สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ของผมเอง หนุ่มหน้าหวานเบาหวานเรียกพี่55555 แต่ก่อนผมอะคิดมาตลอดว่าโรคเบาหวานเป็นโรคของคนอ้วน คนแก่ เราอายุยังแค่นี้ไม่ต้องไม่ต้องไปกังวลหรอก จนกระทั่งวันที่ผมได้ไปตรวจสุขภาพ ผลสรุปออกมาว่าผมเป็นเบาหวานครับ!!!! ตอนแรกพอผลออกมาก็ยังนิ่งนอนใจอยู่ เพราะคิดว่าคนที่จะเป็นเบาหวานตอนอายุน้อยๆมันคงไม่ร้ายแรงหรอก หลังจากนี้เดี๋ยวกินเบียร์ให้มันน้อยลงก็ได้ (ประโยคบอกเล่าที่ไม่สามารถทำจริงได้ครับ55555) 

แล้วยิ่งสถานการณ์ในตอนนี้ โรคโควิด19ระบาดอีก ใครที่เป็นเบาหวานอยู่ต้องดูแลตัวเองอย่างเคร่งครัดเป็นพิเศษเลยนะ เพราะโรคเบาหวานถือเป็นโรคที่ความเสี่ยงสูง ถ้าติดโควิดขึ้นมาล่ะงานเข้าเลยครับ เพราะคนทึ่เป็นเบาหวานระดับน้ำตาลในเลือดมันจะสูงจนทำให้ร่างกายกำจัดเชื้อไวรัสได้น้อยกว่าคนทั่วไป อาการจะรุนแรงและเสี่ยงที่จะตายก่อนเป็นอันดับต้นๆเลยนะ แล้วยิ่งถ้ามีโรคแทรกซ้อนอื่นๆตามมาอีกยิ่งอันตราย

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ช่วงที่ไปตรวจแล้วเจอเบาหวาน หมอให้ผมปรับพฤติกรรมแล้วรอไปตรวจอีกรอบนึง หมอก็บอกตั้งแต่ครั้งแรกแล้วนะว่าให้ผมดึงสติกลับมาดูแลสุขภาพ เราอะโชคดีนะที่ตรวจแล้วเจอตอนที่อายุยังน้อย เพราะผมยังเพิ่งเป็นในระยะแรก มีโอกาสที่จะอาการดีขึ้นไว และรักษาให้อาการเป็นปกติได้ แต่ผมเองแหละที่ไม่ได้เคร่งครัด และยังคงประมาท ยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมๆ กินเหล้า สูบบุหรี่ พักผ่อนน้อย ก่อนนอนผมก็ต้องกินเบียร์อย่างน้อยวันละ1ขวดถึงจะหลับสบาย กลับแกล้มห้ามขาดคุณภรรยาก็ตามใจ อยากกินอะไรทำให้หมด เพราะรู้ว่าผมกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆก็อยากที่จะให้ผมได้กินของอร่อย

จนในที่สุดผมก็ได้กลับไปตรวจอีกรอบตามที่หมอนัด สรุปว่าผมนั้นได้เป็นเบาหวานไปแล้วจริงๆ คราวนี้เรื่องจริง ไม่เล่นแล้วครับ หมอพูดถึงความเสี่ยงต่างๆและเล่าให้ฟังว่าหลังจากนี้ชีวิตของผมจะเป็นยังไงถ้าผมไม่เปลี่ยนพฤติกรรม ฟังหมอแแล้วขนลุกจริง โรคนี้เหมือนว่ามันจะไม่น่ากลัวนะแต่พอหมอเล่าเท่านั้นแหละ กลัวแล้วครับคุณหมอ ครั้งนี้จึงทำให้ผมเริ่มสนใจตัวเองแล้ว... เริ่มหาข้อมูล ถามคนรอบตัวที่เป็นเบาหวานว่าเค้าใช้ชีวิตกันยังไงบ้าง หลักๆเรื่องที่อยากรู้ก็คือเบาหวานมันร้ายแรงแค่ไหน พออ่านไปเรื่อยๆก็เริ่มกลัว แต่ก็เอาวะเมื่อเป็นแล้วก็ต้องอยู่กับมัน สู้กับมัน ไม่ให้มันร้ายแรง ลึกๆแล้วผมก็ยังอยากมีชีวิตที่ยืนยาวกว่านี้ ผมไปอ่านเจอมา คนที่อายุน้อยๆตายเพราะเบาหวานกันก็มีเยอะมาก...

สมัยนี้ที่คนอายุน้อยๆเป็นเบาหวานกันเยอะ ก็เพราะว่า อาหารในยุคปัจจุบันมันชั่งเย้ายวนใจ ชาไข่มุกเอย ขนมหวานเอย เค้ก หมูกะทะ ชาบู พวกนี้เป็นอาหารที่กระตุ้นเบาหวานมากถ้าเราไม่กินแบบยับยั้งชั่งใจ อีกทั้งยังไม่ค่อยออกกำลังกาย เลิกงานเสร็จกินข้าวเย็นแล้วก็นอน ตอนทำงานก็ไม่ได้ลุกขึ้นเลย ร่างกายเผาผลาญน้อยมาก นาฬิกาผมแจ้งเตือนให้ลุกทุกชั่วโมง แต่ผมก็ไม่ลุกครับ55555 นี่แหละครับความเสี่ยงที่เกิดขึ้นด้วยน้ำมือของเราเองในทุกๆวัน ใครมันจะไปรู้เนอะผมก็เหมือนคนเมืองทั่วไปที่นั่งทำงาน กินอะไรตามใจปากพอๆกับคนอื่น แต่ดันโชคร้ายเฉยเลย555555 ผมจำได้ว่าตอนเด็กๆที่ผมรู้ว่าปู่ผมเป็นโรคเบาหวาน ผมนี่ร้องไห้เลยนะ เพราะตอนนั้นยังเด็กมากเลยรู้สึกว่าโรคนี้มันน่ากลัวจัง แต่ทำไมตอนโตผมกลับไม่ค่อยกลัวมันแหะ จนมาเกิดขึ้นกับตัวเองนี่แหละ เลยรู้ซึ้งแล้วครับ

เท่าที่ผมรู้มาตอนนี้เบาหวานพบได้จากคนที่อายุไม่ถึง20ปีก็เป็นกันได้แล้วนะ ตอนนี้ผมอายุ 25 ผมรู้ตัวว่าผมเป็นเบาหวานตอนอายุ 23 ช่วงที่ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมสัญญากับตัวเองและก็เลิกสิ่งกระตุ้นต่างๆมันทั้งหมดเลยพวก เหล้า บุหรี่ หันมาสนใจเรื่องอาหารการกินเป็นอันดับ1 เพราะหมอบอกว่าเรื่องอาหารการกินคนที่เป็นโรคนี้จะต้องสนใจมากกว่าคนอื่นเป็นพิเศษ จะมาตามใจปาก ตามใจท้องแบบคนอื่นไม่ได้ 

อีกอย่างที่รู้สึกแย่คือโรคนี้เป็นแล้วไม่หาย ต้องกินยาตามแพทย์สั่งอย่างเคร่งครัด ถึงเรารักษาจนระดับน้ำตาลในเลือดจะลดลงมาเท่ากับคนปกติแล้ว แต่ถ้าอะไรไปกระตุ้น มันก็จะกลับมาหาเราได้อีก เอาจริงอย่างกับหนัง A Quiet Place ที่ห้ามเสียงดังไม่งั้นตาย แต่อันนี้คือห้ามกินหวานไม่งั้นตาย 5555  แฟนผมร้องไห้ใหญ่เลยเพราะกลัวผมตายอะ5555 ในตอนนั้นก็เข้าใจความรู้สึกแฟนนะ คิดว่ามันคงเป็นความรู้สึกที่เหมือนตอนที่ผมรู้ว่าปู่เป็นเบาหวาน…