คือตอนนี้หนูอายุได้17ปีแล้วค่ะ แล้วรู้สึกอยากตัดขาดกับแม่ของตัวเองตั้งแต่ป.6แล้ว พอครั้งนี้คิดจริงจังว่าอยากตัดขาดจริงๆ คิดว่าจะรอถึงตัวเองทำงานถึงจะสละสิทธิ์ได้แบบไม่ต้องมีใครบังคับได้คือจะได้จัดการด้วยตัวคนเดียว
คือเราต้องทำยังไงบ้างคะเมื่อเราอยู่จุดๆนั้นแล้ว คือเราทนไม่ไหวไม่อยากเกี่ยวข้องกับแม่ค่ะ
เค้าไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราเลย แม้จะไม่เคยทำร้ายร่างกายขนาดเข้าโรงพยาบาล แต่การตีลูกโดยไม่มีเหตุผลตอนป.5นี่ถือว่าทำร้ายร่างกายไหมคะ หรือแค่ลงโทษตามสิทธิหน้าที่ของแม่
แม่ไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดูด้วยค่ะ ปกติพ่อเป็นส่งทุกอย่าง แต่สิทธิ์การเลี้ยงดูคืออยู่กับแม่เพราะเราเป็นบุตรนอกสมรสค่ะ
ตอนนี้เราอยู่กับพ่อค่ะ ไม่มีความคิดที่จะเจอแม่ เราคิดเรื่องนี้มานานมากค่ะ มีหลายอย่างเกิดขึ้นจนเราร้องไห้เวลาได้ยินคำว่าแม่บ่อยๆนี่คงพอใช่ไหมคะ ว่าเราไม่อยากเป็นลูกเค้า
ในความจริงศาลเข้าข้างเด็กใช่ไหมคะ แต่ถ้าเราโตแล้วมันน่าจะง่ายกว่า อีกอย่างคือเราไม่อยากบอกพ่อค่ะ เพราะพ่อเลิกติดต่อกับแม่ตั้งแต่เราเกิดค่ะ(พ่อรับแม่ไม่ได้)
พ่อจะให้แม่มารับในเวลาที่แม่อยากมาค่ะ แต่เราต้องให้เงินแม่ตั้งแต่ป.6จากเงินค่าขนมด้วยหรอคะ แม่เค้าบอกเป็นหน้าที่ของลูกมันใช่หรอคะ
การที่แม่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเช่นการมีแฟนหลายคนแบบอาทิตย์นึงไปหาผช.สามสี่คนหรือการติดเหล้าการพนัน แต่ตอนนี้เห็นว่าเลิกแล้วช่วงนั้นเราเจ็บมากค่ะเจ็บที่ต้องเจอและเสียความรู้สึกค่ะแล้วเราก็ต้องเอาเงินตัวเองไปให้แม่ ถ้าไม่ให้แม่จะยิ้มแล้วบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของเราค่ะ
ไม่รู้สึกอยากไปหาหรืออยากเจอค่ะ แต่แม่บอกจะบุกมาที่บ้าน และแม่ขู่ว่าจะตัดแม่เราเลยอยากตัดแบบจริงๆจังๆหลังเราโตขึ้นค่ะ ตอนนี้แม่เราเริ่มกลับมาทำงานแล้วแต่ความรู้สึก้ราก็ไม่ได้ดีขึ้นค่ะ เวลาเค้าทักว่าจะมารับพอเราบอกไม่แม่ก็ด่าไม่ฟังเหตุผลเราค่ะ จริงๆแล้วมันอยู่ที่เราว่าจะไปใช่ไหมคะ แม่ไม่มีสิทธิ์ถ้าเราไม่ยอม
ค่อนข้างเสียดายค่ะที่แม่กลับมาทำงานแล้ว แต่ก็ดีที่เค้าดีขึ้นเช่นกันค่ะ ไม่งั้นเราคงฟ้องได้แล้วว่าแม่เราเป็นคนไร้ความสามารถได้ใช่ไหมคะ ในตอนนี้มีความคิดและค่อนข้างหาข้อมูลมาพอสมควร
-แต่เมื่อโตขึ้นคิดจะตัดแน่นอนค่ะ ถ้าถึงตอนนั้นต้องยื่นเอกสารหรือทำอะไรบ้างคะ?
(ขอโทษค่ะพิมพ์เยอะถามเยอะไปหน่อย..)
เราไม่สามารถฟ้องแม่ได้ในกฎหมายแพ่งและอาญาใช่ไหมคะ เพราะฉะนั้นอันนี้ต้องเป็นกฎหมายขาวบ้านถูกไหมคะ555555
เราสามารถสละสิทธิ์การเป็นบุตรของมารดา ได้ด้วยวิธีไหนบ้างคะ??
คือเราต้องทำยังไงบ้างคะเมื่อเราอยู่จุดๆนั้นแล้ว คือเราทนไม่ไหวไม่อยากเกี่ยวข้องกับแม่ค่ะ
เค้าไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราเลย แม้จะไม่เคยทำร้ายร่างกายขนาดเข้าโรงพยาบาล แต่การตีลูกโดยไม่มีเหตุผลตอนป.5นี่ถือว่าทำร้ายร่างกายไหมคะ หรือแค่ลงโทษตามสิทธิหน้าที่ของแม่
แม่ไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดูด้วยค่ะ ปกติพ่อเป็นส่งทุกอย่าง แต่สิทธิ์การเลี้ยงดูคืออยู่กับแม่เพราะเราเป็นบุตรนอกสมรสค่ะ
ตอนนี้เราอยู่กับพ่อค่ะ ไม่มีความคิดที่จะเจอแม่ เราคิดเรื่องนี้มานานมากค่ะ มีหลายอย่างเกิดขึ้นจนเราร้องไห้เวลาได้ยินคำว่าแม่บ่อยๆนี่คงพอใช่ไหมคะ ว่าเราไม่อยากเป็นลูกเค้า
ในความจริงศาลเข้าข้างเด็กใช่ไหมคะ แต่ถ้าเราโตแล้วมันน่าจะง่ายกว่า อีกอย่างคือเราไม่อยากบอกพ่อค่ะ เพราะพ่อเลิกติดต่อกับแม่ตั้งแต่เราเกิดค่ะ(พ่อรับแม่ไม่ได้)
พ่อจะให้แม่มารับในเวลาที่แม่อยากมาค่ะ แต่เราต้องให้เงินแม่ตั้งแต่ป.6จากเงินค่าขนมด้วยหรอคะ แม่เค้าบอกเป็นหน้าที่ของลูกมันใช่หรอคะ
การที่แม่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเช่นการมีแฟนหลายคนแบบอาทิตย์นึงไปหาผช.สามสี่คนหรือการติดเหล้าการพนัน แต่ตอนนี้เห็นว่าเลิกแล้วช่วงนั้นเราเจ็บมากค่ะเจ็บที่ต้องเจอและเสียความรู้สึกค่ะแล้วเราก็ต้องเอาเงินตัวเองไปให้แม่ ถ้าไม่ให้แม่จะยิ้มแล้วบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของเราค่ะ
ไม่รู้สึกอยากไปหาหรืออยากเจอค่ะ แต่แม่บอกจะบุกมาที่บ้าน และแม่ขู่ว่าจะตัดแม่เราเลยอยากตัดแบบจริงๆจังๆหลังเราโตขึ้นค่ะ ตอนนี้แม่เราเริ่มกลับมาทำงานแล้วแต่ความรู้สึก้ราก็ไม่ได้ดีขึ้นค่ะ เวลาเค้าทักว่าจะมารับพอเราบอกไม่แม่ก็ด่าไม่ฟังเหตุผลเราค่ะ จริงๆแล้วมันอยู่ที่เราว่าจะไปใช่ไหมคะ แม่ไม่มีสิทธิ์ถ้าเราไม่ยอม
ค่อนข้างเสียดายค่ะที่แม่กลับมาทำงานแล้ว แต่ก็ดีที่เค้าดีขึ้นเช่นกันค่ะ ไม่งั้นเราคงฟ้องได้แล้วว่าแม่เราเป็นคนไร้ความสามารถได้ใช่ไหมคะ ในตอนนี้มีความคิดและค่อนข้างหาข้อมูลมาพอสมควร
-แต่เมื่อโตขึ้นคิดจะตัดแน่นอนค่ะ ถ้าถึงตอนนั้นต้องยื่นเอกสารหรือทำอะไรบ้างคะ?
(ขอโทษค่ะพิมพ์เยอะถามเยอะไปหน่อย..)
เราไม่สามารถฟ้องแม่ได้ในกฎหมายแพ่งและอาญาใช่ไหมคะ เพราะฉะนั้นอันนี้ต้องเป็นกฎหมายขาวบ้านถูกไหมคะ555555