มีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ เรา อายุ30ปี แฟนอายุ 49 แต่ไม่แก่ ดูแลตัวเองดีแต่งตัวดี ฐานนะดี มีลูกชาย 1 คน อายุ 3 ขวบ ตอนนี้อาศัยอยู่บ้านแม่แฟนค่ะ
ครอบครัวแฟนเป็นคนจีน มีแฟน แม่แฟน พี่สาวแฟน(ที่ไม่ได้แต่งงานไม่มีลูก) ดิฉันคบกับแฟนมา 10 ปีเเล้ว มีลูกตอนอายุ26 แฟนเป็นคนเจ้าอารมณ์ หงุดหงิดง่าย ชอบพูดจาทำร้ายจิตใจตอนโมโห เจ้าระเบียบมาก ชอบบงการทุกอย่าง ความคิดเขาถูกเสมอ สะอาดมากๆๆๆๆๆ
แค่วางของผิดที่ก็เอามาด่าได้ รอไม่เป็นไม่เคยง้ออีโก้สูง เเต่ไม่เคยพูดหยาบคาย
ข้อดีของเขาคือดูแลเราเเละลูกดี หาแต่สิ่งดีดีให้ลูก ลูกอยากได้ของเล่นแบบไหน อยากได้อะไรซื้อให้หมด รักลูกมากค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับลูกเขาออกหมดเขารักลูกมากแต่แสดงออกแบบผิดวิธี เวลาสอนลูกเเล้วลูกไม่ทำตามเขาจะโกรธ ตะคอกใส่ลูกบ่อยๆ จนทำให้ลูกไม่อยากเข้าใกล้
ลูกจะติดพี่สาวแฟนมากเพราะตามใจหลานสุดๆรักลูกเรามาก จนบ้างทีเราอึดอัด อยากจะบอกว่า ห้ามตามใจก็พูดไม่ได้ กลัวทะเลาะกัน
ตั้งเเต่เราเข้ามาอยู่บ้านแม่เขา เรากับเขาทะเลาะกันบ่อยมาก อารมณ์แม่ลูกอ่อน ต้องปรับตัวให้เข้ากับบ้านเขา เขาสะอาดเเล้ว แม่เขาสะอาดกว่าอีกมันอึดอัดมาก แต่ก็พยายามปรับตัว อดทนจนถึงตอนนี้ เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยเกี่ยวกับการเลี้ยงลูก เขาจะโทษเรา ที่ลูกติดเราเพราะเราตามใจลูก ด่าเรา เป็นแม่ ที่เฮงซวย ไม่ได้เรื่อง โง่ เเล้วไม่คุยกับเรา หน้าตึงใส่ทุกวันเป็นแบบนี้มาจะปีละ ที่ไม่คุยกัน หยอกล้อกัน เวลาทะเลาะกันเราไม่เคยพูดคำหยาบเลย เรียกเขาว่าพี่ตลอด แต่เขากลับ เรียก กู กับเราตลอด
เเล้วเราเป็นคนไม่ชอบคำหยาบ พอโดนเขาพูดแบบนี้ทีไร เราเจ็บปวดมาก จนกระทั้ง วันนึง เราจำเบอร์โทรแม่เขาไม่ได้ เขาด่าเราว่า อิ ควาย ต่อหน้าลูก อิโง่ สมองหัดจำอะไรบ้าง คำๆนี้ทำเราน้ำตาไหล เจ็บมากๆถึงมากที่สุด ถ้าเป็นคนอื่นพูด เรายังเฉยๆได้ แต่มันออกจากปากคนที่เรารัก คนที่เราฝากชีวิตด้วย มันเจ็บแบบสุดๆ
ตั้งเเต่นั้นมาเราเริ่มห่างกัน เขาไม่คุยกับเราเลย ขนาดเรื่องเรียนลูก ยังเอาไปปรึกษาพี่สาวเขาคุยกันข้ามหัวเรา เรารู้สึกเหมือนไร้ค่า ตัวเราเล็กลงเรื่อยๆ เหมือนเป็นแค่พี่เลี้ยงลูกให้เขา เราหนื่อยมาก ลูกเราซนไม่เคยหยุดนิ่ง เราต้องตามตลอด ถึงจะมีพี่สาวแฟนมาช่วยบ้างก็ยังเหนื่อย เเล้วแฟนก็ไม่พูดคุยกับเราหน้าตึงใส่เราทุกวัน เเต่เวลาคุยกับแม่กับพี่ กลับคุยดียิ้มแย้ม
เหนื่อยจากลูกเเล้วก็ต้องมาเหนื่อยกับแฟน จะชอบมาด่า ว่าทำอะไรไม่เรียบร้อย ลืมนั้นลืมนี้ เอาสมองไปไว้ไหนหมด สมอง คิดอะไรอยู่ ไม่ได้เรื่องสะอย่าง
เขาไม่ให้เงินเดือนเรามา7เดือนเเล้วที่ผ่านมาเขาให้เราเดือนละ5000 เราขายของออนไลน์ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะช่วงนี้โรงเรียนปิด ไม่มีเวลาขายของ เเล้วยังต้องใช้หนี้แทนพ่ออยู่ พอเดือนที่7เราขอความช่วยเหลือจากเขาเพราะหมุนเงินไม่ทัน ให้เขาให้เงินเดือนเราสัก2เดือนได้มั้ย เพราะลูกอยู่บ้านไม่มีเวลาหาเงินเลย
เขาด่าเราว่าเราจะเอาเงินไปให้ที่บ้าน "ไม่มีปัญญาหาก็อด อย่าคิดว่า ลูกติดเเล้วจะเอาลูกมาเป็นตัวประกันเพื่อให้อยู่ที่นี้นะ เขาไม่เอาหลอก เขาจะช่วยเเต่ลูก" ถ้ากลับไปบ้านหน้าอย่างจะทำอะไรเป็น แค่ไปอยู่ก็ลำบากเเล้วโธ๋" เจ็บ แม่โทรมาได้ยินเสียงเราร้องไห้ แม่ร้องไห้ตาม บอกให้กลับมาอยู่บ้าน
"อย่าทนให้เขาดูถูกแบบนี้เลยเเม่เสียใจ เอาลูกไว้ที่เขาแหละ เเล้วขอให้เราทำหน้าที่แม่ไปหาลูกได้พอ เพราะลูกอยู่ที่นั้น อนาคตดี มีสมบัติ มีเงินทอง มีบ้านหลังใหญ่ ทุกคนรักลูกเรามากๆไม่มีอะไรต้องห่วง คิดถึง ก็ไปหา โทรหาเอา อย่าทรมานเลย กลับบ้านเถอะ" เเต่เรารักลูกมากกลัวลูก จะคิดว่าแม่ทิ้ง กลัวลูกคิดว่าแม่ไม่รัก กลัวลูกจะเกลียดแม่ เราเครียดมาก จนเคยเข้าโรงพยาบาลมาละครั้งนึง แม่กลัวเราจะเป็นโรคซึมเศร้า
เขาบังคับเราทุกอย่างเราเลี้ยงลูกมาทั้งวัน พอลูกหลับ เราก็เล่นมือถือดูนั้นนี้ ก็ด่าเรา หยาบๆ ทำงานบ้านทุกวันปั่นผ้า รีดผ้า ขัดห้องน้ำ ถูบ้าน ทำทุกอย่างแค่เห็นเส้นผมก็ด่าเเล้วว่า ดูดฝุ่นภาษาอะไร ไม่ได้เรื่อง สาระพัดคำที่จะมาด่าให้เสียความรู้สึก คนคนนี้จะทำทุกอย่างบีบเราทุกทางให้เราเจ็บเเล้วเขาคงสะใจ
เราจะทำไงดี เรารักลูกมากติดลูกมาก แต่ถ้าพาลูกไปอยู่ด้วย ลูกจะลำบาก บ้านเรายุงเยอะฝุ่นเยอะ เขาก็แพ้ทั้งยุงทั้งฝุ่น เเล้วเราต้องเริ่มต้นใหม่หมด กลัวลูกลำบาก กลัวทนคิดถึงลูกไม่ไหว รักมาก TT นอนกอดกันทุกวันเเค่คิดจะจาก ก็ใจจะขาดเเล้ว แต่ความอดทนเราไม่เหลือเเล้ว หมดเเล้วทุกอย่าง หมดความห่วงหา หมดรัก หมดใจ แต่ติดที่ลูก อยากอยู่กับเขาดูการเติบโตของเขา เสียใจที่ไม่สามารถเป็นครอบครัวที่สมบรูณ์ให้เขาได้ แอบร้องไห้ตอนลูกหลับเกือบทุกคืน คิดไม่อกเลยว่าจะทนอยู่กับลูก หรือกลับบ้านเรา
เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าพิมพ์ผิด พิมพ์ตกตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ ร้องไห้ไปพิมพ์ไป TT
โดนแฟนดูถูก ด่าE ควาย ด่าหยายคายจนทนไม่ไหว แต่สงสารลูก
ครอบครัวแฟนเป็นคนจีน มีแฟน แม่แฟน พี่สาวแฟน(ที่ไม่ได้แต่งงานไม่มีลูก) ดิฉันคบกับแฟนมา 10 ปีเเล้ว มีลูกตอนอายุ26 แฟนเป็นคนเจ้าอารมณ์ หงุดหงิดง่าย ชอบพูดจาทำร้ายจิตใจตอนโมโห เจ้าระเบียบมาก ชอบบงการทุกอย่าง ความคิดเขาถูกเสมอ สะอาดมากๆๆๆๆๆ
แค่วางของผิดที่ก็เอามาด่าได้ รอไม่เป็นไม่เคยง้ออีโก้สูง เเต่ไม่เคยพูดหยาบคาย
ข้อดีของเขาคือดูแลเราเเละลูกดี หาแต่สิ่งดีดีให้ลูก ลูกอยากได้ของเล่นแบบไหน อยากได้อะไรซื้อให้หมด รักลูกมากค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับลูกเขาออกหมดเขารักลูกมากแต่แสดงออกแบบผิดวิธี เวลาสอนลูกเเล้วลูกไม่ทำตามเขาจะโกรธ ตะคอกใส่ลูกบ่อยๆ จนทำให้ลูกไม่อยากเข้าใกล้
ลูกจะติดพี่สาวแฟนมากเพราะตามใจหลานสุดๆรักลูกเรามาก จนบ้างทีเราอึดอัด อยากจะบอกว่า ห้ามตามใจก็พูดไม่ได้ กลัวทะเลาะกัน
ตั้งเเต่เราเข้ามาอยู่บ้านแม่เขา เรากับเขาทะเลาะกันบ่อยมาก อารมณ์แม่ลูกอ่อน ต้องปรับตัวให้เข้ากับบ้านเขา เขาสะอาดเเล้ว แม่เขาสะอาดกว่าอีกมันอึดอัดมาก แต่ก็พยายามปรับตัว อดทนจนถึงตอนนี้ เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยเกี่ยวกับการเลี้ยงลูก เขาจะโทษเรา ที่ลูกติดเราเพราะเราตามใจลูก ด่าเรา เป็นแม่ ที่เฮงซวย ไม่ได้เรื่อง โง่ เเล้วไม่คุยกับเรา หน้าตึงใส่ทุกวันเป็นแบบนี้มาจะปีละ ที่ไม่คุยกัน หยอกล้อกัน เวลาทะเลาะกันเราไม่เคยพูดคำหยาบเลย เรียกเขาว่าพี่ตลอด แต่เขากลับ เรียก กู กับเราตลอด
เเล้วเราเป็นคนไม่ชอบคำหยาบ พอโดนเขาพูดแบบนี้ทีไร เราเจ็บปวดมาก จนกระทั้ง วันนึง เราจำเบอร์โทรแม่เขาไม่ได้ เขาด่าเราว่า อิ ควาย ต่อหน้าลูก อิโง่ สมองหัดจำอะไรบ้าง คำๆนี้ทำเราน้ำตาไหล เจ็บมากๆถึงมากที่สุด ถ้าเป็นคนอื่นพูด เรายังเฉยๆได้ แต่มันออกจากปากคนที่เรารัก คนที่เราฝากชีวิตด้วย มันเจ็บแบบสุดๆ
ตั้งเเต่นั้นมาเราเริ่มห่างกัน เขาไม่คุยกับเราเลย ขนาดเรื่องเรียนลูก ยังเอาไปปรึกษาพี่สาวเขาคุยกันข้ามหัวเรา เรารู้สึกเหมือนไร้ค่า ตัวเราเล็กลงเรื่อยๆ เหมือนเป็นแค่พี่เลี้ยงลูกให้เขา เราหนื่อยมาก ลูกเราซนไม่เคยหยุดนิ่ง เราต้องตามตลอด ถึงจะมีพี่สาวแฟนมาช่วยบ้างก็ยังเหนื่อย เเล้วแฟนก็ไม่พูดคุยกับเราหน้าตึงใส่เราทุกวัน เเต่เวลาคุยกับแม่กับพี่ กลับคุยดียิ้มแย้ม
เหนื่อยจากลูกเเล้วก็ต้องมาเหนื่อยกับแฟน จะชอบมาด่า ว่าทำอะไรไม่เรียบร้อย ลืมนั้นลืมนี้ เอาสมองไปไว้ไหนหมด สมอง คิดอะไรอยู่ ไม่ได้เรื่องสะอย่าง
เขาไม่ให้เงินเดือนเรามา7เดือนเเล้วที่ผ่านมาเขาให้เราเดือนละ5000 เราขายของออนไลน์ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะช่วงนี้โรงเรียนปิด ไม่มีเวลาขายของ เเล้วยังต้องใช้หนี้แทนพ่ออยู่ พอเดือนที่7เราขอความช่วยเหลือจากเขาเพราะหมุนเงินไม่ทัน ให้เขาให้เงินเดือนเราสัก2เดือนได้มั้ย เพราะลูกอยู่บ้านไม่มีเวลาหาเงินเลย
เขาด่าเราว่าเราจะเอาเงินไปให้ที่บ้าน "ไม่มีปัญญาหาก็อด อย่าคิดว่า ลูกติดเเล้วจะเอาลูกมาเป็นตัวประกันเพื่อให้อยู่ที่นี้นะ เขาไม่เอาหลอก เขาจะช่วยเเต่ลูก" ถ้ากลับไปบ้านหน้าอย่างจะทำอะไรเป็น แค่ไปอยู่ก็ลำบากเเล้วโธ๋" เจ็บ แม่โทรมาได้ยินเสียงเราร้องไห้ แม่ร้องไห้ตาม บอกให้กลับมาอยู่บ้าน
"อย่าทนให้เขาดูถูกแบบนี้เลยเเม่เสียใจ เอาลูกไว้ที่เขาแหละ เเล้วขอให้เราทำหน้าที่แม่ไปหาลูกได้พอ เพราะลูกอยู่ที่นั้น อนาคตดี มีสมบัติ มีเงินทอง มีบ้านหลังใหญ่ ทุกคนรักลูกเรามากๆไม่มีอะไรต้องห่วง คิดถึง ก็ไปหา โทรหาเอา อย่าทรมานเลย กลับบ้านเถอะ" เเต่เรารักลูกมากกลัวลูก จะคิดว่าแม่ทิ้ง กลัวลูกคิดว่าแม่ไม่รัก กลัวลูกจะเกลียดแม่ เราเครียดมาก จนเคยเข้าโรงพยาบาลมาละครั้งนึง แม่กลัวเราจะเป็นโรคซึมเศร้า
เขาบังคับเราทุกอย่างเราเลี้ยงลูกมาทั้งวัน พอลูกหลับ เราก็เล่นมือถือดูนั้นนี้ ก็ด่าเรา หยาบๆ ทำงานบ้านทุกวันปั่นผ้า รีดผ้า ขัดห้องน้ำ ถูบ้าน ทำทุกอย่างแค่เห็นเส้นผมก็ด่าเเล้วว่า ดูดฝุ่นภาษาอะไร ไม่ได้เรื่อง สาระพัดคำที่จะมาด่าให้เสียความรู้สึก คนคนนี้จะทำทุกอย่างบีบเราทุกทางให้เราเจ็บเเล้วเขาคงสะใจ
เราจะทำไงดี เรารักลูกมากติดลูกมาก แต่ถ้าพาลูกไปอยู่ด้วย ลูกจะลำบาก บ้านเรายุงเยอะฝุ่นเยอะ เขาก็แพ้ทั้งยุงทั้งฝุ่น เเล้วเราต้องเริ่มต้นใหม่หมด กลัวลูกลำบาก กลัวทนคิดถึงลูกไม่ไหว รักมาก TT นอนกอดกันทุกวันเเค่คิดจะจาก ก็ใจจะขาดเเล้ว แต่ความอดทนเราไม่เหลือเเล้ว หมดเเล้วทุกอย่าง หมดความห่วงหา หมดรัก หมดใจ แต่ติดที่ลูก อยากอยู่กับเขาดูการเติบโตของเขา เสียใจที่ไม่สามารถเป็นครอบครัวที่สมบรูณ์ให้เขาได้ แอบร้องไห้ตอนลูกหลับเกือบทุกคืน คิดไม่อกเลยว่าจะทนอยู่กับลูก หรือกลับบ้านเรา
เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าพิมพ์ผิด พิมพ์ตกตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ ร้องไห้ไปพิมพ์ไป TT