พวกคุณคิดว่าครอบครัวเป็นที่พึ่งได้จริงหรือ??

สวัสดีครับ ตอนนี้ผมกำลังจะขึ้นมหาลัยครับ ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนเลยว่า กว่าจะผ่านมัธยมมาได้มันแสนวุ่นวายมากครับ วันนี้ผมจะมาพูดถึงเรื่องครอบครัวของผมซึ่งส่วนตัวผมคิดว่าไม่เหมือนครอบครัวสักเท่าไร แม่ของผมเสียตั้งแต่ผมอยู่ประถม หลังจากนั้นมาผมก็อยู่กับย่ามาตลอด หลังจากแม่เสียไป ผมคิดไว้เสมอว่าผมจะต้องเรียนสูงๆเพื่อที่จะดูแลพ่อและย่า ทุกคนคงสงสัยว่าพ่อของผมไปไหน พ่อของผมมีภรรยาใหม่ครับ เลยแยกกันอยู่ หลังจากที่พ่อของผมมีภรรยาใหม่ พ่อก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมมากนัก ผมต้องใช้ชีวิตเหมือนว่าผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด เรื่องเงินผมก็ต้องเก็บเองบ้าง แต่ตอนมัธยมพ่อก็ให้ค่ารร.ผมนะครับ แต่ส่วนมากผมจะทะเลาะกับพ่อเรื่องเงินนี่แหละครับ ครอบครัวของผมไม่ได้มีฐานะเท่าไร ที่พ่อเอามาทะเลาะเพราะภรรยาใหม่ของพ่อไม่อยากให้เงินผมครับ และผมไม่ได้ทำงานนะครับ เพราะไม่มีรถและเดินทางไปไหนก็ไม่สะดวก  ตอนนี้ผมกำลังจะขึ้นมหาลัย แต่ผมขอเงินพ่อซื้อเสื้อผ้าและซื้ออุปกรณ์ที่จะเข้ามหาลัย ผมบอกพ่อว่าถ้าเรียนไปด้วยทำงานไปจะได้เงินคงขอพ่อน้อยลง พ่อพูดมาประโยคนึง ผมรู้สึกเจ็บปวดมากครับ พ่อบอกว่า ขอค่าเทอมคืนให้พ่อบ้างได้มั้ย พ่อหมายถึงค่าเทอมที่เสียไปตอนมัธยมครับ ผมรู้สึกว่าพ่อเปลี่ยนไปมากนะครับ ผมเลยไม่อินกับคำว่าครอบครัวเป็นที่พึ่งน่ะครับ พวกพี่ๆคิดว่าผมต้องทำยังไงเกี่ยวกับปัญหานี้ดีครับ