เเฟนบอกเลิกเพราะครอบครัวเขาไม่ชอบ

เรื่องมันมีอยู่ว่าหนูกับเเฟนเราคบกันมาได้2ปี3เดือนเเล้วค่ะ. ช่วงที่เริ่มคุยกันก็คือตั้งเเต่สมัยม.3 (ตอนนี้ม.6เเล้วนะคะ) เเล้วก็คบกันยาวเลยค่ะ ช่วงเเรกๆที่คบกันอ่ะคะก็ไม่เคยทะเลาะกันเลยจนพอมาถึงช่วง6เดือนซึ่งมันเป็นช่วงปีใหม่พอดีเนี้ยเเหละค่ะเลยเริ่มมีปัญหา ตรงที่ปกติเรากับเเฟนจะโทรหากันบ่อยค่ะบ่อยมากๆเลย เเต่ช่วงปีใหม่เนี้ยเเฟนเขาก็บอกเราเเล้วว่าเออเนี้ยเขาต้องอยู่กับครอบครัวนะ เพราะงั้นเนี้ยอาจไม่ได้โทรหาเราก็เลยบอกไปว่าโอเคไม่เป็นไรเเต่ช่วยทักหาบ้างนะ เเบบตอนเที่ยงอาจทักถามว่าทานข้าวยังอะไรเเบบนี้อ่ะคะ ซึ่งเราก็ทักหาเขาบ้างเวลาที่ว่างๆในช่วงปีใหม่เพราะเราเองก็อยู่กับครอบครัวสิ่งที่เกิดขึ้นคือ เขาหายไปเลยค่ะที่นี้เราก็พยายามคิดว่าโอเคเขาคงยุ่งอยู่รอให้ถึงตอนกลางคืนก็ได้จะได้เเบบนับถอยหลังด้วยกัน ที่นี้พอถึงเวลากลับกลายเป็นว่าเขาก็ไม่โทรค่ะ จนเราเเบบเสียใจมากเเบบเรารอเขาทั้งวันเลยนะ เเค่โทรบอกว่าปีใหม่เเล้วนะเเค่นั้นก็ได้เเต่มันกลายเป็นว่าเขาก็ไม่โทร ที่นี้พอหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็โทรมาเราก็เเบบด้วยความเสียใจอ่ะคะเเล้วบวกกับน้อยใจก็เลยบอกเลิกเขา คือตอนนั้นยอมรับเลยว่าตัวเองงี่เง่ามาก (เพราะที่ผ่านมาเเฟนคือดูเเลดีมากๆค่ะ ) พอเราเเบบบอกเลิกเขาด้วยความที่เราเป็นเเฟนคนเเรกของเขาเเล้วเขาก็หวังกับเราสูงมากเขาก็เลยเเบบร้องออกมาอ่ะคะ เราก็เลยเเบบรู้สึกผิดเลยเเล้วก็เเบบขอโทษเขาเเล้วก็ปลอบเขาเเล้วก็บอกเขาว่าไม่ต้องร้องเเล้วขอโทษที่ใจร้อนนะขอโทษสำหรับทุกอย่างเลย จนพอเขาดีขึ้นเราก็ส่งเขาเข้านอน เช้าวันถัดมาอ่ะคะเราก็เลยโทรหาเขาช่วงค่ำของอีกวันว่าเป็นยังไงบ้าง เขาก็บอกเราว่าพี่ชายเขาไม่ค่อยชอบเราเลย เราก็เเบบห่ะอะไรน่ะ? ( ยังไม่เคยเจอพี่ชายเขาเลย เจอเเค่เเม่กับน้องสาวเขา) เขาก็บอกว่าเมื่อคืนมันเป็นวันปีใหม่เขาต้องอยู่กับครอบครัวเเต่เขามาโทรหาเราเเล้วเราไปทำเขาร้องไห้พี่ชายเขาก็เลยไม่ชอบเรา ตอนนั้นเราก็เเบบคิดเเล้วว่าเเบบนี้ไม่ดีเเน่เพราะว่าถ้าอยากคบกันให้นานเราก็ควรทำให้ครอบครัวเขาชอบเรา เราก็เลยเเบบโอเคเราต้องเเบบใจเย็นให้มากกว่านี้เเล้ว พอที่นี้ก็มีเรื่องถัดมาเลยค่ะคือเรื่องที่ไปที่บ้านเขาก็เขาอยากพาเราไปเจอครอบครัวอะไรอย่างงี้ ตอนนั้นเราก็เล่นอะไรกับเเฟนสักอย่างที่นี้ด้วยความที่เราเอ็นดูเเฟนอ่ะคะก็เผลอไปลูบหัวเขา ต่อหน้าเเม่เขาก็คือเราก็รู้เเหละว่าเออมันไม่ควรเเต่คือด้วยความที่ทำประจำเเล้วเเฟนก็ชอบอ่ะคะเลยไม่ทันระวัง พอเรากลับบ้านมาเเฟนก็มาบอกว่าเเม่ไม่อยากให้เล่นหัวนะ เราก็เเบบเราไม่ได้เล่นนะเราเเค่เอ็นดูเลยลูบเเต่ว่าก็บอกเขาว่าโอเคจะไม่ทำอีกซึ่งหลังจากนั้นก็ไม่เคยลูบหัวเเฟนอีกเลยค่ะ ที่นี้ก็มาเรื่องที่สองคือเขาพาเราไปบ้านเขาเเล้วเเม่เขาก็ชวนทานข้าวเราก็เเบบตอนเเรกก็ปฎิเสธเพราะว่าเกรงใจเเต่ว่าเเฟนก็บอกว่าเอามจเเม่หน่อยเราก็เเบบโอเคได้ๆเ้ต่ขอไม่เยอะนะ เเล้วด้วยความที่บ้านเราอ่ะคะเขาเป็นทหารเขาก็จะสอนให้กินข้าวให้หมดนะเเบบเวลากินก็ต้องคิดถึงชาวนาที่ทำงานหนักอะไรอย่างงี้ที่นี้เเฟนเราอ่ะเขามีนิสัยที่ชอบกินข้าวไม่หมดเราก็เลยเเบบ บอกเขาว่า(เรากับเเฟนเเทนกันว่าตัวเองเค้านะคะ ) “ ตัวเองกินข้าวให้หมดสิมันเเบบไม่ดีนะ เป็นที่บ้านเขานะโดนดุเเน่ๆเลย “ เเฟนเราก็ทำท่างอเเงเเบบเล่นๆอ่ะคะที่นี้เเม่เขาก็พูดขึ้นมาประมาณว่าเเบบ “ บ้านหนูเป็นข้าราชการก็น่าจะเลี้ยงมาต่างกันน่ะ เเม่ทำงานค่าขายพอมีพอกิน ครอบครัวหนูเป็นค่าราชการเงินเดือนก็ไม่ได้มากอะไรสอนให้กินให้หมดทันก็กีเเล้วเตเ่ที่บ้านเเม่ เเม่มีให้กินก็เลยต่างกันนะลูก บูกเเม่เขาก็กินเเบบนี้ตลอด “ เราก็เเบบตอนนั้นก็ไม่ได้คอดอะไรอ่ะคะก็ตอบกลับว่าค่ะไป ที่นี้ก็พอกลับมาที่บ้านอ่ะคะก็มารู้จากเเฟนว่าเออเนี้ย เเม่เหมือนจะไม่ชอบตัวเองเลยนะ เราก็เเบบอะไรนะ? คือตอนนั้นเรางงจริงๆอ่ะคะเเล้วก็เเบบเราก็คิดว่าเราไมไ่ด้ทำตัวอะไรไม่ดีขนาดนั้นนะ เเต่ว่าเราก็บอกเเฟนไปว่าอ่าเคเราจะพยายามปรับปรุงตัวนะ ที่นี้เราก็เเบบพยายามเเบบไม่งี่เง่าไม่งอเเงอะไรกับเขาเเต่ก็จะมีเเบบทะเลาะกันเรื่องเวลาอ่ะคะ คือเราเป็นคนที่จรงเวลามากๆเเล้วในเเต่ละวันก็คือเราจะจัดตารางไว้เลยว่าต้องทำอะไรยังไงกี่โมงด้วยความที่ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กที่เรียนพิเศษหลายๆที่อ่ะคะก็เลยตอดจนเป็นนิสัยมากๆในเรื่องของเวลาว่าจะต้องไปก่อนกี่โมง ต้องทำอะไรตอนกี่โมง ที่นี่เเฟนเราเป็นคนที่ยอมมาสายมากค่ะขนาดหาทางเเก้ด้วยการนัดก่อนเวลาเขาก็ยังสายค่ะ ก็เลยยังมีทะเลาะกันเรื่องนี้เเต่ที่นี้เราก็เเบบอ่าเคปล่อยไปก็ไก้ถ้าเราเเบบรักเขาอะไรอย่างงี้ ต่อมาก็พี่สาวเขาอ่ะคะคือพี่สาวเขาพึ่งเรียนจบมหาลัยก็เลยกลับมาอยู่ที่บ้านที่นี้ก็เหมือนเวลาเราคุยกับเเฟนอ่ะคะพี่สาวเขาก็จะเเบบนอนฟังด้วยอะไรอย่างงี้ที่นี้พี่สาวเขาก็เหมือนมีหลายครั้งที่เเบบประมาณว่ารำคาญอ่ะคะ ว่าทำไหมต้องโทรหากันทุกวันอะไรอย่างงี้ เเต่เเฟนก็เหมือนกับจะบอกพี่เขาไปว่าเออมันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเเล้วที่จะโทรหากันตอนช่วง1ทุ่มเเล้วต่างคนต่างเล่าให้ฟังว่าไปเจออะไรมาบ้างเป็นยังไงบ้างอะไรอย่างงี้อ่ะคะ พี่สาวเขาก็เหมือนจะไม่ชอบเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ที่นี้มันก็เริ่มหนักขึ้นตรงที่ปกติเเฟนเราจะไปส่งเราที่บ้านทุกเย็นอ่ะคะ เพระาว่าเขาไม่อยากให้เรากลับเองเขาเป็นห่วงเราก็เลยมห้ไปส่ง ซึ่งที่บ้านเราเขาไม่ชอบเเฟนเราอ่ะคะช่วงสองเดือนเเรกๆย่าเราก็ถึงกับบอกมห้เลิกกับเเฟนเลยเเต่ว่าเราก็บอกกับย่าว่ารอดูก่อนนะ เเบบคนนี้เขาเป็นคนดีเเล้วเราก็คบกันในสายตาผู้ใหญ่เสมอ ยาสก็เลยยอมให้คบเเต่ก็ยังมีเเบบพูดประมาณว่าเออเดียวก็มีใหม่ถ้าเลิกกันอะไรอย่างงี้เเต่เราก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจอ่ะคะเพราะว่าเราเชื่อว่าที่บ้านเราเขาให้โอกาสเราในการเลือกคนที่เรารักเราชอบ ซึ่งตอนนั้นมันก็เหมือนจะเเบบปัญหาเบาลง ก็มามีปัญหาใหม่ตรงที่พี่สาวเเฟนเขาก็จะเริ่มดุเเฟนว่สทำไหมกลับบ้านช้าทุกวัน เพราะว่าไปส่งเรา คือปกติเรากับเเฟนจะเลิกเรียนประมาณ5 โมงหรือ4โมงค่ะ เเฟนก็จะได้กลับบ้านประมาณ6โมงเย็นตลอดเพราะว่าบ้างวันเขาก็มีพาเราไปทานข้าวอะไรเเบบนี้ จนเราก็คุยกับเเฟนว่าไม่ต้องไปส่งเเล้วนะเราเอารถมาเองเเล้วจะได้ไม่มีปัญหา เเฟนก็โอเคที่นี้ก็มาเรื่องที่เราชวนเเฟนไปเที่ยวเเบบเราเป็นคนที่รักสัตว์มากๆอ่ะคะก็คือจะชอบไปเเบบพวกสวนสัตว์ไม่ก็จะไปซื้ออาหารหมาเเล้วให้พวกหมาจรจัดอะไรอย่างงี้อ่ะคะ พี่สาวเขาก็มาพูดประมาณว่าเออจะออกไปไหนนักหนาวันเสาร์อาทิตย์ คือปกติเเล้ววันเสาร์เรากับเเหนเรียนพิเศษที่เดียวกันอ่ะคะ เเต่ว่าวันอาทิตย์ก็จะเเล้วเเต่ว่าเราอยากออกไปให้อาหารหมามั้ยหรืออะไรอย่างนี้เเต่ถ้าไม่ไหวก็จะไม่ไป พอโดนพูดเเบบนั้นตอนเเรกเราก็รู้สึกเเย่อ่ะคะ เเฟนก็เลยบอกว่าวันอาทิตย์เนี่ยเขาขอไม่ออกนะเพราะพี่สาวบอกว่าให้วันอาทิตย์เป็นวันครอบครัว เราก็เเบบโอเค พอที่นี้มันมาหนักเลยคือตอนที่เป็นวันครบรอบอ่ะคะเราบอกเเฟนว่าวันครบรอบขอวันหนึ่งได้มั้ยตอนเย็นหลังเลิกเรียนไปกินข้าวกันเเฟนก็เเบบสัญญาว่าได้เดียวจะพาไป ที่นี้ก่อนจะไปกินข้าวเเฟนก็บอกว่าเดียวจะพาไปขับรถเล่นก่อนจะพาไปที่เเรกที่เรากับเเฟนเจอกัน พอขับไปถึงกำลังเเบบชมวิวอยู่พี่สาวเขาก็โทรมา เเล้วเเฟนก็เปิดลำโพงให้เราฟังด้วยอ่ะคะ พี่สาวเขาก็ถามว่าอยู่ไหน  เเฟนเราก็บอกว่ามีอะไรหรือเปล่า พี่เขาก็เเบบบอกมาก่อนว่าอยู่ไหน เเฟนเราก็เลยบอกไปว่าอยู่ข้างนอกพาเราไปขับรถเล่น พี่สาวเขาก็พูดขึ้นมาว่าเออพี่หิวกลับบ้านมาหาอะไรให้พี่กินหน่อย เเฟนเราก็เลยบอกไปว่าหาอะไรกินก่อนได้มั้ยคือวันนี้เป็นวันครบรอบ พี่เขาก็พูดขึ้นมาอ่ะคะว่าเออบอกเเฟนได้มั้ยว่าพี่ขอ พี่หิว เราที่นั่งฟังอยู่ก็เเบบเสียใจนะคะเเล้วเเฟนก็หันมามองเราก็เเบบพยักหน้าให้เขา เขาก็ขอโทษเขาก็ขับไปส่งที่บ้านเเล้วก็เเบบขอโทษจะชดเชยให้วันอื่นเราก็เเบบไม่เป็นไรไปเถอะอะไรอย่างนี้ ที่นี้ก็มาเรื่องใหม่อีกพอเขาปีที่สองที่เป็นวันปีใหม่ก็คือเรามีประสบการณ์เเล้วว่าโอเคเราไม่ควรจะน้อยใจเขาถ้าเขาไม่ส่งข้อความ เราก็เลยไม่โกรธไม่ว่าอะไรที่นี้เราก็กำลังจะนับถอยหลังก็เลยโทรไปพอที่นี้เเฟนเราก็มาบอกวันถัดมาอีกว่าเนี่ยพี่ๆเขาไม่ชอบที่เราโทรไป เราก็เเบบอะไรนะก็เลยเเบบอ่าเคจะไม่โทรไปอีกถ้าเขาไม่โทรมา เเล้วมันเหมือนเป็นช่วงที่เรารู้สึกว่าการคบกันไม่จำเป็นจะต้องโทรทุกวันไม่จำเป็นต้องไปไหนด้วยกันตลอดก็เลยเเบบไปกับเพื่อนตลอดเลย ซึ่งช่วงเเรกๆมันก็ดีค่ะเพราะว่าเเฟนเราเขาก็จะได้ไม่มีปัญหากับที่บ้าน เราเองก็จะได้ไม่เหงาเเล้วทุกอย่างมันก็ลงตัวมากๆ จนพอมาถึงล่าสุดไม่ถึงอาทิตย์เขาก็มาบอกเลิกเรา เขาบอกว่าที่ผ่านมาที่บ้านเขาไม่ชอบเรา เราก็เเบบทำไหมละบอกได้มั้ย เขาก็บอกเเค่เขาพยายามเเล้วนะเเล้วก็พยายามบอกที่บ้านว่าเราทำตัวดีขึ้นนะน่ารักไม่ทะเลาะ เเต่ที่บ้ายก็ไม่ชอบเพราะว่าช่วงปีใหม่เรางอเเงกับเขาซึ่งมันคือเมื่อ2ปีที่เเล้ว เราก็เเบบเห้ยเรานึกว่สที่ผ่านมามันจะจบนะเพราะว่าครอบครัวเขาก็ไม่ได้พูดอะไรถึงเรา กลายเป็นว่าเขามาบอกเราว่าที่ผ่านมาครอบครัวพูดถึงเราในทางที่เเบบไม่ชอบ มันทำให้เขาอึดอัดเขาเหนื่อย เเล้วคือเขาไม่เคยปรึกษาเราเลยค่ะ ไม่เคยเลยจริงๆเราก็คือคิดว่าการที่เราทำตัวดีขึ้นให้ครอบครัวเขาเห็นมันจะเเบบทำให้เขาไม่ชอบเราน้อยลงเพราะเราคอดอยู่ว่า้ขาคงไม่ชอบเราเเน่ๆอะไรอย่างนี้ ที่นี้เขาก็บอกว่าเราไม่ค่อยเข้าหาครอบครัวเขาเราก็เเบบไม่มช่เราไม่เข้าหานะเเต่ด้วยความที่ครอบครัวเขาเหมือนไม่เปิดรับอ่ะคะ เวลาเราไปที่บ้านเขาเราก็จะรอเเค่ตรงหน้าบ้านอ่ะคะเพราะว่าพอเข้าบ้านเขาเราก็จะอึดอัดอะไรอย่างนี้ เขาก็เเบบพอเถอะเลิกเถอะ เขาเหนื่อยเเต่เขายืนยันว่าเขารักเรามากเเละก็ยังคงรักถ้าไม่มีเรื่องนี้เขามั่นใจว่ายังไงก็จะคบจนเเต่งงงาน คือในใจลึกๆเราอยากให้กลับมาคบนะคะเพราะว่าเราไม่อยากเริ่มตันใหม่กับมครเเล้ว เราอยู่ม.6เเล้วเราอยาะโฟกัสเเค่เรื่องของชีวิตเเล้วทำงานอะไรเรียนอะไร เเล้วคือเราตั้งเป้าเเล้วว่าจะยื่นทุนเกาหลีไปเรียนต่อเพราะงั้นคือเราไม่อยากต้องมาอะไรเเล้ว เ้ต่ก็คือเราวางเเผนร่วมกับเขามาหมดเเล้วอ่ะคะ ควรทำยังไงดีค่ะเพราะว่ารักเขามากๆเลย