ต้องบอกก่อนว่ามาตั้งกระทู้ด้วยความเราไม่มีเวลาไปศึกษาเรื่องของจักรวาลอย่างจริงจัง แล้วก็เนื่องจากเรามีความเข้าใจเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาในมุมที่ว่า ทุกสิ่งไม่มีอะไรยั่งยืน ทุกอย่างมีอายุไขของมัน ซึ่งในฝังพระพุทธศาสนาเราค่อนข้างเห็นด้วยกับการยับยั้งการเกิดค่ะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลเรื่องของวัฏสงสารหรืออะไรก็ตาม แล้วเราก็รับรู้ถึงประเด็นสัญชาตญานในการสืบพันธ์ุ แต่มนุษย์เรามีความคิดยังยั้งการเกิด การขยายเผ่าพันธุ์ได้ใช่มั้ยคะ เลยนำไปสู่คำถามว่า ฝั่งตะวันตก หรือศาสนาอื่นๆที่สนับสนุนหรือไม่ได้มีแนวคิดยับยั้งการเกิดเหมือนพระพุทธเจ้า มีความเห็นเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของมนุษย์เพื่อค้นพบสิ่งใด และนำไปสู่ประเด็นที่ว่า การหาอาณาเขตนอกโลก หรือการสร้างความเป็นอยู่ที่ดีให้กับมนุษย์ในอนาคตนั้นคือประโยชน์ที่แท้จริงสำหรับมนุษย์ในอนาคตจริงๆหรอ มันเหมือนเป็นการแก้ไขปัญหาปลายเหตุรึเปล่า หรือระงับไม่ให้การไม่มีการดำรงอยู่ต่างหากจะเป็นการแก้ปัญหาที่ถูกต้อง

หรือถ้าเป็นประเด็นว่ามนุษย์ในปัจจุบันเพียงแค่อยากเป็นที่จดจำที่จารึกของมนุษย์ในอนาคต เพราะเอาจริงๆ ถึงวันนั้นที่เกิดความเปลี่ยนแปลงต่างมากมาย คนรุ่นก่อนๆ ที่สร้างมันก็ไม่มีทางได้รับรู้ถึงสิ่งที่อนาคตพบเจอ นั่นเท่ากับว่าเผ่าพันธุ์ของเราก็ต้องย้ายไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ย้ายไปเรื่อยๆ แล้วคำตอบสุดท้ายของการมีเผ่าพันธ์ุคืออะไร

มีใครเคยรู้สึกเหมือนเรามั้ยคะว่ามันเหมือนเป็นการสืบต่อความทุกข์ให้การสืบเผ่าพันธ์ุต้องเกิดขึ้นเพื่อให้เราค้นพบสิ่งที่คนรุ่นเราอาจจะไม่เห็นมัน

และอีกความคิดหนึ่งคือมนุษย์ที่เกิดขึ้นมาด้วยความอยากสืบเผ่าพันธุ์ก็ไม่ได้เกิดด้วยความต้องการของพวกเขา แต่เป็นความต้องการของเราที่เราอยากให้มันมีอยู่ มีสืบต่อไปอ่ะค่ะ

คือทั้งหมดที่พูดมาแค่อยากแลกเปลี่ยนความรู้มุมมองในโลกตะวันตกที่ไม่ได้นับถือพระพุทธศาสนาค่ะว่าเค้ามองโลกและจักรวาลและการดำรงอยู่เป็นยังไง ทำไมถึงค้นหาพื้นที่นอกโลก หรือในจักรวาลนี้ รวมถึงสนับสนุนการขยายเผ่าพันธ์ุนัก