ริษยารักข้ามภพ บทที่ 39

ความมืดหนาทึบโอบล้อมร่างของเขาอีกครั้ง ห้องไม้เก่า ๆ ส่งกลิ่นอับชื้นเหม็นสาบจนแทบคลุ้งไปทั่วจมูก ทุกลมหายใจคือการฝืนทน เสียงไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่เขาขยับกายเหมือนคุกที่คอยตอกย้ำว่า— เขาไม่

  พลบสะดุ้งตื่นจากฝัน ร่างทั้งร่างสั่นไหวเหมือนยังหลงเหลือแรงสะเทือนจากความมืดในความฝัน เขาหอบหายใจแรง มือทั้งสองกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ในหัวมีแต่เสียงสะท้อน— "ฉันก็เคยเจอมัน&he

มัชฌาสะดุ้งตื่นขึ้นมาในความมืดสลัวของห้องพัก เสียงเรื่องปรับอากาศยังคงทำงานเบา ๆ ผสมกับแสงไฟวาบวับจากโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ ทั้งห้องมีเพียงแสงสีฟ้าเย็นเฉียบกระพริบสะท้อนผนัง บนหน้าจอ…ผู้ประกาศข

๘ เรนอนนิ่งอยู่บนเตียงในห้องพยาบาล แสงแดดอ่อน ๆ สาดผ่านบานหน้าต่างไม้เข้ามาอาบร่าง ในมุมห้อง ชายหนุ่มรูปร่างโปร่งกำยำ สวมผ้าสีขาวคาดหน้าผาก กำลังเช็ดขอบหน้าต่างอย่างขะมักเขม้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้

  คาเฟ่เล็กริมถนนฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยในยามค่ำ เงียบสงัดจนได้ยินเสียงเก้าอี้ไม้เสียดสีกับพื้นปูน ยามินทร์นั่งรออยู่ก่อน ใบหน้าอิดโรยจากการนอนไม่หลับติดต่อกันหลายคืน มัชฌามาถึงเป็นคนแรก เธอวางกระ

๖ เสียงฝีเท้าหนักกระแทกพื้น ตึง… ตึง… ตึง ดังสะท้อนก้องทั่วผืนป่า ความเงียบสงัดถูกแทนที่ด้วยแรงสั่นสะเทือนที่คืบคลานเข้ามาอย่างเชื่องช้า แต่เต็มไปด้วยอำนาจกดข่ม สมุนปีศาจราวสามสิบตนที

  มินนั่งนิ่งอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ก ข้อความจาก Macha407 ที่เพิ่งโพสต์เมื่อคืนยังคงก้องอยู่ในหัว “ฉันเห็นนายในฝันด้วย…นายยืนอยู่ตรงนั้น” เขาอ่านข้อความนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกเหมือ

  ตั้งแต่ได้รับข้อความจาก “Macha407” และ “AUSA369” มินก็ไม่อาจปล่อยวางได้อีก แม้ในใจไม่อยากเปิดบล็อกตัวเองเลยสักนิด แต่แรงอยากรู้อยากเห็นก็เหมือนเงามืดที่คอยดึงเขากลับไปทุ