ผมป่วยหรือป่าว แบบนี้คือโรคซึเศร้าใช่ไหม

ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เราชอบพูดคนเดียว แต่แบบจิตนาการว่ากำลังเล่าเรื่องให้อีกคนฟัง  ผมรู้สึกว่าผมไม่คอยอินกับอะไร
ดูตลกก็ไม่ตลก นอนก็ไม่หลับสนิท กินอะไรก็คิดแค่กินอะไรก็ได้ให้จบๆไป ชอบทำพฤติกรรมประหลาดๆ เช่น ผมมีเพื่อนคนนึง ผมอยากระบายแบบที่ผมเป็น ผมขับรถวนๆไปวนมาตรงร้านเขาเพราะผมไม่กล้าไปเจอเขาแต่อยากบอกเขาว่าเป็นอะไร พอเข้าไปกลายเป็นว่าเขาถามว่าจะมาตามทำไมขับรถวนไปวนมาทำไม เค้าบอกเค้าอึดอัด แต่ผมก็ไม่กล้าพูด สุดท้ายกลายเป็นว่า ผมรู้สึกแย่มากๆไม่อยากเป็นแบบนี้ ผมเลยบอกตัดไปเฉยๆเลย  แต่ใจจริงผมอยากบอกว่า ว่าโอเครต่อไปนี้จะไม่ยุ่งไม่มาหาไม่คุยอีกแล้วจะได้ไม่ต้องอึดอัด "แต่ใจจริงอย่ากุเป็นแบบนี้ช่วยกุหน่อย" บางทีผมขับรถอยู่ก็รู้สึกว่าอยากรถชนให้มันเกิดอุบัติเหตุไปเลย โดยปกติผมจะเป็นยิ้มตลอด ใครๆก็บอกว่าผมเป็นคนใจเย็น แต่จริงๆผมอยากให้ทั้งโลกรู้ว่าข้างในผมแย่มาก เวลาใครปรึกษาอะไรใครก็ชอบบอกว่าคุยด้วยแล้วสบายใจ  แต่พอผมมีปัญหาไม่มีใครมาช่วยผมเลย  กลายเป็นว่าเหมือนคนเรียกร้องความสนใจ  ผมไม่มีความสุขกับชีวิตเลย  ทำอะไรก็แย่ไปหมด ไม่มีสมาธิ ผมจำไม่ได้แล้วว่าครั้งล่าสุดผมรู้สึกหัวเราะแบบหัวเราะที่ออกมาจริงตอนไหน ใครคงบอกว่าให้ไปหาอะไรทำ ผมก็ทำแล้วก็ไม่อิน สุดท้ายก็สภาพเดิม ดีๆหายๆเป็นพักๆ อยู่คนเดียวก็เป็นแบบนี้ตลอด  ผมเบื่อมากอยากหลุดจากอาการแบบนี้  คิดได้ทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ทำอะไรให้มันแย่อีก รู้สึกว่าเริ่มเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆแบบนี้ผมป่วยหรือป่าวครับ  
"ขอโทษครับอาจจะมีพิมพ์ผิดบ้างไม่อยากไปย้อนดูแล้วแก้แล้วครับ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นก่อนนะครับ ต้องขอโทษถ้าไม่ได้ไปตอบอะไร