ทำไมการทำนาแบบในปัจจุบันถึงไม่นิยมเหมือนก่อน
คนสมัยใหม่คิดว่าการทำนานั้นยากลำบาก คิดว่าเงินเป็นปัจจัยหลักของชีวิต จึงออกไปทำงานไกลบ้านเข้าเมืองกรุงแต่รู้หรือไม่หลักการจริงๆแล้วชีวิตคนเราต้องมีความรู้วิชาชีพติดตัวเพื่อการอยู่รอด รู้จักการทำกินอย่างการใช้ชีวิตแบบทำนาตามวิถีชาวบ้านมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย สมัยก่อนยังไม่มีอินเตอร์เน็ตเข้าถึง ไม่มีระบบการศึกษาที่ดีเหมือนยุคสมัยนี้ การทำนาปลูกสวนครัวจึงเป็นการเอาตัวรอดของรุ่นปู่ย่าตายาย ผู้เฒ่าผู้แก่จึงอยากส่งต่อความรู้ประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามแบบนี้ให้แก่เราเพื่อที่เราจะได้รู้จักเอาตัวรอด
ในยามที่ลำบากคับขัน ยังมีวิชาเลี้ยงชีพติดตัวเราไปจนแก่
เป็นอาชีพที่มั่นคงมีกินตลอด แม้ในยามเศรษฐกิจแย่ลงก็ยังมีข้าวให้กินตลอดทั้งปี และที่ดินอื่นๆสามารถปลูกอีกหลายสิ่งหลายอย่างและสร้างรายได้ให้แก่เราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นมรดกที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ลูกหลานได้ทำกิน มีประเพณีสืบต่อกันมารุ่นสู่รุ่นคือการลงแขกปลูกข้าวซึ่งชาวบ้านจะมารวมตัวกันช่วยกันทำนาเป็นการผูกมิตร สามัคคี มีนำ้ใจต่อกัน และยังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แบ่งปันอาหารกันอยู่ตลอด คอยช่วยเหลือกันในทุกๆด้าน
นี่คือข้อดีของชาวภาคอีสานที่มีประเพณีต่างๆไว้ทำร่วมกันที่จะทำให้คนในหมู่บ้านได้คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่เสมอที่หาจากที่ไหนไม่ได้ คนในเมืองกรุงจะไม่ค่อยได้รับรู้ถึงความจริงใจและความซื่อสัตย์ที่แท้จริงเพราะต่างคนต่างสวมหน้ากากเข้าหากันอยู่เสมอไม่ใช้ความจริงใจอย่างอีสานบ้านเรา.
ชาวนาไทย ใกล้สูญพันธุ์จริงหรือ?
คนสมัยใหม่คิดว่าการทำนานั้นยากลำบาก คิดว่าเงินเป็นปัจจัยหลักของชีวิต จึงออกไปทำงานไกลบ้านเข้าเมืองกรุงแต่รู้หรือไม่หลักการจริงๆแล้วชีวิตคนเราต้องมีความรู้วิชาชีพติดตัวเพื่อการอยู่รอด รู้จักการทำกินอย่างการใช้ชีวิตแบบทำนาตามวิถีชาวบ้านมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย สมัยก่อนยังไม่มีอินเตอร์เน็ตเข้าถึง ไม่มีระบบการศึกษาที่ดีเหมือนยุคสมัยนี้ การทำนาปลูกสวนครัวจึงเป็นการเอาตัวรอดของรุ่นปู่ย่าตายาย ผู้เฒ่าผู้แก่จึงอยากส่งต่อความรู้ประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามแบบนี้ให้แก่เราเพื่อที่เราจะได้รู้จักเอาตัวรอด
ในยามที่ลำบากคับขัน ยังมีวิชาเลี้ยงชีพติดตัวเราไปจนแก่
เป็นอาชีพที่มั่นคงมีกินตลอด แม้ในยามเศรษฐกิจแย่ลงก็ยังมีข้าวให้กินตลอดทั้งปี และที่ดินอื่นๆสามารถปลูกอีกหลายสิ่งหลายอย่างและสร้างรายได้ให้แก่เราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นมรดกที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ลูกหลานได้ทำกิน มีประเพณีสืบต่อกันมารุ่นสู่รุ่นคือการลงแขกปลูกข้าวซึ่งชาวบ้านจะมารวมตัวกันช่วยกันทำนาเป็นการผูกมิตร สามัคคี มีนำ้ใจต่อกัน และยังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แบ่งปันอาหารกันอยู่ตลอด คอยช่วยเหลือกันในทุกๆด้าน
นี่คือข้อดีของชาวภาคอีสานที่มีประเพณีต่างๆไว้ทำร่วมกันที่จะทำให้คนในหมู่บ้านได้คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่เสมอที่หาจากที่ไหนไม่ได้ คนในเมืองกรุงจะไม่ค่อยได้รับรู้ถึงความจริงใจและความซื่อสัตย์ที่แท้จริงเพราะต่างคนต่างสวมหน้ากากเข้าหากันอยู่เสมอไม่ใช้ความจริงใจอย่างอีสานบ้านเรา.