ขอถาม เชิงระบายหน่อยนะครับ
ก่อนหน้านี้ผมจีบเพื่อนผู้หญิงคนนึง จนเราไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกันเกือบทุกวัน เฟสไทม์ก่อนนอนทุกคืน และผมคอยซัพพอร์ทเค้าในหลายๆเรื่อง คอยรับฟังปัญหาของเค้า เค้าบอกกับผมว่าผมคือคนที่เข้าใจเค้าที่สุด และอยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด
แต่พอถึงจุดนึง เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง และส่วนใหญ่จะเป็นผมเองที่เป็นคนผิด อย่างเรื่องที่ใหญ่ที่สุด และเป็นครั้งแรกเลยคือ วันที่เค้ามีเรื่องต้องไป สน ผมก็ไปเป็นเพื่อน วันแรกก็ยังไม่มีอะไร แต่เค้าต้องไปอีกในวันต่อมา แล้ววันนี้ผมไม่สามารถไปเป็นเพื่อนเค้าได้ ผมเลยพยายามแชทถาม และคอยแนะนำเค้าตลอดๆ แต่ด้วยอะไรๆหลายๆอย่างตอนนั้น ทำให้ผมหงุดหงิดเจ้าหน้าที่ ผมเลยบ่นไปในแชทเค้า และคอยสั่งเค้าว่าต้องทำอย่างงี้ๆ จนเค้าก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ด้วยอารมณ์ทำให้เราเริ่มพูดจาแรงใส่กันขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเค้าบล็อคผมไป แต่ผมก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อขอโทษ และก็กลับมาคุยกันได้ปกติ
หลังจากนั้นมันก็ค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ทั้งเล็กทั้งใหญ่ แต่ไม่เท่าคราวที่แล้ว แต่โดยรวมถือว่าดีขึ้นมากๆ บวกกับช่วงใกล้เรียนจบ มันต้องมีหลายๆเรื่องที่ต้องจัดการ และผมก็คอยซัพพอร์ทเค้าตลอด ทำให้รู้สึกว่าเค้าเริ่มกลับไปสบายใจเหมือนก่อนที่เราจะทะเลาะกันแรงๆ ครั้งแรก
แต่แล้วผมก็ทำพังอีกครั้ง หลังจากเราเรียนจบแล้ว ผมมีผ่าตัดเล็กๆ และผมก็รู้ว่าเค้าเป็นห่วงผมแหละ จากแชทที่เค้าคอยส่งมา ทั้งระหว่างผ่าตัดและหลังผ่าตัด และพอตอนที่เราคอลคุยกันตามปกติ ผมเลยแกล้งๆถามว่า เป็นห่วงมั้ย เค้าบอก หึ ผมเลยแกล้งงอน เค้าก็พยายามง้อแหละ แต่ผมก็เงียบ พอวันต่อมา ผมก็กลับไปคุยปกติ แต่ผมก็สร้างเรื่องอีก คือตอนนี้ผมอยู่ตจว เค้าก็พยายามชวนผมไปนู่นไปนี่ หลังจากผมกลับไป แต่สุดท้ายผมก็ถามเค้าอีก คิดถึงมั้ย ถ้าคิดถึงเดี๋ยวรีบกลับ เค้าก็บอกว่า ไม่ คือเค้าเป็นคนที่ปากกับการกระทำไม่ค่อยตรงกัน ผมก็รู้เรื่องนี้ดี ผมเลยแกล้งงอนอีกรอบติดๆกัน พอวันต่อมา วันนี้เค้าตั้งใจมาง้อเต็มที่เลย และพอผมเห็น ผมเลยยิ่งแกล้งงอนต่อ จนท้ายที่สุด เค้าก็ทนไม่ไหว
วันต่อมาเราเลยเคลียร์กันยาว สรุปคือ ผมทำเค้าเสียใจซ้ำๆ จนเค้าไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมเค้าเริ่มคาดหวัง ผมก็ทำพัง อย่างนึงเลยที่เค้าไม่ชอบคือ เวลาทะเลาะกัน ผมก็จะบอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว และก็ไม่ทำจริงๆ แต่ก็จะมีเรื่องใหม่มาเรื่อยๆ เค้าเลยบอกว่า จะต้องทนเสียใจซ้ำๆ ไปอีกแค่ไหน ผมก็ทำได้แต่ขอโทษ
แต่วันต่อมาเราก็ยังคุยกันได้ปกติที่ไม่ปกติ บรรยากาศเค้าเปลี่ยนไปแบบชัดเจนเลย จนวันที่เรากลับมาเจอกัน และเป็นช่วงที่เราเริ่มทำงานกันแล้วด้วย บรรยากาศก็เหมือนจะดีขึ้น เรานัดเจอกันทุกวันหยุด ในเดือนแรกหลังจากเริ่มทำงาน ระดับความสัมพันธ์เราเหมือนค่อยๆ ลดระยะลงเรื่อยๆ จนเค้าเริ่มไม่ตอบผม จากที่เคยคอลกันทุกคืนก็หยุดไปเลย แต่พอเรามาเจอกันในวันหยุดสิ้นเดือนแรก เค้าก็เหมือนกลับๆมาคุยกับผมบ้าง และเหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้าย เค้าระบายปัญหาของเค้าให้ผมฟัง แต่ผมดันรับฟัง และพยายามบังคับให้เค้าแก้ไขตามที่ผมบอก เค้าเลยตัดสายและไม่คุยกับผมอีกเลย
จนสุดท้ายอาติย์ต่อมา เค้าก็ขอเคลียร์กับผมให้ชัดๆ เค้าให้ผมบอกกับเค้าทุกอย่าง ในสิ่งที่ผมยังไม่ได้บอก ให้สมมุติว่านี่ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน ตอนนั้นผมเลยได้แต่ขอโทษ ส่วนเค้าก็เล่าในมุมเค้าที่ผ่านมา และขอบคุณม และขอผมกับไปเป็นเพื่อน ผมก็ทำได้แค่ยอมรับ
หลังจากนั้นเราก็ยังมีคุยกันบ้าง เค้าทักมาบ้าง ผมทักไปบ้าง จนเดือนต่อมาเค้าตอบแชทผมเหมือนรำคาญ ผมเลยหยุดทักเค้าไป ทำให้เราไม่ได้คุยกันเลย มา 2 เดือน จนผมลงสตอรี่เข้า รพ เค้าก็ทักมาถาม หลังจากนั้นเราก็เริ่มกลับมาคุยกัน เป็นโทนคุยเล่น ขำๆ กันตลอด 1 อาทิตย์หลังจากเค้าทักมา แต่สุดท้ายเค้าก็เริ่มตอบเหมือนรำคาญผม เหมือนกับช่วงก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะไม่คุยกันเลย
ที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เค้าขอเคลียร์กับผม ผมก็พยายามคิดทบทวนตัวเองเกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านมา และหาอะไรทำที่มันมีประโยชน์ต่อตัวผมเช่น ออกไปเที่ยว พัฒนาทักษะต่างๆ ทั้งภาษา และก็ทักษะการสื่อสารบางอย่างที่ทำให้ความสัมพัธ์เราเป็นแบบนั้น
คือตอนนี้ผมแค่อยากให้เราพอกลับมาคุยกันได้ อย่างน้อยๆก็ให้เค้าเปิดใจให้ผมกลับไปเป็นเพื่อนเค้าจริงๆ อีกครั้งนึง
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมก็ไม่คิดว่ามันจะยาวขนาดนี้
ทำยังไง ให้คนที่ปิดใจไปแล้ว กลับมาเปิดใจอีกครั้งครับ
ก่อนหน้านี้ผมจีบเพื่อนผู้หญิงคนนึง จนเราไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกันเกือบทุกวัน เฟสไทม์ก่อนนอนทุกคืน และผมคอยซัพพอร์ทเค้าในหลายๆเรื่อง คอยรับฟังปัญหาของเค้า เค้าบอกกับผมว่าผมคือคนที่เข้าใจเค้าที่สุด และอยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด
แต่พอถึงจุดนึง เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง และส่วนใหญ่จะเป็นผมเองที่เป็นคนผิด อย่างเรื่องที่ใหญ่ที่สุด และเป็นครั้งแรกเลยคือ วันที่เค้ามีเรื่องต้องไป สน ผมก็ไปเป็นเพื่อน วันแรกก็ยังไม่มีอะไร แต่เค้าต้องไปอีกในวันต่อมา แล้ววันนี้ผมไม่สามารถไปเป็นเพื่อนเค้าได้ ผมเลยพยายามแชทถาม และคอยแนะนำเค้าตลอดๆ แต่ด้วยอะไรๆหลายๆอย่างตอนนั้น ทำให้ผมหงุดหงิดเจ้าหน้าที่ ผมเลยบ่นไปในแชทเค้า และคอยสั่งเค้าว่าต้องทำอย่างงี้ๆ จนเค้าก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ด้วยอารมณ์ทำให้เราเริ่มพูดจาแรงใส่กันขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเค้าบล็อคผมไป แต่ผมก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อขอโทษ และก็กลับมาคุยกันได้ปกติ
หลังจากนั้นมันก็ค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ทั้งเล็กทั้งใหญ่ แต่ไม่เท่าคราวที่แล้ว แต่โดยรวมถือว่าดีขึ้นมากๆ บวกกับช่วงใกล้เรียนจบ มันต้องมีหลายๆเรื่องที่ต้องจัดการ และผมก็คอยซัพพอร์ทเค้าตลอด ทำให้รู้สึกว่าเค้าเริ่มกลับไปสบายใจเหมือนก่อนที่เราจะทะเลาะกันแรงๆ ครั้งแรก
แต่แล้วผมก็ทำพังอีกครั้ง หลังจากเราเรียนจบแล้ว ผมมีผ่าตัดเล็กๆ และผมก็รู้ว่าเค้าเป็นห่วงผมแหละ จากแชทที่เค้าคอยส่งมา ทั้งระหว่างผ่าตัดและหลังผ่าตัด และพอตอนที่เราคอลคุยกันตามปกติ ผมเลยแกล้งๆถามว่า เป็นห่วงมั้ย เค้าบอก หึ ผมเลยแกล้งงอน เค้าก็พยายามง้อแหละ แต่ผมก็เงียบ พอวันต่อมา ผมก็กลับไปคุยปกติ แต่ผมก็สร้างเรื่องอีก คือตอนนี้ผมอยู่ตจว เค้าก็พยายามชวนผมไปนู่นไปนี่ หลังจากผมกลับไป แต่สุดท้ายผมก็ถามเค้าอีก คิดถึงมั้ย ถ้าคิดถึงเดี๋ยวรีบกลับ เค้าก็บอกว่า ไม่ คือเค้าเป็นคนที่ปากกับการกระทำไม่ค่อยตรงกัน ผมก็รู้เรื่องนี้ดี ผมเลยแกล้งงอนอีกรอบติดๆกัน พอวันต่อมา วันนี้เค้าตั้งใจมาง้อเต็มที่เลย และพอผมเห็น ผมเลยยิ่งแกล้งงอนต่อ จนท้ายที่สุด เค้าก็ทนไม่ไหว
วันต่อมาเราเลยเคลียร์กันยาว สรุปคือ ผมทำเค้าเสียใจซ้ำๆ จนเค้าไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมเค้าเริ่มคาดหวัง ผมก็ทำพัง อย่างนึงเลยที่เค้าไม่ชอบคือ เวลาทะเลาะกัน ผมก็จะบอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว และก็ไม่ทำจริงๆ แต่ก็จะมีเรื่องใหม่มาเรื่อยๆ เค้าเลยบอกว่า จะต้องทนเสียใจซ้ำๆ ไปอีกแค่ไหน ผมก็ทำได้แต่ขอโทษ
แต่วันต่อมาเราก็ยังคุยกันได้ปกติที่ไม่ปกติ บรรยากาศเค้าเปลี่ยนไปแบบชัดเจนเลย จนวันที่เรากลับมาเจอกัน และเป็นช่วงที่เราเริ่มทำงานกันแล้วด้วย บรรยากาศก็เหมือนจะดีขึ้น เรานัดเจอกันทุกวันหยุด ในเดือนแรกหลังจากเริ่มทำงาน ระดับความสัมพันธ์เราเหมือนค่อยๆ ลดระยะลงเรื่อยๆ จนเค้าเริ่มไม่ตอบผม จากที่เคยคอลกันทุกคืนก็หยุดไปเลย แต่พอเรามาเจอกันในวันหยุดสิ้นเดือนแรก เค้าก็เหมือนกลับๆมาคุยกับผมบ้าง และเหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้าย เค้าระบายปัญหาของเค้าให้ผมฟัง แต่ผมดันรับฟัง และพยายามบังคับให้เค้าแก้ไขตามที่ผมบอก เค้าเลยตัดสายและไม่คุยกับผมอีกเลย
จนสุดท้ายอาติย์ต่อมา เค้าก็ขอเคลียร์กับผมให้ชัดๆ เค้าให้ผมบอกกับเค้าทุกอย่าง ในสิ่งที่ผมยังไม่ได้บอก ให้สมมุติว่านี่ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน ตอนนั้นผมเลยได้แต่ขอโทษ ส่วนเค้าก็เล่าในมุมเค้าที่ผ่านมา และขอบคุณม และขอผมกับไปเป็นเพื่อน ผมก็ทำได้แค่ยอมรับ
หลังจากนั้นเราก็ยังมีคุยกันบ้าง เค้าทักมาบ้าง ผมทักไปบ้าง จนเดือนต่อมาเค้าตอบแชทผมเหมือนรำคาญ ผมเลยหยุดทักเค้าไป ทำให้เราไม่ได้คุยกันเลย มา 2 เดือน จนผมลงสตอรี่เข้า รพ เค้าก็ทักมาถาม หลังจากนั้นเราก็เริ่มกลับมาคุยกัน เป็นโทนคุยเล่น ขำๆ กันตลอด 1 อาทิตย์หลังจากเค้าทักมา แต่สุดท้ายเค้าก็เริ่มตอบเหมือนรำคาญผม เหมือนกับช่วงก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะไม่คุยกันเลย
ที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เค้าขอเคลียร์กับผม ผมก็พยายามคิดทบทวนตัวเองเกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านมา และหาอะไรทำที่มันมีประโยชน์ต่อตัวผมเช่น ออกไปเที่ยว พัฒนาทักษะต่างๆ ทั้งภาษา และก็ทักษะการสื่อสารบางอย่างที่ทำให้ความสัมพัธ์เราเป็นแบบนั้น
คือตอนนี้ผมแค่อยากให้เราพอกลับมาคุยกันได้ อย่างน้อยๆก็ให้เค้าเปิดใจให้ผมกลับไปเป็นเพื่อนเค้าจริงๆ อีกครั้งนึง
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมก็ไม่คิดว่ามันจะยาวขนาดนี้