เรากับเพื่อนเป็นหมอฟัน ทำธุรกิจคลินิกมา 7ปี หุ้นส่วน3คน กำไรกลางๆไม่หวือหวา เพิ่งคืนทุนประมาณ 2ปีที่แล้ว ตอนนี้1ใน3ขอถอนตัวแบบไม่เอาอะไรไปเลย จะให้คนที่เหลือ2คนทำต่อไปได้เลย บอกว่าวันไหนเลิกทำค่อยเอาทุนไปคืนได้
เพื่อนที่ขอถอนตัวคือเปลี่ยนแผนชีวิต จึงจะเลิกเป็นหมอฟัน ไปทำงานสายอื่นเลย ตอนนี้คนที่เหลือสองคน คล้ายๆจะหมดใจทำต่อ เพราะโดยธรรมชาติเป็นคนไม่ถนัดไม่มีจริตเรื่องบริหารธุรกิจกันอยู่แล้ว(โดยเฉพาะตัวเราเองเป็นสายชิลและไม่ทะเยอทะยาน ไม่ได้อยากเป็นคนประสบความสำเร็จหรืออยากเป็นคนรวยจัดๆถ้ามันทำให้เหนื่อยมาก) แต่การเลิกก็เสียดายพอสมควร เพราะปั้นกันมา ขูดรีดศักยภาพตัวเองมาเพื่อคลินิก
ส่วนตัวเรา ตอนเริ่มทำ ก็ passion ไม่เต็มร้อย แต่ทำเพราะเป็นเพื่อน2คนนี้มาชวน ทำเพราะเหตุผลมัน yesssหมด timing ชีวิตมันถึงจุดที่ควรทำ เป็นสิ่งที่คนอื่นในวิชาชีพก็ทำกัน เงินลงทุนเป็นเงินเก็บเย็นๆทั้ง3คน แต่ทำแล้วใช้จริตและศักยภาพต่างจากการทำฟันมากๆ ใจเราทำได้แต่ไม่สนุกเลย เพราะเป็นคนเครียดง่าย และเครียดทุกครั้งที่มีปัญหา หรือแม้แต่บางทีเป็นเรื่องรอการตัดสินใจเท่านั้น เราก็เครียดแล้วและการทำคลินิกสมัยนี้คือแข่งขันสงครามลดราคามากๆ ต้องคิดนั่นนี่ตลอดเวลา ไม่นับรวมงานที่ต้องบริหารคน บริหารของ บอกตรงๆว่าในใจเราค่อยๆเบิร์นเอ้าท์ ช่วง1ปีหลังมานี้ การขับเคลื่อนคลินิกมาจากหุ้นส่วนคนเดียว (1ใน2ที่เหลือ) ที่ lead ทั้งการตลาด งานออนไลน์ งานdigital marketing พนักงานในคลินิก เพราะอีก2คนชอบเป็นผู้ตาม ถามเราเรื่อง creation เราไม่มีเลยอะ แต่ถ้าสั่งงานมาให้เราทำ เราทำได้นะ ขอเป็นคนทำตามคำสั่ง
เราจะทำยังไงดี ตอนนี้สับสน ถ้าถามใจ ไม่อยากทำต่อ เพราะเป็นมือปืนอย่างเดียวก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมาก รับผิดชอบคนไข้ได้ก็จบ รายได้อาจจะน้อยกว่าตอนนี้ประมาณ 20-40% แต่ก็ไม่มีอะไรกังวลตลอดเวลาแบบนี้ คิดมาตลอดว่า เอ้ย ซีนขอถอนตัวนี่ควรเป็นฉันพูดคนแรก สรุปเพื่อนชิงพูดก่อนแล้ว และทำให้เราสั่นคลอนมากๆว่า เออ อยากหยุดอยากเลิกแล้ว แต่ก็รู้สึกเสียดายและรู้สึกผิดจัง
ตอนนี้คุยกับเพื่อนอีกคนที่เหลือ ก็เป็นอารมณ์โหวงๆ
ธุรกิจไม่ขาดทุน แต่เหมือนจะหมดใจหมดแพชชั่น ควรทำไงกันดี
เพื่อนที่ขอถอนตัวคือเปลี่ยนแผนชีวิต จึงจะเลิกเป็นหมอฟัน ไปทำงานสายอื่นเลย ตอนนี้คนที่เหลือสองคน คล้ายๆจะหมดใจทำต่อ เพราะโดยธรรมชาติเป็นคนไม่ถนัดไม่มีจริตเรื่องบริหารธุรกิจกันอยู่แล้ว(โดยเฉพาะตัวเราเองเป็นสายชิลและไม่ทะเยอทะยาน ไม่ได้อยากเป็นคนประสบความสำเร็จหรืออยากเป็นคนรวยจัดๆถ้ามันทำให้เหนื่อยมาก) แต่การเลิกก็เสียดายพอสมควร เพราะปั้นกันมา ขูดรีดศักยภาพตัวเองมาเพื่อคลินิก
ส่วนตัวเรา ตอนเริ่มทำ ก็ passion ไม่เต็มร้อย แต่ทำเพราะเป็นเพื่อน2คนนี้มาชวน ทำเพราะเหตุผลมัน yesssหมด timing ชีวิตมันถึงจุดที่ควรทำ เป็นสิ่งที่คนอื่นในวิชาชีพก็ทำกัน เงินลงทุนเป็นเงินเก็บเย็นๆทั้ง3คน แต่ทำแล้วใช้จริตและศักยภาพต่างจากการทำฟันมากๆ ใจเราทำได้แต่ไม่สนุกเลย เพราะเป็นคนเครียดง่าย และเครียดทุกครั้งที่มีปัญหา หรือแม้แต่บางทีเป็นเรื่องรอการตัดสินใจเท่านั้น เราก็เครียดแล้วและการทำคลินิกสมัยนี้คือแข่งขันสงครามลดราคามากๆ ต้องคิดนั่นนี่ตลอดเวลา ไม่นับรวมงานที่ต้องบริหารคน บริหารของ บอกตรงๆว่าในใจเราค่อยๆเบิร์นเอ้าท์ ช่วง1ปีหลังมานี้ การขับเคลื่อนคลินิกมาจากหุ้นส่วนคนเดียว (1ใน2ที่เหลือ) ที่ lead ทั้งการตลาด งานออนไลน์ งานdigital marketing พนักงานในคลินิก เพราะอีก2คนชอบเป็นผู้ตาม ถามเราเรื่อง creation เราไม่มีเลยอะ แต่ถ้าสั่งงานมาให้เราทำ เราทำได้นะ ขอเป็นคนทำตามคำสั่ง
เราจะทำยังไงดี ตอนนี้สับสน ถ้าถามใจ ไม่อยากทำต่อ เพราะเป็นมือปืนอย่างเดียวก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมาก รับผิดชอบคนไข้ได้ก็จบ รายได้อาจจะน้อยกว่าตอนนี้ประมาณ 20-40% แต่ก็ไม่มีอะไรกังวลตลอดเวลาแบบนี้ คิดมาตลอดว่า เอ้ย ซีนขอถอนตัวนี่ควรเป็นฉันพูดคนแรก สรุปเพื่อนชิงพูดก่อนแล้ว และทำให้เราสั่นคลอนมากๆว่า เออ อยากหยุดอยากเลิกแล้ว แต่ก็รู้สึกเสียดายและรู้สึกผิดจัง
ตอนนี้คุยกับเพื่อนอีกคนที่เหลือ ก็เป็นอารมณ์โหวงๆ