พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน

สวัสดีคะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า เราเป็นลูกคนเล็กตอนนี้ก็กำลังเรียนมหาลัยปีสุดท้าย และเรียนออนไลน์อยู่ ก็จากสถานการณ์แบบนี้แม่เลยให้ออกจากหอพักแล้วขนของกลับบ้าน พอกลับบ้านมาถึงเราก็เอาของที่ขนมา มากองไว้ในบ้านเพราะต้องหาที่เก็บ เนื่องจากว่าที่บ้านหลังนี้ไม่ทีอะไรที่เป็นของเราเลย ใช่คะ ไม่มีอะไรเลย ตู้เสื้อผ้า 4-5 ลูกก็เก็บเสื้อผ้าพ่อแม่พี่สาวเต็มหมด ส่วนเสื้อผ้าเราใส่อยู่ในถุงขยะ เราก็พยายามหาที่เก็บแต่บ้านไม่ได้หลังใหญ่มันจึงไม่มี เราก็ได้แต่คิดว่าจะหาลังใส่แทน แต่ก็นั่นแหละคะ ในบ้านไม่มีอะไรเป็นของเราเลย ลังทุกลังในบ้านเต็มไปด้วยของพี่สาวหมด แล้วเรายังไม่ได้ทำงานมีเงินใช้ จะขอแม่ทุกครั้งคำตอบที่ได้คือ ไม่มีตัง ทุกครั้งคะ ไม่ว่าจะขอซื้ออะไร ก็ตอบว่าไม่มีตัง แต่รถส่งของออนไลน์มาเกือบทุกวัน ที่เราเรียนทุกวันนี้ต้องบอกก่อนเลยว่าป้าเป็นคนส่งเรียนนะคะ แล้วบวกกับเรากู้ กยศ แต่สถานการณ์แบบนี้ไม่อยากรบกวนป้าเลยคะ เพราะป้าก็แก่แล้ว กยศ ก็ยังไม่เข้า เราเลยไม่ขอ ของก็เลยกองไว้มุมนึงของบ้าน แล้วอยู่ดีๆแม่ก็บอกพ่อว่าให้เอาไปเผาทิ้ง เขาบอกเกะกะ เราก็บอกว่ารอเงิน กยศ เข้าจะซื้อลังมาใส่ เขาก็ด่าเราเป็นชุดเลย บอกว่าสกปรก โสโครก แล้วก็ด่าอีกมากมาย ต้องบอกก่อนคะแม่เราเป็นคนชอบนินทาคนอื่น ชอบว่าร้ายคนอื่น เราได้ยินมาตลอดแล้วเคยบอกแม่ว่า อย่าว่าเขาเลยมันจะตกถึงลูก แต่ก็นั่นแหละคะเขาก็ด่าเรากลับอีก จนเราเงียบปล่อยเขาว่าไป ส่วนเรื่องของๆเรา เราอธิบายไปแล้วว่ารอเงินซื้อลัง แต่แม่ไม่ฟังด่าเรารุนแรงมาก บอกให้เราออกไปจากบ้าน ไปไกลๆบ้านเขา ไล่ให้เราไปตาย เราเสียใจมาก เขาบอกว่าเราเป็นภาระทุกอย่างไม่เคยช่วยอะไร ทั้งๆที่ทุกครั้งเรามีอะไรพ่อแม่มาก่อนเสมอ ป้าที่ส่งเราเรียนเรายังนึกถึงทีหลังเลย เงินกู้ที่ได้มาเป็นก้อน เราซื้อโทรศัพท์ให้พ่อกับแม่คนละเครื่อง แต่พี่สาวไม่เคยให้อะไรเลย เรียนจบ ทำงาน ตอนนี้พี่อายุจะ 40 แล้วยังดูแลพ่อแม่ไม่ได้เลย พี่จะใช้แต่ของดีๆแพงๆ ส่วนเราของตามตลาดคะ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็ต้องเก็บเงินเอง หรือไม่ก็ผ่อนเอาจากเงิน กยศ ที่ได้มา พี่สาวไม่ได้ส่งเงินให้พ่อแม่ใช้สักเดือน มีแต่ขอด้วยซ้ำบางที เขาชอบแต่งตัว อยู่สังคมสูงๆ ส่วนเราอ้ะหรอ เด็กบ้านนอกเลยคะ เวลาเราอยากแต่งตัวสวยๆ ถ้าพี่เห็นเขาก็ชอบพูดตลอดว่าแค่งตัวอะไร ไม่เห็นสวยเลยอย่างงั้นอย่างงี้จนเราหมดความมั่นใจทุกครั้ง เลยเลิกแต่งคะ วันนี้เราโดนแม่ด่า แม่ไล่ แถมแม่ยังพูดว่า "กูเสียใจที่กูมี กูไม่ได้อยากมี จะไปตายห่าตายโหงที่ไหนก็ไป ถ้ากูรู้ว่ามีกูเอาออกไปนานแล้ว" คำนี้แม่พูดมาตลอดเลยคะ มันฝังใจเรามาตลอด เราพยายามไม่นึกถึงคำนี้แต่มันก็อดไม่ได้ เราไม่ได้บอกว่าตัวเองดี แต่เราไม่เคยทำให้เค้าผิดหวัง เกรดก็ไม่เคยต่ำกว่า 3.5 เลย ทำทุกอย่างเพื่อแม่ แม่บอกอยากให้รับราชการ เราก็กำลังพยายามอยู่ ทำไมอ้ะ ทำไมแม่ไม่มองเห็นบ้าง พอเราพูดว่าที่พี่สาวยังไม่เห็นส่งเงินให้แม่ใช้บ้างเลย แม่ก็พูดว่าเขาต้องกินต้องใช้ เราก็หมดคำจะพูด แค่แม่พูดกับเรา กู ทุกครั้ง แต่กลับพี่สาว แทนว่า ลูกกับแม่ตลอด ตอนนี้เราอยากตายจิงๆ เราไม่มีใครเลย ญาติพี่น้องก็ไม่สนิทกับใคร อยู่แต่กับที่บ้าน แฟนเราก็บอกให้ไปอยู่กับเขา เดี๋ยวเขาดูแลเราเอง แต่เราเกรงใจมากๆ เพราะแฟนเด็กกว่าเรา เราไม่อยากให้เขาทำงานหนักกว่าเดิมเพื่อเรา ไม่รู้จะผ่านตรงนี้ไปได้ยังไง  ตอนนี้มืดไปหมด คืดในใจว่าคืนนี้จะโดดสระหลังบ้านตายดีมั้ยทุกวัน ไม่ไหวแล้วจิง ๆ คะ ขอคำแนะนำหน่อยได้มั้ยคะ อยากออกจากตรงนี้