สวัสดีค่ะ คือไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี คือเราเป็นลูกคนที่3ค่ะ บ้านเรามีพี่น้อง4คน คือเราจะเป็นคนที่ทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง พี่คนโตมีหน้าที่ดูน้องคนเล็ก ส่วนคนที่2เป็นผู้ชายค่ะ คือเราสงสัยทำไมเวลาเราขออะไร เราถึงไม่เคยได้อะไรจากพ่อแม่เลยคะ มีครั้งนึงที่เราของให้ท่านซื้อโทรศัพย์ราคา3000กว่าบาทให้เราแต่ท่านบอกว่ารอไปก่อน แต่กับพี่สาวของเราพี่เราขอซื้อไอโฟนท่านก็ซื้อให้ บางครั้งที่เราเป็นตัวแทนไปแข่งวิชาการระดับมัธยมได้ที่1มา ท่านไม่เคยเอ่ยปากชมเราเลย แต่กับน้องของเราแกชมไม่หยุดปาก เราพยายามทำตัวดีมาตลอด ตั้งใจเรียนหนังสือจนสอบได้ที่1ทุกปีแต่พวกท่านก็ไม่เคยจะชมเราสักครั้ง แต่พอเป็นพี่ชายเราติด 0 ติด ร เยอะมากแต่พ่อแม่ก็เข้าข้างตลอด พออยากได้อะไรก็ต้องทำงานหาเงินซื้อเอาเอง หนักสุดก็เรื่องเรียนต่อมหาลัย  คือเราสอบได้ ม.รัฐแห่งนึง ม.นี้มันเป็นความฝันของเราแต่ท่านไม่ให้เราไปท่านบอกว่าค่าเทอมมันแพงใครจะส่งไหว เราเลยตัดสินใจเรียนรามแต่กับพี่เราเรียน ม.เอกชน ซิ่วถึง2ครั้ง พ่อกับแม่ยังไม่ว่าอะไรเลย กับพี่ชายไม่ว่าจะขอเงินกี่บาทแม่ก็จะให้ทุกครั้ง ส่วนเราขอไปได้บ้างไม่ได้บ้าง บางครั้งท่านบอกยืมตังเราก็ให้ท่านแต่เราไม่คิดจะเอากลับเลยนะคะ ส่วนพี่ชายเราให้ท่านยืมตัง ท่านก็ต้องให้กลับทุกครั้ง ล่าสุดคือสายตาเรามีปัญหา เราบอกแม่ว่าเราจะไปตัดแว่นขอเงินหน่อยได้ไหม ออกคนละครึ่งกันก็ได้ แต่ท่านบอกว่าไร้สาระ ตาไม่เป็นอะไรหรอกอย่าเพ้อ บางทีก็น้อยใจนะคะ แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ ไม่กล้าพูดกับท่าน

ขอโทษนะคะที่พูดมาซะยาวเลย
ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ