ออกจากงานเงินเดือน 20K! เพื่อมาเจอวิกฤต Covid-19??

เพี้ยนสวัสดีเพี้ยนสวัสดี สวัสดีทู้กกกคน กระทู้นี้ เขียนขึ้นเพื่อ เป็นแนวทางการตัดสินใจของคนที่อยากลาออกจากงานประจำ<<นรกขุมเดิมๆ>>
ก่อนอื่นเราขอแนะนำประวัติคร่าวๆ เราเรียนจบวิศวะเคมี จาก มหาลัยหนึ่งในสามพระจอม (เดาเอาเอง อุอิ)
 
ในปี 2562 เราจบเกรียตินิยม อันดับ 2 วิศวะ ไม่ขี้เหร่เลยนะ ((อวยตัวเองแล้ว 1)) กว่าจะจบออกมาได้เลือดตาแถบกระเด็นบอกเลย เพราะเงินที่ใช้จ่ายค่าเทอมเป็นทุนล้วนๆ จำกัดให้ได้สูงสุด 4 ปี จบ ถ้าไม่จบจ่ายต่อเอง แน่นอนว่าไม่มีจ่าย! 5555 +
 
หลังจบ ช่วงรอ รับปริญญา เราก็ได้มีโอกาศ ไปสัมภาษณ์ กับ โรงงานๆหนึ่ง ขอบอกก่อนนะว่าไม่คิดจะไปเป็นวิศวกรโรงงาน แต่จบใหม่มีอะไรติดต่อมาก็รับไปก่อน กลัวจะไม่มีงานทำจัด พอได้สัมภาษณ์ เขาก็ตกลงรับ เขาถามว่าต้องการเงินเดือนเท่าไหร่ ไอ้เราก็เซฟๆคือประมาณ 17K พร้อมอธิบายเขาไปว่า ถ้าทำงานที่นี่อาจจะต้องมาหาหอพัก ใจก็ตุ่มๆต๋อมๆ ((ตูขอเขาเยอะไปป่าวฟะ)) แต่ถ้าน้อยกว่านี้ก็คงไม่ทำ เพราะไม่คุ้มค่าเดินทาง 
 
พี่เขานั่งฟังแล้วก็ถามเราว่า ที่นี่ เริ่มต้นเงินเดือน 22K ค่าน้ำมันรถ 2000 บาท ใจเราหวิวเลย นี่ฟังผิดหรือป่าว โชคดีจริงๆเลย สรุปวันเริ่มงานแล้วกลับบ้านไปกรี๊ดดังๆให้กับตัวเองหนึ่งที ความรู้สึกตอนนั้นคือโล่งมา ชิวๆ ได้งานแล้วโว้ยยยยย 
 
ตัดมาวันแรกที่เริ่มงาน คือโชคดีมากที่ได้หัวหน้าดี และโชคร้ายมากที่ได้มาอยู่แผนกที่งานเยอะที่สุด จำได้ว่าประมาณ 2 เดือนแรกนี่คือทำอะไรไปเยอะมาก เหนื่อยแบบกลับมาถึงห้องพักก็คือหลับ พอเขาเดือนที่ 4-5 เริ่มทรมานที่ต้องไปทำงาน เวลาพักผ่อนน้อยลง งานเริ่มเยอะขึ้น ความรับผิดชอบได้รับมากขึ้น บางอย่างก็ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ แต่ต้องไปทำแทนเพราะมีเพื่อนร่วมงานแย่ๆ ที่เอาแต่หาวิธีเอาตัวรอด โบ้ยคนนี้ทีคนนั่นที 
 
เราอดทนมาตลอดเป็นระยะเวลาประมาณ 1 ปี เต็ม ที่ไม่เคยชินกับการทำงานสักที ทุกวันกลับมาร้องไห้กลับมาเครียด ร่างกายพังพินาศ แบกอะไรไว้มากไป ทั้งลูกน้องทั้งเพื่อนร่วมงาน ลูกค้า ลายๆอย่าง สรุปแล้วมานั่งถามตัวเองว่า เรียนจบมาเลือดตาแถบกระเด็นเพื่อให้ได้ออกมาทำงานแบบนี้หรอ วันหยุดตอนกลางคืน ต้องมีปัญหาโทรเข้ามาตลอดๆ บางที่ต้องการคำตอบตอนนั้น ถึงแม้เป็นวันหยุด เราก็ต้องจำใจยอมเปิดคอมเพื่อทำงานในวันหยุด!! จนสุดท้ายคิดว่า ไม่ไหวแล้ว เขียนจดหมายลาออก แบบ ให้ตูออกเถอะ ไปยื่นให้หัวหน้า หัวหน้าไม่ให้ออกจ้ะ หาคนมาแทนยากช่วยอยู่ไปก่อนนะ โควิดด้วยนะ ออกไปหางานยาก 
 
ก็ฝืนใจทำโควิดหางานยากๆ ท่องไว้ๆ ทนต่อไปได้อีก 5 เดือน ไม่ไหวละ ยิ่งอยู่เหมือนยิ่งโดนเอาเปรียบ ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ได้มีอะไรพัฒฒา งานที่ทำคือไม่มีอะไรเมคเซ่นสักอย่าง ไม่ได้ใช้ความรู้วิศะเลย ไม่ได้ใช้อะไรเลยนอกจากหาแถกับลูกค้าเพื่อเอาตัวรอด ทดลองทำไม่ได้ เครื่องมือไม่พร้อมก็ไม่ลงทุนจะให้มันทำให้ได้ ยื้อ+++ เจ้าของโรงงานได้เงินค่าวิศวกรแต่ละงานทดลองมาไม่ต่ำกว่า 4-5 หมื่น ยังไม่รวมค่าแรงงานการผลิต แล้วเดือนๆหนึ่ง คือตูทำเป็นสิบๆการทดลอง รับเละเลยนะ เงินเดือนที่ได้มาดูน้อยไปเลย 
  
หลังจากนั้น ออกจ้า คร่าวนี้บอกหัวหน้าไปเลยว่า หนูจะออก เขียนใบลาออกล่วงหน้า1เดือนตามกฎ ถ้าพี่ไม่รับก็ไม่เป็นไร หมดสิ้นเดือนนี้หนูลาละ ไม่ไหวแล้วพี่ สุดท้ายหัวหน้าก็เห็นใจ เลยยอมให้ออก หลังจากออกมาได้ประมาณ1เดือน เพื่อนที่ทำงานก็บอกข่าวเรามาว่าหัวหน้าเราก็ออกแล้วเหมือนกัน น่าจะมีปัญหาโดนบีบจากเจ้าของ 555!! ใครมันจะทนได้ หลังจากนั่นคนรู้จักคนสนิท ลูกน้อง ก็ค่อยๆทะยอยออกกัน
 
ปัจจุบัน สถานะว่างงาน<<นรกขุมใหม่ ขุมนี้ฮาน้ำตาไหล>>
ลำบากมากแม่!! เพราะโควิดก็มากขึ้น เศษฐกิจแย่ลงเนื่องจาก....อะไรหลายๆปัจจัย555 ตั้งแต่ออกมาระหว่างรองานใหม่ก็ขายของจุกจิกไป แต่ก็เริ่มขาดทุนมากขึ้นเพราะช่วงนี้คนไม่มีกำลังซื้อ อยู่บ้านก็หาของเสื้อ้า รองเท้า กระเป๋าโพสขายไป เงียบมากกกก พอจะได้งานใหม่ ดันเกิดเหตุการล็อกดาว์ต่อ เลื่อนยาวๆกราฟชีวิตตกสุดๆ ตอนนี้เอาเงินเก็บมาใช้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะหมดตัว เห้ออออ 
 
พลาดแหละที่ไม่ยอมหาที่ใหม่ก่อนออก ฮือออออออ ไม่คิดว่าตอนนี้จะวิกฤตขนาดนี้ ตอนนี้มีเงินเก็บเหลือแค่ 5000ทำไงดีทุกคน???
ช่วงแชร์แบ่งปันทางออกได้เลยเพื่อเป็นแนวทางในการดำรงชีวิตต่อไป ขอบคุณค่ะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
ทำไมผมอ่านแล้วรู้สึกว่าคุณดูเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความคิดเท่าไหร่ เป็นวิศวกรอะไรเรียกเงินเดือน 17k คืออย่างต่ำๆ ในสายงานวิศวกรอย่างห่วยๆ แบบห่วยโคตรๆ ก็ควรเรียก 18k แล้วรึเปล่า คุณบอกว่าตัวเองโปรไฟล์ดีนี่ จบมหาลัยมีชื่อ จบเกียรตินิยม ทำไมถึงเรียกต่ำขนาดนั้น ไม่เคยศึกษามาก่อนเหรอว่าปกติสายงานนี้เขาได้เงินเดือนเริ่มต้นเท่าไหร่

เพื่อนผมจบพระจอมเมื่อหลายปีก่อน ตอนทำงานเป็นวิศวกรโรงงานที่แรก ก็สตาร์ทกันต่ำๆ 25k + สวัสดิการ (ค่าน้ำมัน/ค่ารถรับส่ง/ค่าหอพัก + อาหารกลางวัน ฯลฯ) ทั้งนั้น แถมพอชีวิตมีแต่งาน การใช้เงินก็น้อยลงเว้นแต่ไปสังสรรค์ บางเดือนมันเล่าว่าได้ใช้เงินไปแค่ 2-3 พันบาทต่อเดือนเท่านั้นเอง ที่เหลือฟรีหมด เงินเหลือเก็บเพียบ

เอาเป็นว่าสู้ๆ แล้วกันครับ
ความคิดเห็นที่ 14
ขอให้หนักแน่นกว่านี้นะครับ

ในฐานะเป็นรุ่นพี่วิศวะคนนึง จบมาเกือบ 20 ปีแล้ว สมัยนั้นสตาร์ท 22k จากที่อ่านกระทูน้อง อยากจะให้น้องปรับตัวดังนี้
1. ปรับทัศนะคติในการทำงานเป็นอันดับแรก ว่าทำงานแล้วคนจะเอาเปรียบ หรือการคิดว่าฉันทำมากได้น้อย การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเพื่อนร่วมงาน ทัศนคติพวกนี้ทำให้ไม่มีความสุขกับการทำงาน
2. น้องต้องศึกษาสภาพเศรษฐกิจ สังคม ขององค์กรที่ต้องการสมัครงานให้ดีก่อนตัดสินใจเข้าทำงาน รวมถึงสวัสดิการ ผลตอบแทน และความก้าวหน้าด้วย (สวยเลือกได้)
3. สังคมไทยเป็นสังคมอุปถัมภ์ เพระาฉะนั้นการจบเกียรตินิยมจากสามพระจอมฯ หรือจุฬา ไม่ได้การันตี ว่าลูกน้องจะต้องก้มหัวให้ เพราะฉะนั้นต้องถ่มตน และคมในฝัก
4. มีจิตวิทยาในการทำงานให้มาก มีลูกล่อ ลูกชน ต้องรู้ว่าคนประเภทไหน ควรใช้ไม้ไหนในการรับมือ
5. ขยันเรียนรู้ และอดทน ครับ

ขอให้ได้งานใหม่ที่โดนใจนะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่