เหนื่อยแล้ว

ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดถูกขออภัยค่ะ คือเราขอเล่าเลยนะคะ เราเรียนอยู่ม.3 เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างร่าเริงพูดเยอะตั้งแต่จำความได้ เราชอบหยอกแม่ค่ะ แบบพูดตลกนู่นนี่นั่น แต่แม่เรากลับชอบหันมาดุว่าตลอดว่า ดูหน

หรือทำยังไงก็ได้ให้อีกฝ่ายเปลี่ยนจากความตลก  เป็นมองเราแย่ไม่ดีแทน รู้สึกทนทานกับสีหน้าโกรธรู้สึกไม่ดีมากกว่า  สีหน้าโดนมองเป็นตัวตลก แต่ถ้าเลือกได้ขอเป็นมิตรดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าเลือกไม่ได

เวลาลูกพูดจาไม่ดี ทำไม่ดีกับพ่อแม่ เคยโกรธจริงจังไหมคะ ส่วนตัวเวลาคุยโทรศัพท์แล้วทะเลาะกันบ่อยถ้าพ่อเมา แล้วเราเริ่มโตเราก็เริ่มเถียง สมัยเด็กๆเวลาพ่อว่าก็เสียใจนะแอบร้องไห้ แต่ไม่กล้าเถียงหรือแม้กระท

เราส่วนสูง 159 cmค่ะ เมื่อก่อนเราก็น้ำหนัก 45-46 กิโล แต่ช่วงที่ผ่านมาเรามีปัญหาเรื่องสุขภาพน้ำหนักขึ้นมา 20 กิโล ทำให้อ้วนขึ้นเยอะ เพราะเราสูงแค่ 159 ทำให้โดนเพื่อนกับครูล้อเลียนทุกวัน เรียกเราอีอ้วน

เป็นหลุมสิวในวัย16ปีค่ะ หมดความมั่นใจ ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยมีความมั่นใจ ไม่กล้ามีแฟน แล้วก็ไม่กล้าชอบใครเพราะกลัวเขารับไม่ได้ที่สภาพเราเป็นงี้ ตอนเด็กๆช่วงยังไม่ขึ้นประถมมีแต่ผู้ใหญ่เอ็นดูบอกน่ารัก พอ

ฉันเคยเป็นคนค่อนข้างอวบถึงอ้วน แต่มั่นใจในตัวเองสูง กล้าใส่เสื้อผ้าตามใจชอบ กล้าทำโน่นนี่ กล้าออกกำลังกายอย่างมั่นใจ แต่วันนี้...ความมั่นใจเริ่มลดลง เนื่องจากได้รับคำติมาอย่างยาวนานและต่อเนื่อง เช่น

สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กมัธยมคนหนึ่งค่ะที่เป็นเด็กร่าเริงมาก เราไปเเข่งวิชาการบ่อยค่ะ เลยสนิทกับคุณครูแรกๆแกก็แค่หยอกล้อเล่นธรรมดาค่ะ แต่หลักมาคำพูดของคุณครูเริ่มรุ่นแรงคือค่ะ  เคยมีครั้งหนึ่งเราไม่เ

เราโดนบูลลี่เรื่องหุ่นมาตั้งแต่เด็กเลยค่ะ เราเป็นคนผอม กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน คนอื่นจะชอบล้อว่า ขาตะเกียบ กระดูกเดินได้ กุ้งแห้ง ขากระดูก เราเสียความมั่นใจมาก แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง

เป็นคนอ้วนมากตอนนี้หนักถึง 140 กิโล อยากตรวจพวกกล้ามเนื่อ % ไขมัน ก่อนหน้านี้ไปตรวจโรงบาลเอกชน ได้ข้อสรุปแค่ว่า เสี่ยงเป็นเก๊าท์ต้องลดการกินเนื้อสัตว์ปีก และ มีโปรตีนรั่วออกทางฉี่ คอเรตเตอรอลสูงเกิน ไ