ใครที่แยกทางกับสามี เเล้วให้ลูกอยู่กับสามีบ้างคะ มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยค่ะ

ตอนนี้กำลังตัดสินใจแยกทางกับสามี  ฟางเส้นสุดท้ายขาดไปเรียบร้อยเเล้ว แต่เป็นห่วงลูก กลัวลูกรู้สึกขาดแม่
 ลูกเราอายุ3ขวบเเล้วกำลังพูดเก่งเลย

  เลยอยากจะสอบถาม แม่ๆที่ให้ลูกอยู่กับสามี เพราะเหตุผลอะไรบ้าง  มีวิธีแบ่งกันเลี้ยงลูกอย่างไร ให้กระทบต่อจิตใจลูกน้อยที่สุด เเละทำอย่างไรให้ลูกไม่รู้สึกขาดแม่
     
    เหตุผลที่เราเลือกจะให้ลูกอยู่กับพ่อเขา เพราะด้านการเงิน   ฐานนะมั่นคงกว่าเรา สามารถดูเเลลูกในทุกๆด้านได้
     
    เสียใจมากค่ะที่ต้องเลือกเดินออกมา เพราะทนให้เขาพูดจาดูถูก โมโหใส่บ่อยๆ ทำร้ายจิตใจบ่อยๆ จนเกินทน TT
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
ผมก็เลี้ยงเดี่ยวครับ ตอนเเรกก็กลัว แต่ก็คุยกับเเม่ของลูกว่าให้เทียวไปเทียวมา ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ให้ไปนอนบ้านแม่ จันทร์ถึงศุกร์อยู่กับผม ก็ทำเเบบนี้มาตลอด เราเลิกกันเเต่ก็คุยกันปรกติได้ให้ลูกไม่รู้สึกว่าขาด จนตอนนี้ลูกอยู่ม.ปลาย เคยถามลูกเหมือนกันครับว่ารู้สึกขาดไหม ลูกบอกว่าไม่นะ เพราะก็ได้เจอทั้งสองฝั่งตามปรกติ

ผมว่าคนโตอาจไปกันไม่ได้ แต่ก็สามารถคุยกันได้ในเรื่องอื่นๆ เจอกันได้ มารับมาส่งลูกได้ เป็นการดีกว่าด้วยซ้ำครับที่ไม่ต้องทนอยู่เพื่อลูก เพราะอาจจะต้องมาทะเลาะกันต่อหน้าลูก

ทุกวันนี้ผมกับเค้าก็กลายมาเป็นคุยกันปรกติเหมือนเพื่อนกัน ทั้งๆที่ตอนเลิกกันก็เเรงพอควร เราสามารถทำอะไรให้ลูกได้ครับ ถึงเเม้จะเเยกกันไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ

อ่อ..สาเหตุที่เลิกกันหรือการยัดฝังหัวว่าที่เลิกเพราะแม่ไม่ดีอย่างนั้น พ่อไม่ดีอย่างนี้ อย่าพูดให้เด็กฟังนะครับ อย่าไปกลัวว่าลูกไม่รัก ไปหาแกบ่อยๆเดี๋ยวผูกพันธ์อยู่เเล้ว😊
ความคิดเห็นที่ 28
เราค่ะ
สามีเราเป็นชาวญี่ปุ่น เราหย่ากับเขาเนื่องจากจับได้ว่าเขานอกใจ และพฤติกรรมเปลี่ยนไปมากๆ
เราหย่าเมื่อกุมภาฯ 2020 สามีเก่าเอาลูกกลับไปญี่ปุ่นตอนพฤษภา 2020
แรกๆทรมานใจมากๆค่ะ นอนร้องไห้คิดถึงลูกทุกคืนทุกครั้งที่เข้าไปดูวีดีโอ-ภาพถ่ายของลูก
แรกๆมีปัญหากับพ่อของน้องบ่อยมากๆ เนื่องจากเขาไม่ค่อยให้ความร่วมมือให้เราวีดีโอคอลเห็นลูกอย่างที่เคยตกลงกันเอาไว้
ทั้งๆที่เราส่งเงินให้ลูกตรงตามเวลาไม่เคยขาด รวมไปถึงเราเป็นห่วงไปหมด กังวลไปหมด
ว่าเขาจะเลี้ยงลูกยังไง กลัวเขาใส่ใจลูกไม่มากพอ ไม่เท่ากับที่เราทำ

จนมาถึงจุดๆนึง ก็มานั่งคุยกันกับสามีเก่าว่า เราจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
เราทั้งสองต่างก็รักลูก ต้องประนีประนอมกัน
เขาสัญญาว่าจะดูแลลูกให้ดีที่สุดเพราะเขาก็รักลูกมากๆเหมือนกัน
อยากให้เราเชื่อเขาตรงจุดๆนี้ อย่าไปเจ้ากี้เจ้าการเขา เขารู้สึกกดดันและหงุดหงิด

ปัจจุบันนี้ ลูกสาว 2 ขวบกว่าแล้ว เป็นเด็กแข็งแรง ร่าเริงสดใส
มีพัฒนาการที่ดี พ่อน้องมักจะชอบพาน้องออกนอกบ้านไปทำนู่นนี่ และอากาศ+อาหารการกินที่ญี่ปุ่นก็ดีมากๆ
อีกอย่างที่เราเห็นผ่านวีดีโอคอลคือ ลูกสาวติดพ่อมากๆ อ้อนพ่อเก่ง ชอบเเกล้งพ่อแล้วหัวเราะ จนสามีเก่าบ่นให้ฟังว่า ลูกน่ารักมากแต่ซนจนเหนื่อย 555

ทุกวันนี้เรารู้สึกว่าการตัดสินใจเราถูกต้องแล้วที่ให้ลูกไปอยู่ที่นู่น
ฐานะการเงินของสามีเก่าดีกว่าเรา ประเทศ อาหารการกิน ระบบรักษาพยาบาลของญี่ปุ่นก็ดีกว่า
ความทรมานใจต้องจากลูกไป แลกกับการให้ลูกได้เติบโตในที่ๆดีกว่า มันคุ้มค่ามากๆสำหรับเรา
ตอนนี้รอให้โควิดซา ก็จะบินไปหาลูก คิดถึงนางมากๆ

ถ้าสามีของคุณเองก็รักลูกเหมือนกัน ไม่ต่างจากคุณ อย่ากังวลใจไปเลยนะคะ
ลองปล่อยให้เขาได้ทำหน้าที่ดู
ถ้าไม่เวริคค่อยชิงเอาตัวลูกกลับมาเมื่อน้องมีวุฒิภาวะแล้วก็ไม่สายค่ะ ^^
ความคิดเห็นที่ 10
แม่ผมเอาผมมาอยู่ด้วย ถึงจนแต่ก็มีความสุขครับ ผมว่าเอาเขามาลำบากด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องผิดครับ

โตมา ผมกับพี่ก็สร้างฐานะกันเองครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่