คือข้องใจมากนานมาก ฉันเป็นคนที่เรียนไกลบ้าน แล้วได้กลับมาบ้านสังเกตอาการน้อง น้องเป็นผู้หญิงนะคะ มีแฟนเป็นผู้หญิง เราได้แอบเล่นโทรศัพท์ พอสังเกตเวลาทะเลาะกัน ก็จะเอาเฟสบุ๊คย่ามาแชทกลับตัวเองว่าให้กินยา หรือไปโรงบาล ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรหรือไม่ได้ไปโรงบาลเลย ทีนี้เรื่องใหญ่ขึ้น คืออกหัก แล้วทำร้ายตัวเองเหมือนในใจเราคิดว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจ บอกว่าเครียดเรื่องครอบครัว ทั้งๆที่บ้านไม่ได้เคร่งครัดเรื่องการเรียนหรืออะไร พอไปพบคุณหมอ ก็เล่าว่า เครียดเรื่องที่บ้านไม่ใช่เรียนพิเศษ คือสำหรับเรามีความคิดไม่ได้ไปทางเดียวกับน้อง คือเสียใจกับการอกหัก แต่ไปบอกคุณหมอว่าเครียดเรื่องเรียน ว่าครอบครัวไม่สนับสนุน คือไปเรียนพิเศษเราเห็นในสตอรี่ว่าไม่เคยจะเข้าเรียนแบบสม่ำเสมอเลย พอมาหนักมากๆทีนี้คือไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ่อยมาก คืออายุแค่14ไปเที่ยวดึก หรือนอนข้างบ้านเพื่อน เราเลยสงสัยว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรืออะไรกันแน่ แบบว่าพอห้ามก็บอกว่าอยู่บ้านเครียด ทั้งๆที่บ้านไม่ได้เคร่งครัดอะไรเลย พอทะเลาะกับที่บ้านก็จะฆ่าตัวตาย คือสำหรับเราเคยผ่านตรงจุดที่อกหักมา เราเลยรู้ แต่เหมือนความคิดว่าน้องเราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าจริงๆ พอร่าเริงตลอด แต่พอมีปัญหาก็ชอบว่าตัวเองว่าเป็นตัวปัญหา คือเหมือนบังคับให้ตัวเองเป็นแบบนั้น จากปัญหาเพื่อนๆคิดว่าเป็นอย่างไรบ้างค่ะ
ปรึกษาทางจิตวิทยา