คำถามที่ไม่รู้จะถามใคร

เกิดคำถามในหัวว่าทุกวันนี้อยู่ไปเพื่ออะไร ทั้งที่ทุกวันที่ผ่านมาก็โคตรยากลำบาก ไม่ได้มีความสุขมากขนาดนั้น ลืมตาตื่นมาก็พบกับความเบื่อหน่าย ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ใช้ชีวิตกับคำถามว่าเราจะมาทนทำอะไรที่เราไม่อยากทำเพื่ออะไร เพื่อที่วันนึงจะสบายแล้วได้ทำตามใจตัวเองหรอ ทั้งที่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะมีวันนั้นหรือเปล่า ถามว่าชีวิตตอนนี้มีห่วงอะไรมั้ย แม่ก็อยู่กับพี่ชาย แทบไม่ได้เจอกันอยู่แล้ว เค้าก็ไม่ได้ลำบากอะไร มีแต่เราด้วยซ้ำที่ไปเพิ่มความลำบากให้เค้า อยู่กับแฟน แฟนก็ไปหาเพื่อน เล่นเกม ได้คุยกันจริงๆก็คงเป็นตอนนอน ซึ่งมันบังคับว่าต้องมานอนเตียงเดียวกันเพราะไม่งั้นจะไปนอนที่ไหนละ ตอนนี้ทุกวันที่ทำงานก็นึกถึงแค่ว่าต้องทำต่อไปนะ วันที่5ของทุกเดือนต้องส่งรถถ้าไม่ทำจะเอาที่ไหนส่ง แล้วมานั่งย้อนคิดอีกที ถ้ามันลำบากขนาดนั้นทำไมไม่ขายไปซะจบๆ แต่ก็มีคำถามมาอีก ถ้าขายรถไปยังมีเหตุผลอะไรที่อยากทำงานหาเงินอยู่มั้ย ก็คงไม่มี หาเงินเพื่อประทังชีวิตหรอ คิดๆดูแล้วก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่เท่าไหร่นี่หว่า คำถามคืออยากตายหรอ แบบนี้คือเรารู้สึกว่าตัวเองอยากตายอยู่ใช่มั้ย การตายมันจะทรมานเท่าการนอนร้องไห้ทุกวันมั้ย ทรมานกว่าตอนที่ทะเลาะกับแม่แล้วแม่พูดอะไรที่ทำร้ายใจหรือเปล่า ทรมานกว่าการปวดหัวเพราะความเครียดเรื่องเดิมๆทุกวันหรือเปล่า หรือมันแค่วูบเดียวแล้วทุกอย่างก็จบไป ไม่ต้องมาทรมานซ้ำซ้อนแบบนี้…