งานสบาย ไม่มีอะไร รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินและตัวถ่วงมากค่ะ

หลังจากออกจากงานโรงแรม งานที่รักและเสียดาย ชีวิตผกผันได้งานดีเงินดีไม่ทำ ย้ายหอเสียตังฟรีๆ ทั้งเครียดทั้งท้อ จนตอนนี้ได้งานใหม่แล้ว
เป็นงานoperator ประชาสัมพันธ์บ.แห่งหนึ่งในกทม. ลักษณะงานที่คนเก่าทำคือรับสาย ส่งสาย เอกสารมาก็แยกแล้วเดินส่ง และทำเรื่องอื่นๆ ที่คนเก่าไม่สอนเพราะเขาบอกว่าเป็นงานเขา อันนี้เราเข้าใจ ถือเป็นงานเสริมไม่เกี่ยวกับตำแหน่งที่เราทำ เราบอกก่อนนะเราได้งานนี้จากเอ้าท์ซอร์ส ทีนี้ คนเก่าสอนงานแค่ 1วัน เพราะงานไม่มีอะไรมาก ทีนี้ เมื่อวานคนเก่ามาบอกว่าเขาอาจจะต้องเดินเอกสารเอง เพราะเราเป็นเอ้าท์ซอร์ส ไม่อยากให้รู้อะไรเยอะ เราก็แบบถ้าไม่ให้เราเดินเอกสารงานเราก็แค่นั่งเฉยๆ ในห้องแอร์ รับโทรศัพท์วันหนึ่งไม่ถึง 5สาย (บ.ใหญ่นะคะ แต่สายไม่เยอะ เพราะมีจนท.การตลาดแยกอีกชั้น อีกเบอร์) ไม่มีเอกสาร ไม่มีงานอะไรให้เราทำเลย เอกสารที่ต้องแยกและเดินเราก็ไม่ได้เปิดอ่านเพราะจะมีซองและโน๊ตแยกมาว่าส่งให้ใครแผนกไหหนคะ เราก็แบบในเมื่องานเป็นตำแหน่งที่เราต้องทำhr รู้อยู่แล้ว แล้วจะให้เอ้าท์ซอร์สหาพนง.ทำไม วันแรกที่มาจะเอาเสื้อให้ก็เรียกพน.เก่าไปเอาทั้งที่เราอยู่และก็ต้องให้เราไหมอ่ะ พอได้มาก็ไม่ให้ทำงานอะไร เรารู้สึกเป็นส่วนเกินมาก เป็นตัวถ่วงทั้งที่เราทำงานได้ เราเรียนรู้งานได้ เหมือนดูถูกเรามาก เรากดดันตัวเองว่าคนอื่นจะมองว่าสบายจัง รับมาทำไม ทั้งที่เราผ่านงานมาที่เราสู้เรียนรู้จากไม่รู้อะไร จนได้ตำแหน่งในงานที่เก่า วันๆ ไม่ได้พูดคับกับใครเลยค่ะ พนง.คนอื่นเดินผ่านหน้าห้องไป ไม่น่าจะมีเพื่อน คงต้องหน้าด้านอยู่คนเดียว และกินเงินเดือนไปวันๆ เรารู้แบบนี้ดาวน์มาก เดินไปขึ้นบีทีเอสแบบเชื่องช้า ไม่มีกะจิตกะใจจะมาทำงาน ไม่อยากมาปั้นหน้ายิ้มให้คนอื่นเลยค่ะ  จากตอนแรกที่มาทำงานรู้สึกมีความสุข อยากมาทำงานมากค่ะ ไลน์บอกพี่สาว บอกเพื่อนว่ามีความสุขมากที่ทำงานที่นี้

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่