คือเราเป็นคนที่เกลียดภาษาจีนมากมากตอนเด็ก แต่พอโตขึ้นมาหน่อยก็เลิกเกลียดแต่
พอเราโตขึ้นเราก็โดนพูดกรอกหูว่ามันดีอย่างนั้นมันดีอย่างนี้จนเราคิดว่าเราชอบภาษาจีน
แล้วเราก็ต้องสอบเข้า เรามีโรงเรียนที่อยากเรียนอยู่แล้วโรงเรียนนั้นมีหลายโปรแกรมมากมาก
ใจเราอยากเรียนห้องMEPเพราะเราชอบภาษาอังกฤษมากมากแต่พ่อเราพูดดักทางเอาไว้ว่าถ้า
อยากเรียนโรงเรียนนี้ต้องเรียนห้องจีนเท่านั้นเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะรู้ว่าพ่อมีโรงเรียนชื่อดังที่
อยากให้เข้าอยู่แล้ว แต่เรารู้ตัวเองว่าการแข่งขันในโรงเรียนนั้นมันค่อนข้างสูงและเราเป็นเด็กที่ไม่ได้ฉลาด
แค่กลางกลางและอีกอย่างโรงเรียนนั้นรับน้อยมากมาก เราไม่กล้าบอกพ่อตรงตรงเพราะไม่อยากดับฝันพ่อ
เราก็เลยจะไปสอบดูถ้าติดก็จะเรียน(โรงเรียนนี้สอบไม่ตรงโรงเรียนอื่น)ตอนสอบเราทำข้อสอบไม่ทันพอออกจาก
ห้องสอบ เราก็เตรียมใจมาแล้วว่าไม่ติดแน่แน่แต่พอเราออกมาแล้วแม่พูดว่า"พ่อถามว่าเป็นไงบ้าง?''เรานิ่งและหน้าชา
ไปหมดแล้วอยู่อยู่น้ำตาก็ไหลออกมาทำให้เพื่อนที่ไปสอบด้วยกันตกใจเพราะเมื่อกี้เรายังดีดีอยู่เลยแต่พอถามเรื่องพ่อ
ทำไมร้องไห้...เรากลับถึงบ้านด้วยความเคลียดแม่เราเห็นเลยบอกเรื่องทุกอย่างกับพ่อ พอพ่อรู้พ่อก็ดูเหมือนจะโอเค
แต่มันก็แค่ดูเหมือน.... ผลสอบออกตอนที่เรากำลังเรียนพิเศษอยู่กับครูที่ติวให้เรา และก็เป็นไปตามคาดเราไม่ติด
ทุกคนดูผิดหวังมากที่เราไม่ติด พ่อช่วงนั้นก็บอกว่าไม่เป็นไรแต่ไม่คุยกับเราเลยจนเราเคลียด แม่เลยบอกว่างั้นลอง
ไปสอบที่โรงเรียนที่เราชอบดูไหม เราก็โอเคเราเลยไปสอบห้องจีนเราติด เราดีใจมากแต่....พ่อกับแม่เราเห็นว่าภาษาจีน
ที่โรงเรียนใหม่มันช้าเลยให้เราไปเรียนพิเศษกับเพื่อนที่เก่งจีนอยู่แล้วเรายอมรับเราตามไม่ทันเลยมันหมดกำลังใจที่จะ
เรียนมากมากเหมือนตกนรกทั้งเป็นเราอยากบอกเรื่องนร้กับย่าแต่ไม่กล้าบอกเราควรทำไงดีควรบอกไปตรงตรงหรือ
เรียนไปเรียนมาเดี๋ยวก็ชอบ....
โดนบังคับเรียน
พอเราโตขึ้นเราก็โดนพูดกรอกหูว่ามันดีอย่างนั้นมันดีอย่างนี้จนเราคิดว่าเราชอบภาษาจีน
แล้วเราก็ต้องสอบเข้า เรามีโรงเรียนที่อยากเรียนอยู่แล้วโรงเรียนนั้นมีหลายโปรแกรมมากมาก
ใจเราอยากเรียนห้องMEPเพราะเราชอบภาษาอังกฤษมากมากแต่พ่อเราพูดดักทางเอาไว้ว่าถ้า
อยากเรียนโรงเรียนนี้ต้องเรียนห้องจีนเท่านั้นเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะรู้ว่าพ่อมีโรงเรียนชื่อดังที่
อยากให้เข้าอยู่แล้ว แต่เรารู้ตัวเองว่าการแข่งขันในโรงเรียนนั้นมันค่อนข้างสูงและเราเป็นเด็กที่ไม่ได้ฉลาด
แค่กลางกลางและอีกอย่างโรงเรียนนั้นรับน้อยมากมาก เราไม่กล้าบอกพ่อตรงตรงเพราะไม่อยากดับฝันพ่อ
เราก็เลยจะไปสอบดูถ้าติดก็จะเรียน(โรงเรียนนี้สอบไม่ตรงโรงเรียนอื่น)ตอนสอบเราทำข้อสอบไม่ทันพอออกจาก
ห้องสอบ เราก็เตรียมใจมาแล้วว่าไม่ติดแน่แน่แต่พอเราออกมาแล้วแม่พูดว่า"พ่อถามว่าเป็นไงบ้าง?''เรานิ่งและหน้าชา
ไปหมดแล้วอยู่อยู่น้ำตาก็ไหลออกมาทำให้เพื่อนที่ไปสอบด้วยกันตกใจเพราะเมื่อกี้เรายังดีดีอยู่เลยแต่พอถามเรื่องพ่อ
ทำไมร้องไห้...เรากลับถึงบ้านด้วยความเคลียดแม่เราเห็นเลยบอกเรื่องทุกอย่างกับพ่อ พอพ่อรู้พ่อก็ดูเหมือนจะโอเค
แต่มันก็แค่ดูเหมือน.... ผลสอบออกตอนที่เรากำลังเรียนพิเศษอยู่กับครูที่ติวให้เรา และก็เป็นไปตามคาดเราไม่ติด
ทุกคนดูผิดหวังมากที่เราไม่ติด พ่อช่วงนั้นก็บอกว่าไม่เป็นไรแต่ไม่คุยกับเราเลยจนเราเคลียด แม่เลยบอกว่างั้นลอง
ไปสอบที่โรงเรียนที่เราชอบดูไหม เราก็โอเคเราเลยไปสอบห้องจีนเราติด เราดีใจมากแต่....พ่อกับแม่เราเห็นว่าภาษาจีน
ที่โรงเรียนใหม่มันช้าเลยให้เราไปเรียนพิเศษกับเพื่อนที่เก่งจีนอยู่แล้วเรายอมรับเราตามไม่ทันเลยมันหมดกำลังใจที่จะ
เรียนมากมากเหมือนตกนรกทั้งเป็นเราอยากบอกเรื่องนร้กับย่าแต่ไม่กล้าบอกเราควรทำไงดีควรบอกไปตรงตรงหรือ
เรียนไปเรียนมาเดี๋ยวก็ชอบ....