อยากอยู่คนเดียวมันดูโลกส่วนตัวสูงเหรอ?

อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอใคร ไม่พร้อมเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากยุ่งกับใคร ไม่อยากคุยกับแม่ตัวเอง ไม่อยากเดิน ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากกินน้ำ ไม่หิว ไม่อยากได้ยินเสียงอะไร หงุดหงิดเสียงทุกอย่าง เกลียดเสียงขยำถุงพลาสติก เกลียดเสียงของตก เกลียดเสียงวางช้อน เกลียดเสียงคนคุยกัน อยากหายไปจากที่นี่ ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับตัวเอง ไม่อยากยิ้มให้ใคร ไม่ต้องการอะไร ไม่มีความสุข ยิ้มล่าสุดให้ลูกหมาตัวเองเพราะหมาไม่ถามไม่วุ่นวายไม่ตะคอกไม่ทำให้เสียความรู้ มีความสุขแค่ตอนอยู่กับหมา เครียดก็แค่ลูบหัวหมามันทำให้รู้สึกว่าเขารักเราจริงๆ เหนื่อยกับโลกใบนี้ คนรอบข้างทำให้หงุดหงิด ครูทำให้ประสาทเสีย เพื่อนทำให้รู้สึกไม่ทีประโยชน์ แม่ทำให้รู้สึกไร้ค่า ตายไปยังง่ายกว่าเจอคนเหล่านี้