ครอบครัวและชีวิตคู่

เรารู้สึกว่าครอบครัวเราทำให้เราไม่อยากอยู่บ้านเลย กลับมาบ้านก็รู้สึกสิ้นหวังไม่มีกำลังใจ กลับมาจากเรียนอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหนเหมือนต่างคนต่างอยู่ พ่อแม่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยความรัก เราเกิดมาจากความผิดพลาดของเขาทั้งสอง พอโตขึ้นฉันก็อยู่กับเขาทั้งสองคน คนอื่นมองว่าครอบครัวดีว่ะอยู่ด้วยกันครบหน้า แต่ฉันไม่เคยมีความสุขฉันไม่เคยสัมผัสกับคำว่าครอบครัว พวกเขาทั้งสองวันๆไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ พวกเราต่างคนต่างเงียบเราทำอะไรผิดก็ไม่เคยว่าไม่เคยตี ฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็ไม่มีใครรู้ ฉันไม่เคยได้อะไรจากพ่อแม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ทุกอย่างต้องทำเองอยากได้อะไรก็หาซื้อเองเงินก็ไม่มีใช้พ่อให้แค่เดือนละ1000แต่ไม่พอใช้จ่ายในแต่ละวันฉันก็กู้กศน.มาใช้จ่ายในชีวิตประจำฉันเป็นเด็ก16-17ยังหางานทำเองไม่ได้เงินที่กู้มาก็ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันบางครั้งก็มีงานกลุ่มหรือบางทีพ่อแม่ไม่มีเงินเราก็เอาเงินตรงนี้บางส่วนให้เขา พ่ออายุ60กินเงินเดือนแต่ก็โดนหักจนเหลือไม่กี่พันแม่ไม่ทำงานนอนอยู่แต่บ้าน พอฉันจะทำอะไรฉันก็รู้สึกสิ้นหวังรู้สึกว่าคนอย่างไม่มีวันทำอะไรได้หรอก ทุกวันนี้ไม่อยากออกจากห้องไปไหน มีแฟนแต่ไม่กล้าพามาเจอครอบครัวรู้สึกอยากบอกเลิกเพราะตัวเองไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างทุกวันนี้เราก็พยายามตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือแต่บางครั้งมันก็ท้อรู้สึกว่าจะทำไปเพื่ออะไรฉันร้องไห้กับตัวเองบ่อยมากแต่ก็บอกใครไม่ได้เพราะอายที่มีครอบครัวแบบนี้ฉันรักพ่อกับแม่มากแต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกเลยว่าเขาจะรักฉันเป็นห่วงฉันเขาเอาแต่ห่วงตัวเองไม่เคยห่วงเราเลย แม่มีลูก4คนเราคนที่4แต่คนละพ่อ แม่เลี้ยงลูกแต่ละคนแบบละเลยเลี้ยงลูกชายแบบเอาใจคนที่สองก็เป็นลูกสาวทิ้งๆขว้างๆมีอะไรให้ลูกชายคนโตหมดลูกคนที่สามก็ปล่อยให้ยายเลี้ยงส่วนฉันแม่ทิ้งให้เราอยู่กับพ่อพอโตก็กลับมาบ้านแต่ฉันไม่เคยรู่สึกผูกพันกับเขาเลย เขาทำให้ฉันไม่อยากเป็นเหมือนเขามากที่สุด ขอบคุณที่รับฟังฉันแค่อยากเล่าให้ฟังเฉยๆฉันแค่ต้องการที่จะระบายให้ฟังเฉยๆขอบคุณที่รับฟัง