ขอวืธีหาความสุขค่ะ

เบื่อเซ็ง อยากนอนหายใจทิ้งไปวันๆ ไม่อยากทำอะไร ไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร อะไรคือเป้าหมายของชีวิต วันๆชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไร้สาระ เฮ้อออออ

สวัสดีครับ ผมว่าจะตั้งกระทู้ถามมานานแล้ว แต่กลัวว่ามันจะไร้สาระ วันนี้เลยตั้งใจมาถามสมาชิกทุกๆท่านว่า มีใครเป็นอาการเดียวกันกับผมมั้ยครับ… ผมขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมเกิดมาในครอบครัวที่ไม่รวย(พออย

เรารู้สึกสับสนค่ะว่า ความหมายของชีวิตคืออะไร เราเกิดมาเรียน กินนอน อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ทำงานหาเงิน ไปเที่ยว แต่สุดท้ายมันเหมือนไร้ความหมาย เหมือนทำไปให้ผ่านพ้นไปวันๆ เราอายุ 38 แล้ว ยังเหลือเวลาอีกเก

มาร์ค สุเตบ และอินทรีย์ด่างเอ๊ยแดงแห่ง รดน.จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ??? .... อาการของพวกขี้แพ้แว้วพาลนี่แก้ยากเพราะลืมส่องกระจกมองดูสาระรูปตัวเอง ว่าพฤติกรรมที่ผ่านมาชาวโลกเขารังเกียจขนาดไหน ได้แต่จินตนาก

สวัสดีทุกคน เรื่องนี้เราแค่อยากได้ความคิดเห็นของทุกคนกับเรื่องนี้ว่าเป็นยังไง เรารู้ว่าเรื่องบางเรื่องเราผิดเราหลงไปชั่วขณะเราพร้อมที่จะแก้ไข เราไม่ได้บอกว่าแม่เราผิดหรือญาติๆเราผิด เราแค่คิดกับเรื่อง

กับผู้ชายธรรมดาที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่ได้มีอ่ะไรมากมายนอกจากทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง บางที่ก็ถามตัวเองว่าเราอยู่ไปทำไม ชีวิตที่อยู่ไปวันๆก็แปลตรงตัวคืออยู่ไปวันๆ ทำอ่ะไรก็ได้ให้ผ่านไปวันๆ อนาคตเหรอ...เป

เหมือนตัวเองไร้ค่า อยู่เป็นแม่บ้านไปวันๆ อยากหางานหาเงินเก็บเอง อยากได้อะไร ก็ได้แต่อดทน มีแต่สิ่งไม่เอื้อไม่อำนวย จะหางานทำเวลาก็ดันไม่ได้เเพราะต้องดูแลลูกอีก จะหาเงินเก็บก็มีเรื่องให้ต้องเอาออกมาใช

ไม่รู้ว่าเราเห็นแก่ตัวหรือยังไง เรามีชีวิตอยู่เพียงแค่คิดว่า "แค่มีเดียวที่รักเรา มันก็ทำให้เรามีแรงขับในการใช้ชีวิตอยู่มากแล้ว" แต่เมื่อมาถึงวันที่คนที่รักเราจากไป กลับกลายเป็นว่า โลกทั้งใบ

หวังว่าคงไม่มีใครงงกับหัวกระทู้นะคะ จู่ ๆ จขกท ก็นึกขึ้นมาได้ว่า เคยมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ได้รู้จักชื่อของศิลปินกลุ่มหนึ่งจากเหตุการณ์บางอย่าง ซึ่งถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นั้น จขกท ก็จะไม่รู้จักวงนี้เลย