ว่าด้วยเรื่อง กอด

ทุกคนคงจะเคย กอด หรือ โดนกอด ใช่มั้ย คะ เราก็เป็นคนนึง ที่เคยทั้งกอดเเละโดนกอด อันนี้เป็นเรื่องตั้งเเต่เด็กจนถึงปัจจุบันนะคะ ตอนเด็กเรามักจะกอดเเละโดนเเม่กอดตลอดเลยค่ะ ตอนนั้นจำได้ว่ามีความสุขเเละรู้สึกอบอุ่นมาก☺️ ตอนนั้นเราเป็นเด็กที่เชื่อฟังเเม่มากๆค่ะหรือที่ผู้ใหญ่ชอบเรียกกันว่า"เด็กดี" เรารับรู้ได้เลยค่ะว่าอ้อมกอดของเเม่ตอนนั้นมันมาจากใจว่า จริงเลย        
         เเต่พอโตมา เริ่มมีความคิดของตัวเอง หลุดออกจากกรอบที่ผู้ใหญ่เรียกว่า"เด็กดี" เจอโลกมากขึ้นเเละเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเริ่มมีคาเเรคเตอร์เป็นของตัวเอง เริ่มเเยกเเยะเเละเลือกที่จะไม่ได้เชื่อฟังเเม่ทุกอย่าง หลักจากนั้นเเหละค่ะ เราก็ไม่เคยกอดหรือโดนเเม่กอดอีกเลย...... เราเคยคิดว่า อาจจะเป็นเพราะเราทำตัวเอง ไม่เป็น"เด็กดี"เหมือนเเต่ก่อน เเต่คิดอีกทีคำว่าเด็กดีในอุดมคติของผู้ใหญ่กับของเรามันความหมายเดียวกันมั้ย เราเเค่มีความคิดเป็นของตัวเอง เริ่มที่จะเเยกเเยะอะไรหลายๆอย่าง เลือกที่จะคิดเองเเละเลือกที่ฟังตัวเองบ้างเเทนที่จะฟังผู้ใหญ่หรือเเม่ทั้งหมด เราเเค่โตขึ้นเอง...เเล้วเราก็ถูกเเม่ตราหน้าว่าเป็น"เด็กดื้อ" นานวันเข้าก็เลิกคาดหวังที่จะได้รับอ้อมกอดเเบบในตอนที่ยังเด็กๆเเล้วค่ะ เราเคยลองกอดเเม่หลายครั้งมากๆเเต่ทุกครั้งไม่เคยอุ่นใจหรือรู้สึกเหมือนเมื่อตอนเด็กเลยเเม่ไม่เคยมองหน้าเราตอนกอดเเล้วผลักออกตลอดเลยค่ะ😅 สุดท้ายเราควรเลิกกอดเเล้วเลิกคาดหวังอ้อมกอดของเเม่ดีมั้ยคะ เหมือนว่าตอนนี้จะกลายเป็น"เด็กดื้อ"ในสายตาเเม่ไปเเล้ว เราควรพอเเล้วรึป่าวคะ