สวัสดีครับ เนื่องจากตอนนี้กระแสย้ายประเทศกำลังมาแรง บวกกับ คุณภาพชีวิตในเมืองไทย (ปัจจุบัน) ยอมรับเลยว่าห่วยแตกมาก
ปัญหาอะไรหลายๆอย่างไม่ได้รับการแก้ไข เช่น รถเมล์แดงเก่าๆ ตั้งแต่ผมเด็กๆจนปัจจุบันยังใช้คันเดิมเลย (ใช้มาเกือบ 40 ปีแล้ว)
ถนนก็พัง ทางเดินฟุตบาทแทบจะไม่มีให้เดิน มอเตอร์ไซต์ก็ขับทุกเลนอย่างกับรถใหญ่  BTS แพงหูฉี่ ค่าเดินทางสำหรับคนไม่มีรถวันนึงมี 100+ บาทขึ้นไป
คนรวยสบายที่ไทย คนจนลำบาก หลายคนเคยได้ยินแบบนี้ <---- แปลว่าอะไรครับ แปลว่า "ความเหลื่อมล้ำ" ในสังคมไทยไง
รพ. เอกชนบริการดีมากกกกกกกกกกกกกก (แลกกับเงินแพงๆ ค่ายา ค่ารักษาแพงๆ)
รพ. รัฐบาลที่คนจนเข้าถึงได้ (ราคาถูก แต่พยาบาลเหมือนยมบาลเลย พูดจาไม่ดี เหวี่ยง ต่างๆนานา)
จริงๆมันมีปัญหาอีกหลายเรื่อง แต่พูดไม่ได้ (ผมเชื่อว่าคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ก็จะรู้ว่ามันคือปัญหาอะไรบ้าง)

ยอมรับว่าไม่ชอบคุณภาพชีวิตแบบนี้จริงๆ ถึงต่อให้มีรถยนต์ขับเอง หรือต่อไปมี BMW หรือรถยนต์แพงๆขับ มอเตอร์ไซต์มันก็ขับมั่วทุกเลน ทางถนน เป็นหลุมเป็นบ่อ (มั่นใจว่าอีก 10 ปีก็ยังเป็นอยู่แบบนี้ เป็นเรื่องคุณภาพชีวิตจริงๆ) 

ซึ่งตอนนี้ เจ้าของกระทู้อายุ 29 ปี อยู่ในระดับที่โอเค มีงานทำ มีรถยนต์(กำลังผ่อนอยู่) มีเงินเก็บประมาณ 300,000 บาท
และจะค่อยๆเก็บไปเรื่อยๆ  กำลังจะวางแผนอนาคตว่า อีกไม่เกิน 5 ปี (อาจจะสัก 33 หรือ 34 (ซึ่งเป็นอายุที่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะสามารถเลือกได้))

1) จะใช้ชีวิตที่เมืองไทยแบบนี้ต่อไป หาซื้อผ่อนบ้าน มีครอบครัวเป็นหลักแหล่ง ถ้าอยู่ไทยจริงๆ ก่อน 35 ผมจะแต่งงาน, และดาวน์บ้าน (เอาไม่ต้องแพง อยู่แค่ 2-3 คน เผื่อมีลูกสักคน)

หรือ

2) จะไปหาชีวิตที่คุณภาพชีวิตดีๆ ที่ต่างประเทศ (ผมมอง ญี่ปุ่น, ไต้หวัน, จีนแผ่นดินใหญ่ไว้ มีมองออสเตรเลียกับอเมริกาไว้บ้าง (แต่ไม่ง่าย)
(ผมได้ทั้งภาษาจีน HSK5, อังกฤษ และญี่ปุ่น N4(ตั้งใจจะสอบ N2ให้ได้ก่อน 32))  จะไปลองใช้ชีวิตเมืองนอก (อยู่และหางานทำ (Working VISA) ) เก็บเงินหาทางอยู่แต่งงานที่นั่น เพื่อขอวีซ่าพำนักถาวรที่นั่น (ยกตัวอย่างญี่ปุ่น (ผมพอศึกษามาบ้างแล้ว))

ซึ่งผมมองว่าแต่ละข้อก็มีทั้งข้อดีและเสีย
หากเป็นเพื่อนๆจะแนะนำยังไงดีครับ