.
.
.
.
.

บูจองซักผ้าเช็ดหน้าของชายแปลกหน้าใจดีคนนั้นแล้วส่งคืนให้เขา ผ้าเช็ดหน้าที่กลายเป็นผ้าเช็ดน้ำตาของเธอ ในคืนที่ทั้งคู่ได้พบกันแบบมีตัวตนเป็นครั้งแรก

ส่งข้อความบอกเขาว่าเธอเอาผ้าเช็ดหน้าไปคืนไว้ในกล่องรับจดหมาย พร้อมด้วยถ้อยคำที่เธออาจตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดี แต่ทำให้คังแจหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน หรือถ้าเคยก็คงจะนานจนไม่สามารถรื้อฟื้นความทรงจำส่วนนั้นได้ 



คนสองคนที่ดิ้นรนอยู่ท่ามกลางความจอมปลอมของโลกใบนี้ . . . มันเริ่มต้นจากความเศร้า ความสงสาร และเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนดี



.
.
.
.

ต่อในคอมเมนต์ค่ะ