ผมทำงานงานนึงครับ เป็นงานที่ทุกๆคนรู้จักดี เพราะทุกคนแถบจะเข้าไปใช้งาน งานนี้บ่อยมาก มันคืองานบริการครับ บริการที่เป็นมากกว่าบริการ
จำความได้ว่าครั้งแรกที่เริ่มหัดทำงานนี้รู้สึกว่า เห้ย! มันสนุกนะ มันมีความสุข คนในที่ทำงานแฮปปี้
จนวันๆนึง เราทำอีกสาขานึง พอเราได้ไปทำำ วันแรกก็รู้สึกดี กึ่งๆโอเครอยู่ จนเข้าวันที่ 2 มันเริ่มมีสิ่งที่มาใหม่ สิ่งนั้นมันเรียกว่า กดดัน😔 มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกครับ มันมีทั้งคำพูด คำด่า คำดูถูก คำเปรียบเทียบสมประมาณ จากปากของคนที่ขึ้นชื่อว่า เป็น ผจก. ซึ่งเราเข้าใจนะ ว่างานจากเบื่องบนเขาให้งานมา แต่ว่ากลับใช่อารมณ์มาว่า มาดุ น้องๆที่ร่วมงาน หลายคนคงรู้นะครับ ว่าการถูกว่า ถูกด่ามันไม่มีอะไรดี ร่วมถึงคำประชดประชันด้วย ใช่ครับ ผจก.คนนั้น ใช้คำแบบนั้นทั้งหมดครับ โดยไม่สนใจว่า คนตรงนั้น หรือคนที่ถูกว่าจะรู้สึกอย่างไร
หลายคนคงรู้นะครับ เด็กหลายๆคนตอนเกิดมา จะมีลักษณะนิสัยการกระทำที่คล้ายคลึงกับพ่อแม่สะส่วนใหญ่ แต่ตรงกันข้าม ที่เพื่อนร่วมงาน พอคนไหน มีตำแหน่งที่สูงกว่า มีความสามารถมากกว่า เขากลับใช้วิธีการสอนการพูดแบบเดียวกันกับ ผจก.คนนั้นเลยยยย ซึ่งไม่ว่าจะคำด่า ดูถูก ประชดประชันคือมาหมด อ่อ ลืมบอกไป ในงานที่เราทำนั้น มีแต่ผญ. ส่วนเราเป็น ผช.เพียงคนเดียว ก่อนหน้านี้มีผช.อยู่ แต่ลาออกล้ะ ในยุคโควิดนี้แหละ ต่อใฟ้หางานยากแค่ไหน แต่ถ้าอยู่แล้วมันต้องทนทุกขนาดนี้ ลาออกเหมือนพี่แกก็ดีเหมือนกัน หลังจากนั้น เราได้ไปช่วยสาขาอื่นประมาน 10วัน 20วัน เชื่อไหม มันโอเครมากๆเลยเว้ย ทุกคนให้เกียรติกัน ทุกคนไม่มีด่ากัน คนไหนช่วยอะไรได้ช่วยกัน คือมันดีมากกก มันเป็นระยะเวลาที่สั้น แต่คือแบบ โอ มาย ก็อต มันดีอ่ะ
แต่บอกเลยนะ งานเยอะมากๆ แบบมากๆเลยอ่ะ แต่กลับไม่รู้สึกเหนื่อยอะไรเลย เราสนุกกลับมันมากกว่าอย่างที่เขาบอกอะเนาะ ถ้าเราอยู่ในที่ ที่ควรจะอยู่ เราจะรู้สึกดีกับมัน ผมเคยดูหนังเรื่องนึง เป็นหนังที่ดีมาก มันเกี่ยวกัน เชฟคนนึง ที่รักในการทำอาหารของตัวเอง แล้วเขาได้ทำอาหาร ในร้านอาหารแห่งนึง
โดยการทำอาหารของเขานั้น ห้ามใช้เทคโนโลยี่ใหม่ๆเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่แน่นอนว่าลูกน้องของเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก เพราะกว่าจะเตรียมวัตถุดิบได้ในแต่ละครั้งมันนาน ร่วมถึงนิสัยที่ค่อนข้างจะขี้โมโห ด่าลูกน้องเป็นว่าเล่นถ้าใครไม่ทำตามสูตรหรือคิดสูตรใหม่ๆ ก็จะโดนว่า ด่า จนวันนึง มีนักจิตวิทยาคนนึงเรียกให้เชฟคนนี้ไปคุย หลายวันผ่านไป เชฟคนนี้ได้กลับไปที่ร้าน เขาทำทุกอน่างเหมือนเดิม แต่
เขาไมาดุลูกน้อง ค่อยๆสอน ในเวลาเดียวกัน น้องๆคนไหนมีสูตรใหม่ๆ หรือมีความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ หัวหน้าเชฟคนนี้ก็พร้อมที่จะรับฟัง ร่วมถึงการเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆเข้ามา ไม่ว่าจะการทำอาหารกับเครื่องเทคโนโลยีใหม่ๆต่างๆ เขาก็เริ่มเห็นสิ่งที่มีค่า ไม่ใช่อาหารอย่างเดียวที่ทำให้อิ่มได้ แต่ถ้าเรามีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ดี เราก็อิ่มใจด้วย เราจะทำงานได้โดยไม่รู้จักเหนื่อยผมรักพวกพ้องที่ร่วมงานทุกๆคน หลังจากผมดูหนังเรื่องนี้จบ ผมอยากจะให้ ผจก.ของผม ลองเปลี่ยนตัวเองหน่อย ไม่ว่าจะเรื่องคำพูด การกระทํา
หรืออะไรก็ตามแต่ ต่อให้งานมากแค่ไหน ผมก็พร้อมจะเรียนรู้ หากคุณผจก. ก็พร้อมที่จะเรียนรู้ไปกับน้องๆพร้อมกัน #ผมเหนื่อย😔
ถ้ามันเป็นไปได้อะนะ
จำความได้ว่าครั้งแรกที่เริ่มหัดทำงานนี้รู้สึกว่า เห้ย! มันสนุกนะ มันมีความสุข คนในที่ทำงานแฮปปี้
จนวันๆนึง เราทำอีกสาขานึง พอเราได้ไปทำำ วันแรกก็รู้สึกดี กึ่งๆโอเครอยู่ จนเข้าวันที่ 2 มันเริ่มมีสิ่งที่มาใหม่ สิ่งนั้นมันเรียกว่า กดดัน😔 มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกครับ มันมีทั้งคำพูด คำด่า คำดูถูก คำเปรียบเทียบสมประมาณ จากปากของคนที่ขึ้นชื่อว่า เป็น ผจก. ซึ่งเราเข้าใจนะ ว่างานจากเบื่องบนเขาให้งานมา แต่ว่ากลับใช่อารมณ์มาว่า มาดุ น้องๆที่ร่วมงาน หลายคนคงรู้นะครับ ว่าการถูกว่า ถูกด่ามันไม่มีอะไรดี ร่วมถึงคำประชดประชันด้วย ใช่ครับ ผจก.คนนั้น ใช้คำแบบนั้นทั้งหมดครับ โดยไม่สนใจว่า คนตรงนั้น หรือคนที่ถูกว่าจะรู้สึกอย่างไร
หลายคนคงรู้นะครับ เด็กหลายๆคนตอนเกิดมา จะมีลักษณะนิสัยการกระทำที่คล้ายคลึงกับพ่อแม่สะส่วนใหญ่ แต่ตรงกันข้าม ที่เพื่อนร่วมงาน พอคนไหน มีตำแหน่งที่สูงกว่า มีความสามารถมากกว่า เขากลับใช้วิธีการสอนการพูดแบบเดียวกันกับ ผจก.คนนั้นเลยยยย ซึ่งไม่ว่าจะคำด่า ดูถูก ประชดประชันคือมาหมด อ่อ ลืมบอกไป ในงานที่เราทำนั้น มีแต่ผญ. ส่วนเราเป็น ผช.เพียงคนเดียว ก่อนหน้านี้มีผช.อยู่ แต่ลาออกล้ะ ในยุคโควิดนี้แหละ ต่อใฟ้หางานยากแค่ไหน แต่ถ้าอยู่แล้วมันต้องทนทุกขนาดนี้ ลาออกเหมือนพี่แกก็ดีเหมือนกัน หลังจากนั้น เราได้ไปช่วยสาขาอื่นประมาน 10วัน 20วัน เชื่อไหม มันโอเครมากๆเลยเว้ย ทุกคนให้เกียรติกัน ทุกคนไม่มีด่ากัน คนไหนช่วยอะไรได้ช่วยกัน คือมันดีมากกก มันเป็นระยะเวลาที่สั้น แต่คือแบบ โอ มาย ก็อต มันดีอ่ะ
แต่บอกเลยนะ งานเยอะมากๆ แบบมากๆเลยอ่ะ แต่กลับไม่รู้สึกเหนื่อยอะไรเลย เราสนุกกลับมันมากกว่าอย่างที่เขาบอกอะเนาะ ถ้าเราอยู่ในที่ ที่ควรจะอยู่ เราจะรู้สึกดีกับมัน ผมเคยดูหนังเรื่องนึง เป็นหนังที่ดีมาก มันเกี่ยวกัน เชฟคนนึง ที่รักในการทำอาหารของตัวเอง แล้วเขาได้ทำอาหาร ในร้านอาหารแห่งนึง
โดยการทำอาหารของเขานั้น ห้ามใช้เทคโนโลยี่ใหม่ๆเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่แน่นอนว่าลูกน้องของเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก เพราะกว่าจะเตรียมวัตถุดิบได้ในแต่ละครั้งมันนาน ร่วมถึงนิสัยที่ค่อนข้างจะขี้โมโห ด่าลูกน้องเป็นว่าเล่นถ้าใครไม่ทำตามสูตรหรือคิดสูตรใหม่ๆ ก็จะโดนว่า ด่า จนวันนึง มีนักจิตวิทยาคนนึงเรียกให้เชฟคนนี้ไปคุย หลายวันผ่านไป เชฟคนนี้ได้กลับไปที่ร้าน เขาทำทุกอน่างเหมือนเดิม แต่
เขาไมาดุลูกน้อง ค่อยๆสอน ในเวลาเดียวกัน น้องๆคนไหนมีสูตรใหม่ๆ หรือมีความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ หัวหน้าเชฟคนนี้ก็พร้อมที่จะรับฟัง ร่วมถึงการเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆเข้ามา ไม่ว่าจะการทำอาหารกับเครื่องเทคโนโลยีใหม่ๆต่างๆ เขาก็เริ่มเห็นสิ่งที่มีค่า ไม่ใช่อาหารอย่างเดียวที่ทำให้อิ่มได้ แต่ถ้าเรามีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ดี เราก็อิ่มใจด้วย เราจะทำงานได้โดยไม่รู้จักเหนื่อยผมรักพวกพ้องที่ร่วมงานทุกๆคน หลังจากผมดูหนังเรื่องนี้จบ ผมอยากจะให้ ผจก.ของผม ลองเปลี่ยนตัวเองหน่อย ไม่ว่าจะเรื่องคำพูด การกระทํา
หรืออะไรก็ตามแต่ ต่อให้งานมากแค่ไหน ผมก็พร้อมจะเรียนรู้ หากคุณผจก. ก็พร้อมที่จะเรียนรู้ไปกับน้องๆพร้อมกัน #ผมเหนื่อย😔