สวัสดีค่ะ
ปรึกษาปัญหาค่ะ ลูกชายคนเดียว ปีนี้อายุ 10 ปีแล้ว ชอบคิดกับตัวเองในแง่ลบ ๆ มาก ๆ เช่น เวลาทำอะไร (ตัวอย่างเช่น ต้องแข่งกีฬา พ่อแม่ให้กำลังใจ บอกตั้งใจทำนะลูก สู้ ๆ ) ลูกตอบว่าหนูคงทำไม่ได้หรอก หรือบ่อยครั้งที่พ่อแม่พูดอะไรออกไป เค้าก็จะแปลเจตนาไปอีกแบบนึง เช่น จะพูดว่าหนูมันไม่มีดีเลยใช่มั๊ย ? ..ใช่ซิ หนูมันไม่ดี หนูมันแย่ บลา ๆๆๆ ลักษณะตอนพูดพวกนี้ ถ้าเป็นอย่างแรก ที่บอกว่าหนูคงทำไม่ได้หรอก ก็จะพูดด้วยท่าทางไม่แยแสไม่สนใจ (แต่จริง ๆ เค้าทำได้นะคะ ทำได้ดีด้วย แต่เป็นคนแพ้ก็ไม่ใส่ใจ ชนะก็เฉย ๆ มีดีใจบ้างแต่ไม่เยอะ สังเกตว่าถ้าดีใจก็จะพูด/คุยไม่หยุด (เรียกจ้อไม่หยุด) ถ้าเป็นแบบสอง ก็จะทำนอง ตัดพ้อ น้อยใจ บางครั้งก็ร้องไห้ บางครั้งก็จะประมาณเกรี้ยวกราด
ส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงลูกตามตำรานะคะ เด็ก ๆ ก็อุ้มกอดบอกรัก ชื่นชมทุกครั้งที่ทำไรได้ พอโตมาอุ้มไม่ไหวก็ยังกอดบอกรักชื่นชมให้กำลังใจ และพูดดี กับลูกตลอด แต่ไม่รุ้ว่าลูกไปเอาความคิดลบ ๆ แบบนั้นมาจากไหน เพราะไม่เคยแม้แต่จะพูดสิ่งพวกนั้นให้ลูก ได้ยินได้ฟังเลยซักครั้งเดียวค่ะ
อนาคตลูกจะล่วงวัยเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว กลัวว่าความคิดของเค้าถ้าเป็นแบบนี่ต่อไปเรื่อย ๆ จะมีปัญหากับตัวเค้าเองค่ะ จะอยู่กับใครไม่ได้ เพราะในสังคมนี้ก็จะมีตนหลายแบบ ไม่ได้มีคนแบบพูดจาดี ให้กำลังใจใครตลอด วันหน้าเค้าต้องไปเรียนมัธยม เรียนมหาลัย หรือทำงาน ซึ่งจะเลือกเฉพาะคนที่พูดจาดีให้กำลังใจเค้าตลอดมันเป็นไปไม่ได้ จึงอยากได้คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
## ปรึกษาปัญหา ลูกชอบแปลเจตนาพ่อแม่ไปในทางลบ ##
ปรึกษาปัญหาค่ะ ลูกชายคนเดียว ปีนี้อายุ 10 ปีแล้ว ชอบคิดกับตัวเองในแง่ลบ ๆ มาก ๆ เช่น เวลาทำอะไร (ตัวอย่างเช่น ต้องแข่งกีฬา พ่อแม่ให้กำลังใจ บอกตั้งใจทำนะลูก สู้ ๆ ) ลูกตอบว่าหนูคงทำไม่ได้หรอก หรือบ่อยครั้งที่พ่อแม่พูดอะไรออกไป เค้าก็จะแปลเจตนาไปอีกแบบนึง เช่น จะพูดว่าหนูมันไม่มีดีเลยใช่มั๊ย ? ..ใช่ซิ หนูมันไม่ดี หนูมันแย่ บลา ๆๆๆ ลักษณะตอนพูดพวกนี้ ถ้าเป็นอย่างแรก ที่บอกว่าหนูคงทำไม่ได้หรอก ก็จะพูดด้วยท่าทางไม่แยแสไม่สนใจ (แต่จริง ๆ เค้าทำได้นะคะ ทำได้ดีด้วย แต่เป็นคนแพ้ก็ไม่ใส่ใจ ชนะก็เฉย ๆ มีดีใจบ้างแต่ไม่เยอะ สังเกตว่าถ้าดีใจก็จะพูด/คุยไม่หยุด (เรียกจ้อไม่หยุด) ถ้าเป็นแบบสอง ก็จะทำนอง ตัดพ้อ น้อยใจ บางครั้งก็ร้องไห้ บางครั้งก็จะประมาณเกรี้ยวกราด
ส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงลูกตามตำรานะคะ เด็ก ๆ ก็อุ้มกอดบอกรัก ชื่นชมทุกครั้งที่ทำไรได้ พอโตมาอุ้มไม่ไหวก็ยังกอดบอกรักชื่นชมให้กำลังใจ และพูดดี กับลูกตลอด แต่ไม่รุ้ว่าลูกไปเอาความคิดลบ ๆ แบบนั้นมาจากไหน เพราะไม่เคยแม้แต่จะพูดสิ่งพวกนั้นให้ลูก ได้ยินได้ฟังเลยซักครั้งเดียวค่ะ
อนาคตลูกจะล่วงวัยเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว กลัวว่าความคิดของเค้าถ้าเป็นแบบนี่ต่อไปเรื่อย ๆ จะมีปัญหากับตัวเค้าเองค่ะ จะอยู่กับใครไม่ได้ เพราะในสังคมนี้ก็จะมีตนหลายแบบ ไม่ได้มีคนแบบพูดจาดี ให้กำลังใจใครตลอด วันหน้าเค้าต้องไปเรียนมัธยม เรียนมหาลัย หรือทำงาน ซึ่งจะเลือกเฉพาะคนที่พูดจาดีให้กำลังใจเค้าตลอดมันเป็นไปไม่ได้ จึงอยากได้คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ