คือเรากับเเฟนเจอกันจากโลกโซเชี่ยลค่ะ
คบกันมาเกือบๆ 2 ปี
เขาเป็นคนนิ่งมาก เงียบ พูดน้อย
ไม่ใส่ใจเรามากเท่าไร
เป็นคนนึกจะเซอร์ไพร์ซ ก็ทำให้ประหลาดใจ
เเบบคาดไม่ถึง มีประมาณ 2-3 ครั้งได้
เป็นผู้ฟัง(อย่างเดียว) ไม่ค่อยออกความคิดเห็น
เป็นคนไม่ชอบอะไรก็จะยืนกรานมากๆ
เราเป็นคนตรงๆ ไม่จู้จี้เเฟน
ให้พื้นที่ส่วนตัวค่ะ
เเฟนกับเราคบกันเเบบเเทบไม่ได้โทรคุยกันเลย
ส่วนใหญ่จะพิมพ์เเชทผ่านไลน์
ไม่รู้คู่ใครเป็นเเบบนี้บ้าง เเปลกใช่ไหม555+
เวลานัดกินข้าวหรือเที่ยว
เราจะเป็นฝ่ายเสนอไอเดียก่อนตลอด
(ซึ่งบอกตามตรงลึกๆ เราก็เหนื่อย)
ตอนนี้เราก็อายุ 27 เเล้ว ส่วนเเฟนก็ย่าง 32
พอเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็วนเป็นลูป
เราก็เริ่ม"เบื่อ" หันมามองย้อนหลัง
เราเองต่างหากที่ใส่ใจเค้าเยอะเกินไป
ซึ่งเราก็อยากเป็นผู้หญิงที่ถูกเอาใจใส่บ้าง
เช่นถามเราว่า ทำงานเหนื่อยมั้ย? ก็ยังดี
ซึ่งเขาไม่เคยทำให้เราเลย
เราเคยปรับความเข้าใจกันค่ะ
เขาตอบมาเเค่ว่า
"ขอโทษนะที่ทำให้ดังที่เป็นไม่ได้"
ประโยคนี้เกิดมาก่อน ที่เราจะพิมพ์กระทู้
ซัก 2 เดือนค่ะ เราก็มานั่งทบทวน หลายๆอย่าง
ก็ไม่ได้อยากเลิก คิดว่ารับได้กับสิ่งที่เขาเป็น
เเต่วันนี้มันเหมือน...เหนื่อยเเล้วค่ะ
ใน 2 ปีนี้ ไม่ได้คุยกันมา 3 วันเเล้ว
เเฟนยังไม่คิดที่จะทักเราเลย
ยิ่งตอนนี้เราเล่นเกมส์ คุยกับเพื่อนมากขึ้น
เรามีความสุขมากกว่า
ความรู้สึกตอนนี้คือ ไม่จำเป็นต้องมีเเฟนก็ได้มั้ง
เราควรทำยังไงดีคะ
ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
รู้สึกเบื่อเเฟน ทำยังไงดีคะ
คบกันมาเกือบๆ 2 ปี
เขาเป็นคนนิ่งมาก เงียบ พูดน้อย
ไม่ใส่ใจเรามากเท่าไร
เป็นคนนึกจะเซอร์ไพร์ซ ก็ทำให้ประหลาดใจ
เเบบคาดไม่ถึง มีประมาณ 2-3 ครั้งได้
เป็นผู้ฟัง(อย่างเดียว) ไม่ค่อยออกความคิดเห็น
เป็นคนไม่ชอบอะไรก็จะยืนกรานมากๆ
เราเป็นคนตรงๆ ไม่จู้จี้เเฟน
ให้พื้นที่ส่วนตัวค่ะ
เเฟนกับเราคบกันเเบบเเทบไม่ได้โทรคุยกันเลย
ส่วนใหญ่จะพิมพ์เเชทผ่านไลน์
ไม่รู้คู่ใครเป็นเเบบนี้บ้าง เเปลกใช่ไหม555+
เวลานัดกินข้าวหรือเที่ยว
เราจะเป็นฝ่ายเสนอไอเดียก่อนตลอด
(ซึ่งบอกตามตรงลึกๆ เราก็เหนื่อย)
ตอนนี้เราก็อายุ 27 เเล้ว ส่วนเเฟนก็ย่าง 32
พอเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็วนเป็นลูป
เราก็เริ่ม"เบื่อ" หันมามองย้อนหลัง
เราเองต่างหากที่ใส่ใจเค้าเยอะเกินไป
ซึ่งเราก็อยากเป็นผู้หญิงที่ถูกเอาใจใส่บ้าง
เช่นถามเราว่า ทำงานเหนื่อยมั้ย? ก็ยังดี
ซึ่งเขาไม่เคยทำให้เราเลย
เราเคยปรับความเข้าใจกันค่ะ
เขาตอบมาเเค่ว่า
"ขอโทษนะที่ทำให้ดังที่เป็นไม่ได้"
ประโยคนี้เกิดมาก่อน ที่เราจะพิมพ์กระทู้
ซัก 2 เดือนค่ะ เราก็มานั่งทบทวน หลายๆอย่าง
ก็ไม่ได้อยากเลิก คิดว่ารับได้กับสิ่งที่เขาเป็น
เเต่วันนี้มันเหมือน...เหนื่อยเเล้วค่ะ
ใน 2 ปีนี้ ไม่ได้คุยกันมา 3 วันเเล้ว
เเฟนยังไม่คิดที่จะทักเราเลย
ยิ่งตอนนี้เราเล่นเกมส์ คุยกับเพื่อนมากขึ้น
เรามีความสุขมากกว่า
ความรู้สึกตอนนี้คือ ไม่จำเป็นต้องมีเเฟนก็ได้มั้ง
เราควรทำยังไงดีคะ
ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ