สวัสดีนะคะทุกคน
อันดับแรกเลยถ้าเราพิมพ์อะไรผิดพลาดไป ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้านะคะเราพึ่งเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก🙏🏻
เริ่มต้นเลยเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้วเราเข้ามหาลัยและเราได้เจอกับคนๆหนึ่งที่เป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันแต่ตอนนั้นเพื่อนเขาก็มาคุยกับเรา และตัวเขาก็มาคุยกับเรา ซึ่งตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไรกับเขาและเพื่อนของเขาเลย เราคิดแค่เพื่อนเพราะเราเข้ามหาลัยไปไม่มีเพื่อน ซึ่งพอเราไปไหนมาไหนกับเขาบ่อยๆเราก็รู้สึกสบายใจและเริ่มเปิดใจให้เขา และเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนแฟนแต่ต้องแอบๆซ่อนๆตลอดกลัวคนรู้จักจะเห็น เหตุนั้นมาจากการที่เราละเขากลัวเพื่อนๆจะรู้ว่าคุยกันละเขาก็กลัวเพือนที่คุยกับเราตอนแรกจะรู้ แต่ต่อมาทุกคนก็ดูออกละรุ้กันหมดเราก็ไม่ได้คิดจะปิดอะไรแล้วเพราะทุกคนก็รู้กันหมดแล้วแต่ตัวเขายังเหมือนกลัวที่คนอื่นจะรู้ และเราทั้งคู่ไม่เคยลงอะไรที่สื่อถึงกันและไม่เคยลงรูปคู่เลย แต่เราไม่เคยรุ้สึกอะไรเพราะเราโอเคกันทั้งคู่ แต่เมื่ออยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆไม่เคยมีปัญหาอะไรกันเลยเราแลเข้ากันได้ดีเลย ซึ่งเรารักไว้ใจและเชื่อใจเขาตลอด
ไม่นานเราก็เจอว่าเค้าทักแฟนเก่าไปคุยด้วยอยู่บ่อยๆ ถามว่าเป็นไงบ้าง สบายดีไหม ซึ่งตัวเราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงยังทักไปเพราะคิดถึงรึว่าอยากกลับไป พอเราถามเขาก็จะตอบว่าเขาไม่ได้คิดอะไรแค่ทักไปเฉยๆไม่ได้จะอะไร แต่เราก็ยังคงไม่เข้าใจ แต่ก็พยายามจะเข้าใจว่าเขาคงผูกพัน และเราก็ยังคงเจอแบบนี้อยู่เรื่อยๆตลอด ทั้งทักแฟนเก่าคุยกับคนอื่นบ้าง เจอทีก็ทะเลาะกัน ต่างคนต่างอยู่ ซึ่งเขาก็เป็นเหมือนเดิมทุกครั้งคือเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้คิดว่าตัวเองทำในสิ่งผิดเลย ซึ่งเขามั้งจะปล่อยเวลาให้เรื่องมันผ่านไปโดยไม่แก้ไขอะไรเลย ละเดือนสองเดือนก็จะทักมาคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เราให้โอกาสเขาตลอดหวังว่าเขาจะคิดได้ละกลับมาแก้ไข ซึ่งมันเป็นแบบนี้มาตลอดวนเวียนไปมาเลิกๆคบๆ จนรอบสุดท้ายที่เราจะให้โอกาสเขาเพราะเหมือนเขาจะคิดได้บ้างละรู้สึกบ้างแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ทำอีกเหมือนเดิม เราเลยไม่ทนต่อไปแล้ว เราเลยเลือกที่จะเลิกกับเขาจริงๆพอเวลาผ่านไปเขาก็ยังปล่อยทุกอย่างไว้เหมือนเดิมเหมือนที่เคยทำ แต่ครั้งนี้เรามีแฟนใหม่ไม่ได้รอเขาเหมือนเดิมแล้ว พอเขารุ้เขาก็ทักมาถามเราว่าจะไปจริงๆหรอ ซึ่งตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวว่าไม่เอาแล้วเราไม่อยากวนลูปเดิมๆอีกแล้ว ซึ่งเราก็เลือกคนใหม่ซึ่งเราก็คบกับคนใหม่ไปเรื่อยๆซึ่งเรากับแฟนใหม่ก็ทะเลาะกันบ่อย ซึ่งพอเขารู้ว่าเราทะเลาะรึเลิกกันก็จะทักมาคุยกับเราละบ้างทีเราก็คุยเรื่องคนใหม่กับเขา ซึ่งเราไม่ได้สนใจรึคิดอะไรกับเขาแล้ว แต่เขายังคงคิด จนเราเลิกกับแฟนใหม่จริงๆ เขาก็จะทักมาคุยกับเราอยู่บ่อยๆ บางทีเราก็ถามคำตอบคำ บางทีก็ไม่ตอบเลย ซึ่งยอมรับว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว บางทีตอบไปงั้นๆ แต่เขาก็ยังคงพยายามจะทักมาคุยกับเราอยู่ตลอด ซึ่งเรารู้มาตลอดว่าเขาคิดที่อยากจะกลับมา แต่เราก็จะค่อยบอกเขาตลอดว่าเราคงไม่กลับไปอยู่จุดนั้นแล้ว เพราะเราไม่เคยลืมเรื่องที่เขาเคยทำไว้กับเรา และเรากลัวเขาจะทำแบบเดิมอีกเลยไม่กล้ากลับไปอีก แต่เขาก็ยังวนเวียนทักเราอยู่เป็นปี ซึ่งตอนนั้นเราก็เริ่มอยู่คนเดียวจนเริ่มชินแล้วด้วยเลยไม่ได้คิดที่อยากกลับไป
ซึ่งเราก็คุยกับเขามาแต่ไม่ได้คุยตลอดคุยๆหายๆ เมื่อเวลาผ่านไปก็มาถึงจุดที่ทำให้เราต้องเลือกสักทาง เพราะเราก็มีคนเข้ามาคุยด้วยละตอนนั้นเราก็คุยกับเขาอยู่ด้วย แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยละคิดจะตัดเขาเพื่อที่จะไปคุยกับคนใหม่ แต่เขาก็เหมือนเสรยใจมากที่เราจะเลิกคุยกับเขาเพราะเราบอกเขาไปตรงๆเลยว่าเรามีคนคุยแล้ว แต่เราไม่อยากให้เขาต้องมารู้ที่หลัง เราไม่อยากทำผิดต่อเขาหรือหลอกเขาเลยเลือกที่จะบอกเขาไปตรงๆซึ่งเราสงสารเขามากครั้งนี้เขาแลพยายามมากที่จะกลับมา เขามักพูดเสมอว่าอยากทำให้ดีขึ้นกว่าเดิม ซึ่งเขาก็พยายามทำอย่างนั้นจริงๆ แบบยอมทุกอย่างที่จะได้กลับมา ซึ่งเราไม่เคยเห็นเขาในมุมนี่เลย ซึ่งเราก็สับสนมากจะเริ่มต้นกับคนใหม่รึจะกลับไปคบกับคนเดิมแต่ลึกๆเราก็กลัว แต่เราก็เลือกที่จะกลับไปลองดูอีกสักครั้งและหวังว่าครั้งนี้มันคงต้องดีๆกว่าทุกครั้งแน่ๆ ซึ่งเหตุผลที่ทำให้เรากลับไปคือ ความพยายามที่เขาทำให้เราเห็นมาตลอด และเราว่าเขาเข้าใจเราที่สุด ยอมรับเราได้หมด เลยทำให้เราอยู่กับเขาแล้วสบายใจเป็นตัวของตัวเอง และอีกอย่างที่กลับมาครั้งนี้คือคิดว่าเขาเปลี่ยนตัวเองได้แล้วจริงๆ คิดได้แล้วจริงๆ เราลองเปิดใจอีกครั้งกับการกลับมาครั้งนี้ ซึ่งเราเหมือนลืมทุกอย่างที่เขาเคยทำไว้ไปหมดเลย ไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าเขาอาจจะทำร้ายเราอีก ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำเราซ้ำตรงที่เดิมอีก ทั้งที่เขาก็รับรู้ละเคยได้เป็นคนที่ทำร้ายเรามาแล้ว ทำไมเขายังทำกับเราได้ลงอีก ซึ่งเราคงคิดได้อย่างเดียวว่า เขาไม่ได้รักเราขนาดนั้น เราคิดแหละหวังไปเองทุกอย่าง เราหวังในตัวเขาไว้มาก ว่าเขาคงไม่คิดจะมีใครอีกเพราะถ้าเขาอยากมีคงมีไปตั้งนานแล้วจะมาพยายามเพื่ออะไร แต่คำตอบที่ได้จากเขาคือ เขาบอกว่าเขาไม่ได้คิดอะไร แค่คุยเฉยๆ คนที่ซื่อสัตย์ต่อกันมันไม่ควรมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ เขาบอกกับเราอีก ว่าพอเราไม่อยู่ เขาก็นอกกรอบเฉยเลย เขามีความสุขนะที่อยู่กับเราแต่มันเหมือนต้องการอะไรแปลกใหม่ที่ตื่นเต้น แต่รู้นะว่าไม่ได้ดีเท่าที่มี นี่คือคำที่เขาบอกเรา เราหน้าชาไปเลย มันหมายความว่าต่อให้เราดีกว่านี้แค่ไหนเขาก็ยังตัดสินใจที่จะทำแบบนี้อยู่ดี เขาเหมือนไม่ได้รอยากที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรให้มันดีขึ้นเลยที่เรากลับมาครั้งนี้ ที่เขาเคยบอกว่าอยากทำให้ดีกว่าเดิมเขาไม่ได้พยายามจะทำมันจริงๆด้วยซ้ำ เราเหมือนโดนหลอกให้เชื่อใจมาตลอดสุดท้ายเขาก็หักหลังเราอีกอยู่ดี คนที่เราไว้ใจสุดท้ายเขาก็หักหลังเราอีกเหมือนเดิม เราได้แต่นั่งเสียใจและเก็บความรู้สึกเสียใจออกมาจากตรงนั้น ทั้งที่เรารักและไว้ใจเขามากจนลืมทุกอย่างที่เขาเคยทำไว้กับเรา และเราเชื่อใจเขามากถึงขั้นนี้ แบะนี่เป็นสิ่งที่เราได้รับกลับมาจาก ความรัก ความซื่อสัตย์ ความเชื่อใจและไว้ใจที่เรามีให้ แต่เขายังเลือกทำแบบเดิมกับเราอยู่ดี เขาไม่คิดที่จะแก้ไขปัญหาที่เขาทำขึ้นไว้เลยด้วยซ้ำ เราต้องรับความรู้สึกที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเต็มๆ เขาเคยบอกกับเราว่าเขากลัวคนอื่นจะมาทำให้เราเสียใจอีกเลยไม่อยากปล่อยเราไป แต่ทำไมวันนี้กลับกลายเป็นเขาสะเองที่ทำให้เราเสียใจมากขนาดนี้ และเราแค่หวังว่าเรื่องของเราคงจบลงจริงๆสักที และเธอรู้ใช่ไหมว่าจากกันคราวนี้ เราคงไม่ได้พบกันอีก...
เธอรู้ใช่ไหมจากกันคราวนี้ เราคงไม่ได้พบกันอีก
อันดับแรกเลยถ้าเราพิมพ์อะไรผิดพลาดไป ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้านะคะเราพึ่งเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก🙏🏻
เริ่มต้นเลยเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้วเราเข้ามหาลัยและเราได้เจอกับคนๆหนึ่งที่เป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันแต่ตอนนั้นเพื่อนเขาก็มาคุยกับเรา และตัวเขาก็มาคุยกับเรา ซึ่งตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไรกับเขาและเพื่อนของเขาเลย เราคิดแค่เพื่อนเพราะเราเข้ามหาลัยไปไม่มีเพื่อน ซึ่งพอเราไปไหนมาไหนกับเขาบ่อยๆเราก็รู้สึกสบายใจและเริ่มเปิดใจให้เขา และเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนแฟนแต่ต้องแอบๆซ่อนๆตลอดกลัวคนรู้จักจะเห็น เหตุนั้นมาจากการที่เราละเขากลัวเพื่อนๆจะรู้ว่าคุยกันละเขาก็กลัวเพือนที่คุยกับเราตอนแรกจะรู้ แต่ต่อมาทุกคนก็ดูออกละรุ้กันหมดเราก็ไม่ได้คิดจะปิดอะไรแล้วเพราะทุกคนก็รู้กันหมดแล้วแต่ตัวเขายังเหมือนกลัวที่คนอื่นจะรู้ และเราทั้งคู่ไม่เคยลงอะไรที่สื่อถึงกันและไม่เคยลงรูปคู่เลย แต่เราไม่เคยรุ้สึกอะไรเพราะเราโอเคกันทั้งคู่ แต่เมื่ออยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆไม่เคยมีปัญหาอะไรกันเลยเราแลเข้ากันได้ดีเลย ซึ่งเรารักไว้ใจและเชื่อใจเขาตลอด
ไม่นานเราก็เจอว่าเค้าทักแฟนเก่าไปคุยด้วยอยู่บ่อยๆ ถามว่าเป็นไงบ้าง สบายดีไหม ซึ่งตัวเราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงยังทักไปเพราะคิดถึงรึว่าอยากกลับไป พอเราถามเขาก็จะตอบว่าเขาไม่ได้คิดอะไรแค่ทักไปเฉยๆไม่ได้จะอะไร แต่เราก็ยังคงไม่เข้าใจ แต่ก็พยายามจะเข้าใจว่าเขาคงผูกพัน และเราก็ยังคงเจอแบบนี้อยู่เรื่อยๆตลอด ทั้งทักแฟนเก่าคุยกับคนอื่นบ้าง เจอทีก็ทะเลาะกัน ต่างคนต่างอยู่ ซึ่งเขาก็เป็นเหมือนเดิมทุกครั้งคือเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้คิดว่าตัวเองทำในสิ่งผิดเลย ซึ่งเขามั้งจะปล่อยเวลาให้เรื่องมันผ่านไปโดยไม่แก้ไขอะไรเลย ละเดือนสองเดือนก็จะทักมาคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เราให้โอกาสเขาตลอดหวังว่าเขาจะคิดได้ละกลับมาแก้ไข ซึ่งมันเป็นแบบนี้มาตลอดวนเวียนไปมาเลิกๆคบๆ จนรอบสุดท้ายที่เราจะให้โอกาสเขาเพราะเหมือนเขาจะคิดได้บ้างละรู้สึกบ้างแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ทำอีกเหมือนเดิม เราเลยไม่ทนต่อไปแล้ว เราเลยเลือกที่จะเลิกกับเขาจริงๆพอเวลาผ่านไปเขาก็ยังปล่อยทุกอย่างไว้เหมือนเดิมเหมือนที่เคยทำ แต่ครั้งนี้เรามีแฟนใหม่ไม่ได้รอเขาเหมือนเดิมแล้ว พอเขารุ้เขาก็ทักมาถามเราว่าจะไปจริงๆหรอ ซึ่งตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวว่าไม่เอาแล้วเราไม่อยากวนลูปเดิมๆอีกแล้ว ซึ่งเราก็เลือกคนใหม่ซึ่งเราก็คบกับคนใหม่ไปเรื่อยๆซึ่งเรากับแฟนใหม่ก็ทะเลาะกันบ่อย ซึ่งพอเขารู้ว่าเราทะเลาะรึเลิกกันก็จะทักมาคุยกับเราละบ้างทีเราก็คุยเรื่องคนใหม่กับเขา ซึ่งเราไม่ได้สนใจรึคิดอะไรกับเขาแล้ว แต่เขายังคงคิด จนเราเลิกกับแฟนใหม่จริงๆ เขาก็จะทักมาคุยกับเราอยู่บ่อยๆ บางทีเราก็ถามคำตอบคำ บางทีก็ไม่ตอบเลย ซึ่งยอมรับว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว บางทีตอบไปงั้นๆ แต่เขาก็ยังคงพยายามจะทักมาคุยกับเราอยู่ตลอด ซึ่งเรารู้มาตลอดว่าเขาคิดที่อยากจะกลับมา แต่เราก็จะค่อยบอกเขาตลอดว่าเราคงไม่กลับไปอยู่จุดนั้นแล้ว เพราะเราไม่เคยลืมเรื่องที่เขาเคยทำไว้กับเรา และเรากลัวเขาจะทำแบบเดิมอีกเลยไม่กล้ากลับไปอีก แต่เขาก็ยังวนเวียนทักเราอยู่เป็นปี ซึ่งตอนนั้นเราก็เริ่มอยู่คนเดียวจนเริ่มชินแล้วด้วยเลยไม่ได้คิดที่อยากกลับไป
ซึ่งเราก็คุยกับเขามาแต่ไม่ได้คุยตลอดคุยๆหายๆ เมื่อเวลาผ่านไปก็มาถึงจุดที่ทำให้เราต้องเลือกสักทาง เพราะเราก็มีคนเข้ามาคุยด้วยละตอนนั้นเราก็คุยกับเขาอยู่ด้วย แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยละคิดจะตัดเขาเพื่อที่จะไปคุยกับคนใหม่ แต่เขาก็เหมือนเสรยใจมากที่เราจะเลิกคุยกับเขาเพราะเราบอกเขาไปตรงๆเลยว่าเรามีคนคุยแล้ว แต่เราไม่อยากให้เขาต้องมารู้ที่หลัง เราไม่อยากทำผิดต่อเขาหรือหลอกเขาเลยเลือกที่จะบอกเขาไปตรงๆซึ่งเราสงสารเขามากครั้งนี้เขาแลพยายามมากที่จะกลับมา เขามักพูดเสมอว่าอยากทำให้ดีขึ้นกว่าเดิม ซึ่งเขาก็พยายามทำอย่างนั้นจริงๆ แบบยอมทุกอย่างที่จะได้กลับมา ซึ่งเราไม่เคยเห็นเขาในมุมนี่เลย ซึ่งเราก็สับสนมากจะเริ่มต้นกับคนใหม่รึจะกลับไปคบกับคนเดิมแต่ลึกๆเราก็กลัว แต่เราก็เลือกที่จะกลับไปลองดูอีกสักครั้งและหวังว่าครั้งนี้มันคงต้องดีๆกว่าทุกครั้งแน่ๆ ซึ่งเหตุผลที่ทำให้เรากลับไปคือ ความพยายามที่เขาทำให้เราเห็นมาตลอด และเราว่าเขาเข้าใจเราที่สุด ยอมรับเราได้หมด เลยทำให้เราอยู่กับเขาแล้วสบายใจเป็นตัวของตัวเอง และอีกอย่างที่กลับมาครั้งนี้คือคิดว่าเขาเปลี่ยนตัวเองได้แล้วจริงๆ คิดได้แล้วจริงๆ เราลองเปิดใจอีกครั้งกับการกลับมาครั้งนี้ ซึ่งเราเหมือนลืมทุกอย่างที่เขาเคยทำไว้ไปหมดเลย ไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าเขาอาจจะทำร้ายเราอีก ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำเราซ้ำตรงที่เดิมอีก ทั้งที่เขาก็รับรู้ละเคยได้เป็นคนที่ทำร้ายเรามาแล้ว ทำไมเขายังทำกับเราได้ลงอีก ซึ่งเราคงคิดได้อย่างเดียวว่า เขาไม่ได้รักเราขนาดนั้น เราคิดแหละหวังไปเองทุกอย่าง เราหวังในตัวเขาไว้มาก ว่าเขาคงไม่คิดจะมีใครอีกเพราะถ้าเขาอยากมีคงมีไปตั้งนานแล้วจะมาพยายามเพื่ออะไร แต่คำตอบที่ได้จากเขาคือ เขาบอกว่าเขาไม่ได้คิดอะไร แค่คุยเฉยๆ คนที่ซื่อสัตย์ต่อกันมันไม่ควรมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ เขาบอกกับเราอีก ว่าพอเราไม่อยู่ เขาก็นอกกรอบเฉยเลย เขามีความสุขนะที่อยู่กับเราแต่มันเหมือนต้องการอะไรแปลกใหม่ที่ตื่นเต้น แต่รู้นะว่าไม่ได้ดีเท่าที่มี นี่คือคำที่เขาบอกเรา เราหน้าชาไปเลย มันหมายความว่าต่อให้เราดีกว่านี้แค่ไหนเขาก็ยังตัดสินใจที่จะทำแบบนี้อยู่ดี เขาเหมือนไม่ได้รอยากที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรให้มันดีขึ้นเลยที่เรากลับมาครั้งนี้ ที่เขาเคยบอกว่าอยากทำให้ดีกว่าเดิมเขาไม่ได้พยายามจะทำมันจริงๆด้วยซ้ำ เราเหมือนโดนหลอกให้เชื่อใจมาตลอดสุดท้ายเขาก็หักหลังเราอีกอยู่ดี คนที่เราไว้ใจสุดท้ายเขาก็หักหลังเราอีกเหมือนเดิม เราได้แต่นั่งเสียใจและเก็บความรู้สึกเสียใจออกมาจากตรงนั้น ทั้งที่เรารักและไว้ใจเขามากจนลืมทุกอย่างที่เขาเคยทำไว้กับเรา และเราเชื่อใจเขามากถึงขั้นนี้ แบะนี่เป็นสิ่งที่เราได้รับกลับมาจาก ความรัก ความซื่อสัตย์ ความเชื่อใจและไว้ใจที่เรามีให้ แต่เขายังเลือกทำแบบเดิมกับเราอยู่ดี เขาไม่คิดที่จะแก้ไขปัญหาที่เขาทำขึ้นไว้เลยด้วยซ้ำ เราต้องรับความรู้สึกที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเต็มๆ เขาเคยบอกกับเราว่าเขากลัวคนอื่นจะมาทำให้เราเสียใจอีกเลยไม่อยากปล่อยเราไป แต่ทำไมวันนี้กลับกลายเป็นเขาสะเองที่ทำให้เราเสียใจมากขนาดนี้ และเราแค่หวังว่าเรื่องของเราคงจบลงจริงๆสักที และเธอรู้ใช่ไหมว่าจากกันคราวนี้ เราคงไม่ได้พบกันอีก...