หนึ่งในการค้นพบของนักวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นวิธีการใหม่ ในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในยุคปัจจุบัน นั่นคือ การกำจัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากมหาสมุทร และเปลี่ยนเป็นหินในขนาดมหึมาที่ไม่เป็นอันตราย
 
สำหรับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทุกๆ ตันที่เราสูบขึ้นไปในอากาศนั้น ประมาณหนึ่งในสี่ของคาร์บอนไดออกไซด์จะถูกดูดซับโดยมหาสมุทรเหมือนกับเป็นฟองน้ำยักษ์ที่เป็นน้ำ โดยคาร์บอนไดออกไซด์ส่วนเกินทั้งหมดนี้ทำให้น้ำเป็นกรดและคุกคามสิ่งมีชีวิตข้างใต้ เช่น แคลเซียมคาร์บอเนตในเปลือกหอยที่ไวต่อการเปลี่ยนแปลง และเพื่อหลีกเลี่ยงการคุกคามที่จะเกิดขึ้นนี้ จำเป็นจะต้องลดการปล่อยคาร์บอนลงอย่างรวดเร็ว

ทั้งนี้ นักวิทยาศาสตร์หลายคนยังเชื่อว่าการดักจับในรูปแบบคาร์บอนกัมมันต์ (active carbon capture) ซึ่งจงใจดึงคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากสิ่งแวดล้อม จะเป็นขั้นตอนที่จำเป็นในการช่วยควบคุมและอาจถึงขั้นย้อนกลับสภาพภูมิอากาศ รวมทั้งการเพิ่มขึ้นของการปล่อยมลพิษที่ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม การจับคาร์บอนที่มากพอเพื่อสร้างความแตกต่างนั้นถือเป็นงานใหญ่งานหนึ่งที่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าท้าทายและมีราคาแพง
กระบวนการนี้จะคล้ายกับโรงบำบัดน้ำเสีย แทนที่จะใช้น้ำและกรองสิ่งสกปรก แต่ใช้ไฟฟ้าเพื่อบังคับให้คาร์บอน แคลเซียม และแมกนีเซียมทำปฏิกิริยาและกลายเป็นของแข็ง จากนั้นจะได้น้ำที่ "บริสุทธิ์" และกลับสู่มหาสมุทรต่อไป

Alan Hatton วิศวกรเคมีจากสถาบันเทคโนโลยี Massachusetts Institute of Technology ซึ่งเคยทำงานเกี่ยวกับเทคโนโลยีการดักจับคาร์บอนที่ไม่เกี่ยวข้องหลายอย่าง กล่าวว่า น้ำที่คืนกลับไปนี้จะมีความเป็นด่างมากกว่าที่เป็นอยู่เล็กน้อย ซึ่งน้ำที่เป็นด่างมากขึ้นนี้สามารถช่วยลดผลกระทบของการทำให้เป็นกรดในมหาสมุทรในบริเวณใกล้เคียงได้ นอกจากนั้น การดึงคาร์บอนออกจากน้ำทะเล ปฏิกิริยาเคมีทำให้เกิดผลพลอยได้ที่เป็นประโยชน์นั่นคือ ก๊าซไฮโดรเจนที่เป็นก๊าซธรรมชาติมาใช้เป็นพลังงานหมุนเวียน

แม้ว่าการดักจับคาร์บอนในมหาสมุทรเป็นเทคโนโลยีที่ใหม่ล่าสุด แต่ก่อนหน้าก็มีกลุ่มอื่นๆ อีกสองสามกลุ่ม ที่ทำการทดลองในลักษณะเดียวกัน เช่น โครงการโดย Halifax ซึ่งเป็นบริษัทสตาร์ทอัพ Planetary Hydrogen ที่ผลิตเชื้อเพลิงจากไฮโดรเจนและใช้ในเมือง Nova Scotia ซึ่งค่อนข้างจะประสบความสำเร็จอย่างดี

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทีมของ Sant Planetary Hydrogen กำลังสกัดคาร์บอนจากน้ำทะเลและกักขังไว้ในของแข็งโดยใช้กระบวนการ electrolysis และยังสร้างก๊าซไฮโดรเจนทางอ้อม แต่โครงการโดย Halifax กลับใช้กระบวนการ Hydroxide แทน ซึ่ง Hydroxide นั้นเป็นวัสดุอัลคาไลน์ที่เร่งความเร็วในกระบวนการทางธรรมชาติ

โดยหินที่ทำปฏิกิริยากับคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำเพื่อสร้างคาร์บอนในรูปแบบอัลคาไลน์ ที่โดยปกติแล้วจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาทางธรณีวิทยา (ช่วงเวลาของโลกตั้งแต่โลกก่อตัวขึ้นในอดีตจนถึงปัจจุบัน) ซึ่ง Greg Rau หัวหน้านักวิจัยของบริษัทกล่าวว่า แม้ว่าทั้งสองทีมจะไม่ผ่านช่วงเริ่มต้นของการพัฒนา แต่ข้อเสนอทั้งสองดูเหมือนจะมีประโยชน์ที่ดีบางประการ มากกว่าการพยายามดักจับคาร์บอนในอากาศ

แต่โครงการของ Sant ก็ยังมีข้อเสียบางประการ ซึ่งอาจทำให้เทคโนโลยีก้าวหน้าได้ยาก ซึ่งข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดน่าจะเป็นปริมาณของหินจากกระบวนการที่จะเกิดขึ้น เมื่อมีการดำเนินการในระดับที่มีความหมายมากพอที่จะส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้ เช่น การกำจัดคาร์บอนไดออกไซด์ 10 กิกะตันออกจากมหาสมุทร อย่างน้อยที่สุดจะให้ผลผลิตคาร์บอเนตประมาณ 20 กิกะตัน ซึ่ง Sant กล่าวว่า จะทำอย่างไรกับของแข็งเหล่านี้

นอกจากนี้ แม้ว่าของแข็งที่เป็นหินปูนจำนวนมาก ที่ผลิตได้จากดักจับในมหาสมุทรสามารถนำมาใช้ในในการก่อสร้างได้ แต่ก็ยังมีอีกเป็นตันที่มีแนวโน้มว่าจะกลับลงไปในมหาสมุทร ซึ่งอาจทำให้ระบบนิเวศทางทะเลในท้องถิ่นเสียหาย