีผู้โดยสารสามคน และสองในสามเป็นตัวละครหลักของดราม่าฉากนี้ ที่ยังไม่รู้ว่าพวกเขาสูญเสียอะไรไปบ้างกับชีวิตที่ผ่านมา แต่เวลานี้เสียศูนย์จนโงนเงนมากแล้ว
รยูจุนยอลผมยาวเร้าใจสมกับหน้าที่การงานในเรื่องมากจริงๆ เดินสวนกันริมถนน อาจจะเผลอเดินตามไปได้ดื้อๆ ๕๕๕๕๕
จอนโดยอน เหมือนเกิดมาเพื่อบทบาทแบบนี้จริงๆ และขอพูดซ้ำว่า พัคบยองอึนในบทสามีของบูจองก็เหมือนเกิดมาเพื่อบทบาทแบบนั้นด้วยอีกคน
ยูซูบิน แห่ง start-up และ crash landing on you เป็น ตั๊กยี . . . เป็นแคสที่เหมาะเจาะ และน่าสนใจมาก จนไม่สามารถมองเมินเรื่องนี้ไปได้
ฉันเลือกดูเรื่องนี้เพราะนักแสดงหลักทั้งหมด และผลงานอันยอดเยี่ยมมากมายที่ผ่านมาของผกก.เป็นเครื่องประกันความซึ้ง ดูโปรไฟล์ของผกก.ที่นี่ค่ะ https://asianwiki.com/Hur_Jin-Ho
คืนนี้ดูต่อ ถ้าชอบมาก ค่อยมาเขียนรีวิววันหน้าค่ะ