ขอเล่าก่อนนะคะ บ้านหนูอยู่กัน 4 คนค่ะ แม่ หนู น้า และลูกของน้าหนู
คือลูกพี่ลูกน้องหนูเนี่ย เคยพาเพื่อนมาที่บ้าน มันก็คงปกติแหละค่ะ แต่คือมาอยู่ตลอดปิดเทอมเลย ประมาณตอนหนูปิดเทอมขึ้นมัธยมปลายค่ะ
แล้วหนูก็คิดประมาณว่าเพื่อนของลูกพี่ลูกน้องหนูเขาไม่กลับบ้านหรอ มาอยู่ตลอดปิดเทอมเลยค่ะ
แต่พอเปิดเทอมก็กลับไป หนูคิดว่าคงปกติแต่ พอหนูเรียนจบ ปิดเทอมอีก เพื่อนของลูกพี่ลูกน้องหนูก็มาอีกค่ะ แล้วก็มาอยู่ตลอดปิดเทอมอีกค่ะ
มันคงปกตินะคะ แต่ระหว่างที่เพื่อนลูกพี่ลูกน้องหนูมาอยู่เนี่ย
เขาสร้างปัญหาค่ะ คือหนูรู้ว่าเขาอาจจะเป็นแขกนะคะ แต่อยู่นานขนาดนี้ก็ไม่ใช่แขกแล้วค่ะ พวกเขาเสียงดังกันในตอนกลางคืนเวลานอน หรือเวลากินข้าวก็ไม่ช่วยล้างจาน ค่ากับข้าวที่แม่ให้น้าไปซื้อก็ต้องซื้อเผื่ออีก (เงินแม่หนูค่ะ แต่น้าเป็นคนดูแลเรื่องอาหาร )
จนมันเริ่มมาหนักขึ้นหลังจากนี้เนี่ยแหละค่ะ
ลูกพี่ลูกน้องหนูเริ่มพอเพื่อนมาเยอะขึ้นไม่ก็เปลี่ยนเป็นเพื่อนอีกคนที่ไม่ใช่คนที่มาตอนปิดเทอม 2 เทอมที่หนูเล่าน่ะค่ะ บ้านหนูทำร้านเสริมสวยค่ะ แม่เริ่มมาบ่นกับหนูว่าทำของใช้ เครื่องทำผม เก้าอี้ทำผม พังบ้าง พวกเขาไม่นอนกันทั้งคืนจนถึงเช้าเลยค่ะ แม่หนูต้องตื่นเช้าเพื่อเปิดร้านอยู่แล้ว แล้วแม่หนูก็ไปเจอเป็นผงอะไรซักอย่างค่ะ แม่หนูเรื่มไม่ทนแล้วค่ะ แม่ก็เลยเรื่มหาจนเป็นเม็ดยาสีเขียวค่ะ เห็นว่าลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนชอบกินผสมกับน้ำอัดลม แล้วก็มีขวดยาข้างในเป็นยาน้ำอะไรซักอย่าง แต่หนูไม่รู้ค่ะว่ามันคืออะไร
ลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนเขาเนี่ย ตอนกลางคือชอบลงไปชั้นล่างของบ้านค่ะ แล้วหนูก็เป็นคนนอนดึกด้วย คืนหนึ่งหนูได้ยินเสียงผู้ชายค่ะ หนูแบบมามากเกินไปแล้ว แล้งก็เสียงดังด้วย แม่กับหนูก็เงยกะจะแจ้งความค่ะ เพื่อมีหลักฐานเรื่องสารเสพติด แล้วก็มีการมั่วสุมด้วย
แค่แม่หนูก็ไม่ได้ทำค่ะ หนูเครียดมากเลยค่ะ ยิ่งช่วงนี้โควิดอีก หนูเริ่มถามแม่ค่ะว่าจะไม่เอาเรื่องจริงๆหรอ? แม่บอกก็ต่างคนต่างอยู่ แต่แม่มาบ่นกับหนูทุกวันเลยค่ะว่าทำอันนู้นพังบ้าง อันนี้พังบ้าง แม่เสียเงินกับเร่องนี้ไปเยอะเลย หนูก็เลยรอจังหวะแล้วแอบถ่ายตอนลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนเขามากันเยอะๆค่ะ ตอนนี้หนูเก็บหลักฐานไว้อยู่ค่ะ หนูลองปรึกษาเพื่อนด้วยค่ะเรื่องแจ้งตำรวจ แต่หนูก็ไม่ค่อยอยากแจ้งสักเท่าไหร่ เพราะประเทศไทยไม่ค่อยมีตำรวจที่ดีสักเท่าไหร่ หนูก็เลยเลือกส่งไปหาแม่ของลูกพี่ลูกน้องดูค่ะ พอเขาอ่านข้อความ หนูก็ยกเลิกข้อความออก
หลังจากนั้นก็มีการมั่วสุมน้อยลงค่ะ แต่ทุกวันนี้ก็ยังพาคนที่รู้จักมานอนด้วยอยู่ (ส่วนใหญ่ที่พามาเป็นผู้หญิงนะคะ จะมีแต่ช่วงกลางคือบางวันถึงจะมีพวกผู้ชายมาบางค่ะ )
ส่วนน้าของลูกพี่ลูกน้องหนูนะคะ ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ ดูแลเพื่อนลูกตัวเองด้วยซ้ำ ทำของของแม่หนูพังก็ไม่ได้จ่ายค่าเสียหายค่ะ เขาคิดว่าดูเขาดีเสมอค่ะ
หนูรู้สึกหมดปัญญามากค่ะ หนูควรทำวิธีไหนดีค่ะ หนูคิดว่าอยากจากออกมาเองค่ะ ถ้าเขาไม่ไป แต่ตอนนี้เรียนออนไลน์ปีสุดท้ายก็จะไปต่อมหาลัยแล้วค่ะ
ความเครียดหนูมีทุกวันเลยค่ะ ร้องไห้ตลอด แต่ก็ไม่มีใครในครอบครัวเข้าใจค่ะ ช่วยบอกหนูหน่อยนะคะ หนูไม่ได้อยากเกลียดลูกพี่ลูกน้องหนูด้วยค่ะ แต่หนูทุกข์เพราะเขา หนูเลยอดที่จะเกลียดเขาไม่ได้ค่ะ
หนูต้องทำยังไงดีคะ?
คนในบ้านสร้างความเดือดร้อน แก้ไขยังไงดีคะ?
คือลูกพี่ลูกน้องหนูเนี่ย เคยพาเพื่อนมาที่บ้าน มันก็คงปกติแหละค่ะ แต่คือมาอยู่ตลอดปิดเทอมเลย ประมาณตอนหนูปิดเทอมขึ้นมัธยมปลายค่ะ
แล้วหนูก็คิดประมาณว่าเพื่อนของลูกพี่ลูกน้องหนูเขาไม่กลับบ้านหรอ มาอยู่ตลอดปิดเทอมเลยค่ะ
แต่พอเปิดเทอมก็กลับไป หนูคิดว่าคงปกติแต่ พอหนูเรียนจบ ปิดเทอมอีก เพื่อนของลูกพี่ลูกน้องหนูก็มาอีกค่ะ แล้วก็มาอยู่ตลอดปิดเทอมอีกค่ะ
มันคงปกตินะคะ แต่ระหว่างที่เพื่อนลูกพี่ลูกน้องหนูมาอยู่เนี่ย
เขาสร้างปัญหาค่ะ คือหนูรู้ว่าเขาอาจจะเป็นแขกนะคะ แต่อยู่นานขนาดนี้ก็ไม่ใช่แขกแล้วค่ะ พวกเขาเสียงดังกันในตอนกลางคืนเวลานอน หรือเวลากินข้าวก็ไม่ช่วยล้างจาน ค่ากับข้าวที่แม่ให้น้าไปซื้อก็ต้องซื้อเผื่ออีก (เงินแม่หนูค่ะ แต่น้าเป็นคนดูแลเรื่องอาหาร )
จนมันเริ่มมาหนักขึ้นหลังจากนี้เนี่ยแหละค่ะ
ลูกพี่ลูกน้องหนูเริ่มพอเพื่อนมาเยอะขึ้นไม่ก็เปลี่ยนเป็นเพื่อนอีกคนที่ไม่ใช่คนที่มาตอนปิดเทอม 2 เทอมที่หนูเล่าน่ะค่ะ บ้านหนูทำร้านเสริมสวยค่ะ แม่เริ่มมาบ่นกับหนูว่าทำของใช้ เครื่องทำผม เก้าอี้ทำผม พังบ้าง พวกเขาไม่นอนกันทั้งคืนจนถึงเช้าเลยค่ะ แม่หนูต้องตื่นเช้าเพื่อเปิดร้านอยู่แล้ว แล้วแม่หนูก็ไปเจอเป็นผงอะไรซักอย่างค่ะ แม่หนูเรื่มไม่ทนแล้วค่ะ แม่ก็เลยเรื่มหาจนเป็นเม็ดยาสีเขียวค่ะ เห็นว่าลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนชอบกินผสมกับน้ำอัดลม แล้วก็มีขวดยาข้างในเป็นยาน้ำอะไรซักอย่าง แต่หนูไม่รู้ค่ะว่ามันคืออะไร
ลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนเขาเนี่ย ตอนกลางคือชอบลงไปชั้นล่างของบ้านค่ะ แล้วหนูก็เป็นคนนอนดึกด้วย คืนหนึ่งหนูได้ยินเสียงผู้ชายค่ะ หนูแบบมามากเกินไปแล้ว แล้งก็เสียงดังด้วย แม่กับหนูก็เงยกะจะแจ้งความค่ะ เพื่อมีหลักฐานเรื่องสารเสพติด แล้วก็มีการมั่วสุมด้วย
แค่แม่หนูก็ไม่ได้ทำค่ะ หนูเครียดมากเลยค่ะ ยิ่งช่วงนี้โควิดอีก หนูเริ่มถามแม่ค่ะว่าจะไม่เอาเรื่องจริงๆหรอ? แม่บอกก็ต่างคนต่างอยู่ แต่แม่มาบ่นกับหนูทุกวันเลยค่ะว่าทำอันนู้นพังบ้าง อันนี้พังบ้าง แม่เสียเงินกับเร่องนี้ไปเยอะเลย หนูก็เลยรอจังหวะแล้วแอบถ่ายตอนลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนเขามากันเยอะๆค่ะ ตอนนี้หนูเก็บหลักฐานไว้อยู่ค่ะ หนูลองปรึกษาเพื่อนด้วยค่ะเรื่องแจ้งตำรวจ แต่หนูก็ไม่ค่อยอยากแจ้งสักเท่าไหร่ เพราะประเทศไทยไม่ค่อยมีตำรวจที่ดีสักเท่าไหร่ หนูก็เลยเลือกส่งไปหาแม่ของลูกพี่ลูกน้องดูค่ะ พอเขาอ่านข้อความ หนูก็ยกเลิกข้อความออก
หลังจากนั้นก็มีการมั่วสุมน้อยลงค่ะ แต่ทุกวันนี้ก็ยังพาคนที่รู้จักมานอนด้วยอยู่ (ส่วนใหญ่ที่พามาเป็นผู้หญิงนะคะ จะมีแต่ช่วงกลางคือบางวันถึงจะมีพวกผู้ชายมาบางค่ะ )
ส่วนน้าของลูกพี่ลูกน้องหนูนะคะ ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ ดูแลเพื่อนลูกตัวเองด้วยซ้ำ ทำของของแม่หนูพังก็ไม่ได้จ่ายค่าเสียหายค่ะ เขาคิดว่าดูเขาดีเสมอค่ะ
หนูรู้สึกหมดปัญญามากค่ะ หนูควรทำวิธีไหนดีค่ะ หนูคิดว่าอยากจากออกมาเองค่ะ ถ้าเขาไม่ไป แต่ตอนนี้เรียนออนไลน์ปีสุดท้ายก็จะไปต่อมหาลัยแล้วค่ะ
ความเครียดหนูมีทุกวันเลยค่ะ ร้องไห้ตลอด แต่ก็ไม่มีใครในครอบครัวเข้าใจค่ะ ช่วยบอกหนูหน่อยนะคะ หนูไม่ได้อยากเกลียดลูกพี่ลูกน้องหนูด้วยค่ะ แต่หนูทุกข์เพราะเขา หนูเลยอดที่จะเกลียดเขาไม่ได้ค่ะ
หนูต้องทำยังไงดีคะ?