สวัสดีค่ะทุกคน คือเรามีเรื่องที่ฝังใจตั้งแต่เด็กๆ อายุประมาณ11ขวบ ตอนนั้นอยู่ ป.5 แต่เราไม่เหมือนเพื่อนๆในวัยเดียวกัน เราชอบเรียนนะคะ แต่เราดูแลตัวเองตั้งแต่เด็กๆ คือ เราชอบทาแป้งฝุ่น เราไม่ชอบให้หน้ามัน เพื่อนๆก็จะมาขอทากัน แล้วเราก็พกลิปมันไปโรงเรียน ปากเราแตก เราเป็นคนนิสัยเรียบร้อยนะคะตอนเรียน คุณครูประจำชั้นเอ็นดูเรามากๆ ชอบชมเรา แต่มาวันนึงเพื่อนๆในชั้นเอาเราไปพูดกับครูว่า เราพกลิปมัน พกแป้งไปเรียน ซึ่งคนที่เล่าให้ฟังก็คือเอาของเราไปใช้หมดเลยทั้งแป้งทั้งลิปมัน จากนั้นคุณครูก็เอาเราไปพูดว่าเราตอแnล ทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรไม่ดีเลย แค่เราพกลิปพกแป้งเขาบอกเราตอแnล แล้วพอเราขึ้นป6 ก็เอาเราไปพูดให้คุณครูประจำชั้นเราฟัง จากนั้นพอเราเดินผ่านเรายิ้มให้ครูแล้วก้มตัวเวลาเดินผ่านครู ครูเขาจะทำหน้าตึงๆ มองขวางใส่ จากเมื่อก่อนเขาจะยิ้มให้เราตลอด ทุกคนว่ามันแย่มากไหมคะ ที่เราอายุแค่11 แต่พกแป้งฝุ่น กับลิปมันไปเรียน เพื่อนๆก็นินทาเรา เพราะคุณครูก็ไม่ชอบเรา
เรื่องที่ฝังใจมาตั้งแต่เด็ก ผ่านมา7ปีแล้ว