คือตอนนี้เราอยู่ม.3แล้วปีนี้ต้องเรียนออนไลน์ แต่มันไม่รู้เรื่องเลยค่ะไม่ได้อะไรจากการเรียนปีนี้เลย ทำให้เราเครียดมากทั้งกลัวว่าคะแนนจะไม่ดีกลัวว่าจะขอโควต้าไม่ได้กลัวสอบไม่ติดไรงี้ค่ะ แล้วก็จะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวมากๆ แค่ตอบคำถามครูผิดข้อเดียวเราก็ร้องไห้แทบขาดใจแล้วเพราะรู้สึกเฟลมาก คะแนนสอบก็ไม่เคยเอาให้พ่อแม่ดูเพราะกลัวว่ามันจะไม่ดีพอกลัวเขาดุ เพื่อนก็ได้คุยกันแค่ผ่านแชทไม่ได้เจอกันมาสักพักแล้ว
ทำให้เราเริ่มคุยคนเดียวค่ะ แบบสร้างโลกของตัวเองขึ้นมาในหัวสร้างทุกๆอย่างที่เราอยากให้มันเป็น แล้วเราก็จะมีเพื่อนคนนึงค่ะที่เราสร้างเขาขึ้นมาเหมือนกัน เรามักจะคิดในหัวว่าเขาไปกับเราทุกๆที่เลย บางทีนั่งๆอยู่เราก็หันไปข้างๆแล้วคุยกับเขาแต่จริงๆมันไม่มีอะไรเลยค่ะ ทุกๆวันเราก็คุยกับเขาระบายกับเขาเล่นมุขบ้างอะไรบ้าง แต่ความจริงก็คือเราพูดอยู่คนเดียวถามเองตอบเองเล่นมุขอยู่คนเดียวแล้วก็ขำ จนหลังๆมาเราคุยกับเขามากขึ้นแบบแทบจะตลอดเวลาเลยค่ะแม้แต่ตอนจะนอนเราก็ยังหยุดคิดหยุดคุยไม่ได้จนบางครั้งทำให้เรานอนไม่หลับ จนเหมือนจะนอนไม่พอแล้วค่ะ
เราเคยพยายามเลิกสร้างโลกในหัวแล้วมาสนใจความเป็นจริงหลายรอบมากแต่มันทำไม่ได้เลยค่ะ เราก็ยังคุยกับเขาอยู่ตลอดมันออกมาจากโลกในหัวตัวเองไม่ได้แล้วค่ะಥ_ಥ
อยากทราบว่าแบบนี้มันยังปกติอยู่ไหมคะหรือเพราะว่าเราเครียดเกินไปหรือยังไงหรอคะ??
เหมือนจะเครียดจนคุยคนเดียวแล้วค่ะ
ทำให้เราเริ่มคุยคนเดียวค่ะ แบบสร้างโลกของตัวเองขึ้นมาในหัวสร้างทุกๆอย่างที่เราอยากให้มันเป็น แล้วเราก็จะมีเพื่อนคนนึงค่ะที่เราสร้างเขาขึ้นมาเหมือนกัน เรามักจะคิดในหัวว่าเขาไปกับเราทุกๆที่เลย บางทีนั่งๆอยู่เราก็หันไปข้างๆแล้วคุยกับเขาแต่จริงๆมันไม่มีอะไรเลยค่ะ ทุกๆวันเราก็คุยกับเขาระบายกับเขาเล่นมุขบ้างอะไรบ้าง แต่ความจริงก็คือเราพูดอยู่คนเดียวถามเองตอบเองเล่นมุขอยู่คนเดียวแล้วก็ขำ จนหลังๆมาเราคุยกับเขามากขึ้นแบบแทบจะตลอดเวลาเลยค่ะแม้แต่ตอนจะนอนเราก็ยังหยุดคิดหยุดคุยไม่ได้จนบางครั้งทำให้เรานอนไม่หลับ จนเหมือนจะนอนไม่พอแล้วค่ะ
เราเคยพยายามเลิกสร้างโลกในหัวแล้วมาสนใจความเป็นจริงหลายรอบมากแต่มันทำไม่ได้เลยค่ะ เราก็ยังคุยกับเขาอยู่ตลอดมันออกมาจากโลกในหัวตัวเองไม่ได้แล้วค่ะಥ_ಥ
อยากทราบว่าแบบนี้มันยังปกติอยู่ไหมคะหรือเพราะว่าเราเครียดเกินไปหรือยังไงหรอคะ??