ขอเข้าเรื่องเลยนะค่ะ
สามีมานอนกอดเราและบอกเราว่า"เราเลิกกันเถอะ ผมไม่ได้รักคุณแล้ว" ตั้งแต่วันนั้นจนถึงปัจจุบันนี้เพิ่งผ่านไปไม่ถึงเดือนที่เราห่างกันไป แต่ก็มีคุยกันบ้าง ส่งข้อความหาบ้าง นานๆโทรหาบ้าง เพราะเราไม่อยากทำให้เขารำคาญเรา จนมาเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราแวะไปหาเขาที่ห้องเช่าที่ต่างหวัด (เพราะเขาทำงานอยู่ต่างจังหวัด ส่วนเรากับลูกอยู่บ้านอีกจังหวัดนึง) เพราะลูกคิดถึงพ่อมากเพราะไม่ได้เจอกันเลย เราเลยพาไปหา แต่พอไปถึงเขาไม่อยู่ที่ห้อง เรามีกุญแจห้องเลยไขเข้าไป สภาพห้องก็จะรกๆตามประสาผู้ชาย แต่ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่เราเห็นขวดน้ำเกลือกับสำลี เราเลยตกใจว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่า เราเลยเอาโทรศัพท์มาโทรหาเขาว่า เรากับลูกมาหาที่ห้อง เขาบอกว่าเขาออกมาเที่ยวข้างนอก ไม่อยู่ แล้วลูกก็ร้องไห้หาพ่อ ลูกพูดว่า"ป๋าอยู่ไหน หนูมาหาป๋า หนูคิดถึงป๋า"แต่เขาพูดกับลูกว่า"ป๋าออกมาเที่ยวข้างนอก กลับมืด หนูชวนแม่กลับบ้านนะ วันนี้ไม่ได้เจอหรอก"ด้วยความเป็นเด็กและบวกกับความคิดถึงพ่อ ลูกก็ได้แต่ร้องไห้ บอกให้พ่อเขากลับมาหา เขาก็ไม่ฟังและวางสายไป หลังจากนั้นเราก็โทรกลับไปหาเขาถามเขาว่า"คุณอยู่ไหน ลูกคิดถึง ทำไมไม่กลับมาให้ลูกเจอสักหน่อย"แต่คำตอบของเขามันทำให้เราเจ็บที่สุดคือ"ผมอยู่กับเด็กผม ผมกลับไปไม่ได้หรอก คุณเอาลูกกลับบ้านเถอะ วันนี้ก็ไม่ได้เจอหรอก"เราเลยขอเขาคุยกับผู้หญิงคนนั้นหน่อย ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมให้คุย อาจจะกลัวเราโวยวายแต่เราบอกเขาไปว่า เราไม่โวยวายหรอก เพราะคนผิดไม่ใช่ผู้หญิง เขาก็เลยให้คุย เราก็เลยขอให้ผู้หญิงปิดโฟนเพราะเราอยากคุยส่วนตัว ไม่ต้องเปิดให้เขาฟัง ผู้หญิงก็ปิด
เราเลยถามผู้หญิงไปว่า"คุยกันมานานแล้วหรือยัง"
ผู้หญิงตอบว่า"หนูไม่ได้กำหนดวันขนาดนั้น แต่น่าจะไม่ถึงเดือนค่ะพี่"
เราเลยถามว่า"มีอะไรกันหรือยัง"ผู้หญิงก็บอกว่า"ยังไม่ได้มีอะไรกันค่ะ ตัวหนูเองก็มีขอบเขตของหนูเหมือนกัน พี่เขาก็บอกหนูนะว่าเขามีลูก มีเมีย และยังไม่ได้หย่ากัน พี่ก็ยังเป็นเมียที่ถูกต้องเหมือนเดิม ส่วนหนูเป็นแค่คนอื่น หนูโสดหนูก็มีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครก็ได้ ถ้าหนูเจอคนที่ดีกว่าพี่เขาหนูพร้อมที่จะไป และหนูมีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครก็ได้หนูก็บอกกับพี่เขาไปแบบนี้ ซึ่งหนูฟังจากพี่เขาอยู่ข้างเดียว หนูก็ไม่รู้ถึงปัญหาที่พี่สองคนมีหรอก แต่พี่เขาบอกหนูว่า เขากับพี่ไม่ได้รักกันแล้ว เขารอให้ลูกมีที่เรียนดีๆมีที่อยู่ที่ดีๆมีอาหารการกินที่ดี เขาหมดห่วงแล้วเขาถึงได้เดินออกมานี่คือที่พี่เขาบอกหนูนะ"
เราเลยบอกว่า"งั้นน้องฟังจากพี่บ้างล่ะกัน น้องจะได้ไม่ฟังแค่ฝ่ายเดียว พี่ไม่เคยไม่รักแฟนพี่เลย วันแรกพี่รักเขายังไง 10ปี ผ่านมาก็ยังรักแฟนพี่เหมือนเดิม แต่การที่เขาคิดว่าพี่ไม่ได้รักเขาแล้วอาจจะเป็นเพราะพี่สนใจเขาไม่มากพอ สนใจแค่ภายนอก แต่จิตใจเขาพี่ไม่ค่อยได้ดูแลเท่าที่ควร แล้วพี่กับเขามีปัญหาเรื่องบนเตียงกันมาตลอดพี่มีอาการแบบนี้ตั้งแต่พี่มีลูก ซึ่งพี่รักแฟนพี่มากพี่อยากได้เขาคืน"
ผู้หญิงคนพูดว่า"หนูรู้ล่ะ ได้ฟังจากพี่ล่ะ ซึ่งส่วนของหนูหนูได้อธิบายไปหมดแล้ว ส่วนปัญหาของพวกพี่สองคนพี่ต้องไปเคลียกันเอาเอง ซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับหนู แต่พี่มั่นใจได้เลยว่า หนูจะไม่ยอมมีอะไรกับพี่เขาแน่นอน เพราะหนูก็บอกกับพี่เขาว่า"ถ้าพี่คิดที่จะเริ่มต้นใหม่ แต่พี่ยังไม่จบกับอีกฝ่ายนึง พี่ก็จะไปเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ พี่จะเริ่มต้นใหม่ อีกฝ่ายพี่ก็ยังไม่จบแบบนี้ก็ไม่โอเคร ถ้าพี่ต้องการเริ่มต้นใหม่พี่ต้องเอาหลักฐานมีให้หนู แล้วเราค่อยไปต่อ แต่ถ้าไม่มีเราก็ได้แค่คุยกันแค่นี้"เราก็ถามว่า"น้องรู้สึกยังไงบ้างกับพี่เขา"ผู้หญิงบอกว่า"คุยกันแล้ว คุยกันรู้เรื่อง พี่เขาก็เอาใจใส่ ดูแลดี คุยแล้วสบายใจเหมือนเพื่อนมากกว่า"หลังจากนั้นเราก็ขอคุยกับแฟนเรา เราถามว่าแฟนเราว่า"เริ่มคุยกับน้องตั้งแต่เมื่อไร"เขาตอบเราว่า"ก็ที่ผมบอกคุณนั่นแหละว่าคุยกันในแอพหาคู่แหละ"เราเลยถามว่าออกไปเจอกันบ่อยไหม แล้วไปทำอะไรกัน"เขาบอกเราว่า"ก็เจอกันทุกอาทิตย์แหละวันหยุดผม ออกมาหาอะไรกินกันแค่นั้น เที่ยวบ้าง"เราก็ถามว่า"คุยกันมากนานแล้วหรือยัง"เขาตอบว่า"แรกๆตอนที่ผมกับคุนมีปัญหากันผมก็แค่คุยเฉยๆ แต่พอผมบอกเลิกคุน ผมก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น ก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้นหลังจากรถชนนั่นแหละ ก็ไม่ถึงเดือน"เราเลยถามว่า"ทำไมถึงไม่กลับมาหาลูก รู้ไหมว่าลูกคิดถึงคุณแค่ไหน ลูกมันร้องไห้หาคุณ แต่คุณกลับเลือกที่จะอยู่กับผู้หญิงมากกว่าจะกลับมาหาลูก ทำไม"เขาเลยบอกว่า"คุณจะมาทำไมคุณไม่บอกผมก่อนล่ะ ในเมื่อผมไม่รู้ ผมก็ออกมาข้างนอกผมผิดหรอ เออถ้าคุณบอกผมแล้ว แล้วผมยังออกมาผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่ผมไม่รู้ไง"เราเลยบอกว่า"เขารู้ว่าเขาผิดที่ไม่ได้บอกคุณก่อน แต่เขาคิดว่าคุณคงอยู่ที่ห้องนั้นแหละ เพราะหยุดของคุณ คุณคงไม่ได้ไปไหน"เขาบอกเราว่า"ผมเลิกกับคุณแล้ว ผมจะไปไหนมาไหน ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ ผมจะคุยกับใคร คนไหนมันเป็นสิทธิ์ของผม"พอเขาพูดมาแบบนี้เราได้แค่ร้องไห้เพราะเราไม่อยากที่จะเสียเขาไป เรารักเขามาก แต่เรายอมถอยออกมาก้าวนึง เพราะเราไม่อยากทำให้เขารำคาญ เราพยายามไม่โทรหา เพราะกลัวเขารำคาญ แต่พอเราถอย เราเงียบ เรานิ่ง เขากับไปมีความสุขกับคนอื่น ซึ่งเขาลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าเขามีลูกมีเมียที่รอเขาอยู่ แต่เพื่อน และแม่เราบอกเราว่า"ปล่อยให้เขาไปลองใช้ชีวิตเองสักพักก่อน คนมันเป็นวัยรุ่นมาแล้วมามีครอบครัวเลย มันไม่เคยได้เที่ยว ไม่เคยได้ไปไหน ตอนนี้มีอิสระมันก็จะไป ใครห้ามอะไรมันก็ไม่ฟังหรอก ลองปล่อยให้ไปใช้ชีวิตที่ไม่มีเราดู ผู้ชายอ่ะมันจะเป็นแบบนี้สักพักแหละ พอมันคิดได้ว่าใครที่คอยอยู่เคืองข้างมันตลอด ใครที่เขาอยู่ด้วยกันทั้งทุกข์และสุขด้วยกันมา ทำอะไรมาด้วยกัน เดี๋ยวมันก็กลับมาหาเราเอง เราอย่าไปวิ่งตาม ยิ่งเราวิ่งตามมัน มันยิ่งวิ่งหนี้เรา เราทำยังไงก็ได้ไม่ให้มันรำคาญเรา เพราะตอนนี้มันกำลังหลงคนใหม่อยู่ คนใหม่ทำอะไรก็ดีไปหมดแหละตอนนี้ ส่วนเราอ่ะทำอะไรก็ไม่ดี ดูรำคาญไปหมดเพราะเราคือของเก่า รู้ใจกันหมดล่ะ ดังนั้นตอนนี้ทำใจให้สบาย เราทำตัวให้เป็นปกติ ทำหน้าที่แม่และเมียเหมือนเดิม คิดซะว่าใช้จิตวิทยาเข้าช่วยก็ได้ คิดซะว่ามันไปทำงานต่างหวัดยังกลับมาไม่ได้ ซึ่งรู้ว่ามันทำยาก สมองเราต้องคิดล่ะว่า มันจะต้องไปไหนด้วยกันแน่ มันต้องกำลังมีความสุขอยู่แน่ เราเองจะฟุ้มซ่าน ดังนั้นเราคิดซะว่ามันไปทำงาน เดี๋ยวก็กลับมา มันยังเป็นแผลสด ดังนั้นตอนนี้อย่าเพิ่งไปคิดอะไร รอเวลาไปอีกสักเดือนสองเดือนก่อนเผื่อมันจะมีอะไรดีขึ้น เราเองอาจจะไม่อยากให้มันกลับมาแล้วก็ได้นะ"
***ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆนะค่ะ
- จากเหตุการณ์ที่เล่ามาเพื่อนๆมีความคิดเหตุอย่างไรบ้างค่ะ
- เราควรทำตัวอย่างไรดี ตอนนี้เราเคลียดมากกว่า
- เพื่อนๆคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนยังไง เพราะเราไม่ได้เขื่อคำพูดของนางสักเท่าไร ถ้าผู้หญิงดีจริงถ้าเมียเขามาเปิดตัวขนาดนี้แล้วอ่ะ ยังจะคุยอยู่ทำไม
หรือเพื่อนๆมีความคิดเห็นอะไรช่วยแนะนำกันได้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ
เราควรทำยังไงดี สามีที่มีลูกด้วยกันมาบอกกับเราว่า”ผมไม่ได้รักคุณแล้ว”ขอเลิก และอีกไม่นานเขาไปมีคนใหม่
สามีมานอนกอดเราและบอกเราว่า"เราเลิกกันเถอะ ผมไม่ได้รักคุณแล้ว" ตั้งแต่วันนั้นจนถึงปัจจุบันนี้เพิ่งผ่านไปไม่ถึงเดือนที่เราห่างกันไป แต่ก็มีคุยกันบ้าง ส่งข้อความหาบ้าง นานๆโทรหาบ้าง เพราะเราไม่อยากทำให้เขารำคาญเรา จนมาเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราแวะไปหาเขาที่ห้องเช่าที่ต่างหวัด (เพราะเขาทำงานอยู่ต่างจังหวัด ส่วนเรากับลูกอยู่บ้านอีกจังหวัดนึง) เพราะลูกคิดถึงพ่อมากเพราะไม่ได้เจอกันเลย เราเลยพาไปหา แต่พอไปถึงเขาไม่อยู่ที่ห้อง เรามีกุญแจห้องเลยไขเข้าไป สภาพห้องก็จะรกๆตามประสาผู้ชาย แต่ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่เราเห็นขวดน้ำเกลือกับสำลี เราเลยตกใจว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่า เราเลยเอาโทรศัพท์มาโทรหาเขาว่า เรากับลูกมาหาที่ห้อง เขาบอกว่าเขาออกมาเที่ยวข้างนอก ไม่อยู่ แล้วลูกก็ร้องไห้หาพ่อ ลูกพูดว่า"ป๋าอยู่ไหน หนูมาหาป๋า หนูคิดถึงป๋า"แต่เขาพูดกับลูกว่า"ป๋าออกมาเที่ยวข้างนอก กลับมืด หนูชวนแม่กลับบ้านนะ วันนี้ไม่ได้เจอหรอก"ด้วยความเป็นเด็กและบวกกับความคิดถึงพ่อ ลูกก็ได้แต่ร้องไห้ บอกให้พ่อเขากลับมาหา เขาก็ไม่ฟังและวางสายไป หลังจากนั้นเราก็โทรกลับไปหาเขาถามเขาว่า"คุณอยู่ไหน ลูกคิดถึง ทำไมไม่กลับมาให้ลูกเจอสักหน่อย"แต่คำตอบของเขามันทำให้เราเจ็บที่สุดคือ"ผมอยู่กับเด็กผม ผมกลับไปไม่ได้หรอก คุณเอาลูกกลับบ้านเถอะ วันนี้ก็ไม่ได้เจอหรอก"เราเลยขอเขาคุยกับผู้หญิงคนนั้นหน่อย ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมให้คุย อาจจะกลัวเราโวยวายแต่เราบอกเขาไปว่า เราไม่โวยวายหรอก เพราะคนผิดไม่ใช่ผู้หญิง เขาก็เลยให้คุย เราก็เลยขอให้ผู้หญิงปิดโฟนเพราะเราอยากคุยส่วนตัว ไม่ต้องเปิดให้เขาฟัง ผู้หญิงก็ปิด
เราเลยถามผู้หญิงไปว่า"คุยกันมานานแล้วหรือยัง"
ผู้หญิงตอบว่า"หนูไม่ได้กำหนดวันขนาดนั้น แต่น่าจะไม่ถึงเดือนค่ะพี่"
เราเลยถามว่า"มีอะไรกันหรือยัง"ผู้หญิงก็บอกว่า"ยังไม่ได้มีอะไรกันค่ะ ตัวหนูเองก็มีขอบเขตของหนูเหมือนกัน พี่เขาก็บอกหนูนะว่าเขามีลูก มีเมีย และยังไม่ได้หย่ากัน พี่ก็ยังเป็นเมียที่ถูกต้องเหมือนเดิม ส่วนหนูเป็นแค่คนอื่น หนูโสดหนูก็มีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครก็ได้ ถ้าหนูเจอคนที่ดีกว่าพี่เขาหนูพร้อมที่จะไป และหนูมีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครก็ได้หนูก็บอกกับพี่เขาไปแบบนี้ ซึ่งหนูฟังจากพี่เขาอยู่ข้างเดียว หนูก็ไม่รู้ถึงปัญหาที่พี่สองคนมีหรอก แต่พี่เขาบอกหนูว่า เขากับพี่ไม่ได้รักกันแล้ว เขารอให้ลูกมีที่เรียนดีๆมีที่อยู่ที่ดีๆมีอาหารการกินที่ดี เขาหมดห่วงแล้วเขาถึงได้เดินออกมานี่คือที่พี่เขาบอกหนูนะ"
เราเลยบอกว่า"งั้นน้องฟังจากพี่บ้างล่ะกัน น้องจะได้ไม่ฟังแค่ฝ่ายเดียว พี่ไม่เคยไม่รักแฟนพี่เลย วันแรกพี่รักเขายังไง 10ปี ผ่านมาก็ยังรักแฟนพี่เหมือนเดิม แต่การที่เขาคิดว่าพี่ไม่ได้รักเขาแล้วอาจจะเป็นเพราะพี่สนใจเขาไม่มากพอ สนใจแค่ภายนอก แต่จิตใจเขาพี่ไม่ค่อยได้ดูแลเท่าที่ควร แล้วพี่กับเขามีปัญหาเรื่องบนเตียงกันมาตลอดพี่มีอาการแบบนี้ตั้งแต่พี่มีลูก ซึ่งพี่รักแฟนพี่มากพี่อยากได้เขาคืน"
ผู้หญิงคนพูดว่า"หนูรู้ล่ะ ได้ฟังจากพี่ล่ะ ซึ่งส่วนของหนูหนูได้อธิบายไปหมดแล้ว ส่วนปัญหาของพวกพี่สองคนพี่ต้องไปเคลียกันเอาเอง ซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับหนู แต่พี่มั่นใจได้เลยว่า หนูจะไม่ยอมมีอะไรกับพี่เขาแน่นอน เพราะหนูก็บอกกับพี่เขาว่า"ถ้าพี่คิดที่จะเริ่มต้นใหม่ แต่พี่ยังไม่จบกับอีกฝ่ายนึง พี่ก็จะไปเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ พี่จะเริ่มต้นใหม่ อีกฝ่ายพี่ก็ยังไม่จบแบบนี้ก็ไม่โอเคร ถ้าพี่ต้องการเริ่มต้นใหม่พี่ต้องเอาหลักฐานมีให้หนู แล้วเราค่อยไปต่อ แต่ถ้าไม่มีเราก็ได้แค่คุยกันแค่นี้"เราก็ถามว่า"น้องรู้สึกยังไงบ้างกับพี่เขา"ผู้หญิงบอกว่า"คุยกันแล้ว คุยกันรู้เรื่อง พี่เขาก็เอาใจใส่ ดูแลดี คุยแล้วสบายใจเหมือนเพื่อนมากกว่า"หลังจากนั้นเราก็ขอคุยกับแฟนเรา เราถามว่าแฟนเราว่า"เริ่มคุยกับน้องตั้งแต่เมื่อไร"เขาตอบเราว่า"ก็ที่ผมบอกคุณนั่นแหละว่าคุยกันในแอพหาคู่แหละ"เราเลยถามว่าออกไปเจอกันบ่อยไหม แล้วไปทำอะไรกัน"เขาบอกเราว่า"ก็เจอกันทุกอาทิตย์แหละวันหยุดผม ออกมาหาอะไรกินกันแค่นั้น เที่ยวบ้าง"เราก็ถามว่า"คุยกันมากนานแล้วหรือยัง"เขาตอบว่า"แรกๆตอนที่ผมกับคุนมีปัญหากันผมก็แค่คุยเฉยๆ แต่พอผมบอกเลิกคุน ผมก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น ก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้นหลังจากรถชนนั่นแหละ ก็ไม่ถึงเดือน"เราเลยถามว่า"ทำไมถึงไม่กลับมาหาลูก รู้ไหมว่าลูกคิดถึงคุณแค่ไหน ลูกมันร้องไห้หาคุณ แต่คุณกลับเลือกที่จะอยู่กับผู้หญิงมากกว่าจะกลับมาหาลูก ทำไม"เขาเลยบอกว่า"คุณจะมาทำไมคุณไม่บอกผมก่อนล่ะ ในเมื่อผมไม่รู้ ผมก็ออกมาข้างนอกผมผิดหรอ เออถ้าคุณบอกผมแล้ว แล้วผมยังออกมาผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่ผมไม่รู้ไง"เราเลยบอกว่า"เขารู้ว่าเขาผิดที่ไม่ได้บอกคุณก่อน แต่เขาคิดว่าคุณคงอยู่ที่ห้องนั้นแหละ เพราะหยุดของคุณ คุณคงไม่ได้ไปไหน"เขาบอกเราว่า"ผมเลิกกับคุณแล้ว ผมจะไปไหนมาไหน ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ ผมจะคุยกับใคร คนไหนมันเป็นสิทธิ์ของผม"พอเขาพูดมาแบบนี้เราได้แค่ร้องไห้เพราะเราไม่อยากที่จะเสียเขาไป เรารักเขามาก แต่เรายอมถอยออกมาก้าวนึง เพราะเราไม่อยากทำให้เขารำคาญ เราพยายามไม่โทรหา เพราะกลัวเขารำคาญ แต่พอเราถอย เราเงียบ เรานิ่ง เขากับไปมีความสุขกับคนอื่น ซึ่งเขาลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าเขามีลูกมีเมียที่รอเขาอยู่ แต่เพื่อน และแม่เราบอกเราว่า"ปล่อยให้เขาไปลองใช้ชีวิตเองสักพักก่อน คนมันเป็นวัยรุ่นมาแล้วมามีครอบครัวเลย มันไม่เคยได้เที่ยว ไม่เคยได้ไปไหน ตอนนี้มีอิสระมันก็จะไป ใครห้ามอะไรมันก็ไม่ฟังหรอก ลองปล่อยให้ไปใช้ชีวิตที่ไม่มีเราดู ผู้ชายอ่ะมันจะเป็นแบบนี้สักพักแหละ พอมันคิดได้ว่าใครที่คอยอยู่เคืองข้างมันตลอด ใครที่เขาอยู่ด้วยกันทั้งทุกข์และสุขด้วยกันมา ทำอะไรมาด้วยกัน เดี๋ยวมันก็กลับมาหาเราเอง เราอย่าไปวิ่งตาม ยิ่งเราวิ่งตามมัน มันยิ่งวิ่งหนี้เรา เราทำยังไงก็ได้ไม่ให้มันรำคาญเรา เพราะตอนนี้มันกำลังหลงคนใหม่อยู่ คนใหม่ทำอะไรก็ดีไปหมดแหละตอนนี้ ส่วนเราอ่ะทำอะไรก็ไม่ดี ดูรำคาญไปหมดเพราะเราคือของเก่า รู้ใจกันหมดล่ะ ดังนั้นตอนนี้ทำใจให้สบาย เราทำตัวให้เป็นปกติ ทำหน้าที่แม่และเมียเหมือนเดิม คิดซะว่าใช้จิตวิทยาเข้าช่วยก็ได้ คิดซะว่ามันไปทำงานต่างหวัดยังกลับมาไม่ได้ ซึ่งรู้ว่ามันทำยาก สมองเราต้องคิดล่ะว่า มันจะต้องไปไหนด้วยกันแน่ มันต้องกำลังมีความสุขอยู่แน่ เราเองจะฟุ้มซ่าน ดังนั้นเราคิดซะว่ามันไปทำงาน เดี๋ยวก็กลับมา มันยังเป็นแผลสด ดังนั้นตอนนี้อย่าเพิ่งไปคิดอะไร รอเวลาไปอีกสักเดือนสองเดือนก่อนเผื่อมันจะมีอะไรดีขึ้น เราเองอาจจะไม่อยากให้มันกลับมาแล้วก็ได้นะ"
***ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆนะค่ะ
- จากเหตุการณ์ที่เล่ามาเพื่อนๆมีความคิดเหตุอย่างไรบ้างค่ะ
- เราควรทำตัวอย่างไรดี ตอนนี้เราเคลียดมากกว่า
- เพื่อนๆคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนยังไง เพราะเราไม่ได้เขื่อคำพูดของนางสักเท่าไร ถ้าผู้หญิงดีจริงถ้าเมียเขามาเปิดตัวขนาดนี้แล้วอ่ะ ยังจะคุยอยู่ทำไม
หรือเพื่อนๆมีความคิดเห็นอะไรช่วยแนะนำกันได้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ