move on in the circle วงกลมที่ไม่มีทางออก

สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กคนนึงที่ชอบวิตกกังวลมากๆแล้วก็มักเอาเรื่องเก่าเดิมๆมาคิดมูมออนไม่ได้ซึ่งเรามีเรื่องนึงที่เรามูฟออนไม่ได้มาจะเป็นปีแล้วแล้วก็เราก็ขาดใจมากว่าสรุปเค้าผิดหรือเราผิดแต่ความจริงเราก็รู้

นี่เป็นกระทู้แรกค่ะ ไม่เคยตั้งมาก่อน หากผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ ในช่วงที่เราม.1 เราเคยโดนเพื่อนเกลียดเราแบบไร้เหตุผล คงรู้สึกเหม็นขี้หน้าเราหรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ ในตอนม.1 เราเป็นเด็กที

เลิกกันมาได้เกือบๆปีแล้ว แต่มูฟออนไม่ได้เลย บางช่วงที่ความรู้สึกกำลังดีขึ้น เค้าจะทักมาถามข่าวคราวตลอด ส่วนตัวไม่ได้เกลียดหรืออะไรนะคะ จบกันด้วยดี แต่ด้วยความที่เลิกกันทั้งที่เรายังรักเค้า มันเลยวนอยู

ตอนนี้กำลังพยายามมูฟออนจากเพื่อนคนนึงที่เราเคยชอบเขามากๆเเต่ด้วยความที่เขาขี้เบื่อง่ายเเละเจ้าชู้มากกก ก็ไม่เข้าใจเราไปหลงอะไรเขาหนักหนาจนตอนนี้ยังตัดใจไม่ได้ sosทีค่ะ555 พยายามคิดหลายทางเเล้วเเต่พอมู

ผมเป็นคนเจน x นะ จบราชภัฎ อิเล็กคอม ประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว ไปสมัครงานที่นิคมอุตสาหกรรม แถวระยอง หลายสิบที่ ไม่มีที่ไหนเรียกตัว บางที่ติดป้ายไว้ไม่รับ หลังจากนั้นสมัครหลายสิบที่ใน กทม. สัมภาษณ์ไม่กี

ตามหัวข้อเลยครับ ซึ่งผมก็ยังสงสัย ว่าความทรงจำนี้ ทำไม มันไม่หายไปจากสมองของผม ตลอด30กว่าปีที่ผ่านมา หรือมันอาจจะเป็นจินตการ ปรุงแต่งของผมเองก็ได้ แต่มันเป็นความทรงจำที่ผม จำแม่นไม่หายไปไหน จึงอยากแชร

เนื้อเรื่องคร่าวๆ ที่จำได้นะคะ จำได้ว่าลายเส้นเดียวกับเรื่อง สุดที่รัก(จักรวาลเดียวกัน มีตัวละครจากเรื่องนี้ด้วยที่โผล่มนเรื่องที่หา คือ ตัวพี่ชาย) น้องสาว เรียนอยู่โรงเรียนนึงซึ่งเทอเนี่ยเป็นเด็กดี

พี่สาวผมคนนี้มันชอบวาดรูปมากๆ แต่มันดันไปเข้ามหาลัยคณะสาขารัฐศาสตร์หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ แล้วพ่อยอมกู้ส่งเรียนไปหมดไปเยอะมากๆ ยอมซื้อไอแพดให้เพื่อเอาไปเรียนอีก แต่ไม่พ้นปีสองก็ออกมาแล้ว แถมไม่บอกพ่อ