ยางรถยนต์เรืองแสงของ Goodyear

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1930 
นักเคมีชาวเยอรมันชื่อ Otto Bayer 
ได้สังเคราะห์  Organic Polymer ชนิดใหม่ที่เรียกว่า  Polyurethane
ซึ่งในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา
Polyurethane  มีการใช้งานกันมากมาย
โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมรถยนต์
ที่ใช้ Polymer  ที่ยืดหยุ่น/อ่อนนุ่ม
ในการผลิตเบาะโฟมที่มีความยืดหยุ่นสูง
ทำที่นั่ง พนักพิง ที่วางแขน รวมถึงใต้หลังคา
แผงหน้าปัด ด้านในของแผงหน้าปัด
แต่ Otto Bayer ไปไกลกว่านั้นอีก
คือ  จัดแสดงรถทดลองซึ่งตัวถัง
ทำจาก Polyurethane ทั้งหมด




แต่ผู้ผลิตยางในตำนาน Goodyear
ได้หันมาผลิตสิ่งใหม่กว่าจากวัสดุใหม่
คือ ยางรถยนต์เรืองแสง Polyurethane

ยางรถยนต์รุ่นนี้แตกต่างจากยางล้อแบบเดิม
ที่มีเส้นลวด+เส้นด้ายเหนียวถักทอกัน
ก่อนเทน้ำยางเหลวเข้าไปผสานให้ติดกัน
นำเข้าเครื่องจักรปั้มขึ้นเป็นล้อพร้อมกับดอกยาง
ซึ่งเป็นกระบวนการผลิตที่ยาวนาน
ต้องใช้ความร้อน และต้องใช้เวลานาน


แต่การผลิตยางรถยนต์จาก Polyurethane
Goodyear ทำได้ง่ายกว่าเดิมมากเลย  
เพราะเพียงแค่ผสมสารเคมี Polyurethane
เข้าด้วยกัน แล้วเทลงในแม่พิมพ์สำเร็จรูป
เทสีย้อมที่มีถึง 16 เฉดสีเป็นส่วนผสมจำนวนเล็กน้อย
ก่อนจะนำไปอบในเตาอบให้แห้ง/แข็งตัว




การมีเฉดสี 16 สีสามารถจับคู่กับสีรถยนต์
และยังอาจจะเข้ากับชุดของสตรี/ภรรยาด้วย

“ สักวันหนึ่งภรรยาอาจบอกสามีว่า
Charlie ช่วยไปเปลี่ยนยางรถยนต์ด้วย
คืนนี้ ฉันจะใส่ชุดสีน้ำเงิน”
John J. Hartz  ผู้จัดการฝ่ายพัฒนา Goodyear
กล่าวเมื่อปี 1962


เท่านั้นยังไม่พอเพราะ Goodyear 
ได้ตั้งชื่อยางล้อรถยนต์รุ่นนี้ว่า Neothane
มีเอกลักษณ์ คือ ความสามารถในการส่งผ่านแสง
และยังได้ติดตั้งหลอดไฟเล็ก ๆ 18 หลอดไว้ภายใน
ทำให้เกิดแสงที่สดใสในเวลากลางคืน
โดยหวังว่า ยางล้อรถยนต์ที่มีไฟส่องสว่าง
จะทำให้การขับขี่ปลอดภัยยิ่งขึ้น
เมื่อมีหมอกหรือสีสันล้อยางรถยนต์
จะทำงานเป็นสัญญาณไฟเลี้ยวและไฟเบรก


ทาง Goodyear วาดฝันในอนาคต
ในการแถลงข่าวในปี 1961
ทั้งยังได้ทำนายยุคใหม่ของรถยนต์ที่ทันสมัย
“  เมื่อยางล้อรถยนต์ออกสู่ท้องตลาด
และอาจเกิดขึ้นได้ในอีกไม่กี่ปี
การออกแบบรถยนต์จะใช้ล้อยางเหล่านี้
ที่มีสีตัวถังรถยนต์จับคู่กับสียางล้อรถยนต์
และเป็นไปได้มากเลย
ที่คนสวยจะต้องการยางล้อรถยนต์
ที่ช่วยเสริมแต่งสี เสื้อผ้า สีเส้นผม
หรือแม้แต่ดวงตาของเธอคนสวย

ลองนึกภาพว่า ถ้าคุณสามารถทำให้
ผู้หญิงคนหนึ่งบอกกับอีกคนหนึ่งว่า
แต่ยางล้อรถยนต์สีเขียวของแฟนฉัน
ไม่ได้ทำอะไรกับสึผิว/สีเสื้อผ้าของคุณ 
(ยุคนั้น ยังไม่มีประเด็นการเหยียดสีผิว
การแต่งตัวไม่สอดคล้องกัน แบบกาคาบพริก)
เมื่อถึงวันนั้นจะหมายถึงพรมแดนใหม่
สำหรับนักออกแบบยางลัอรถยนต์
(ที่ต้องพัฒนาสีสันแปลก ๆ ใหม่ ๆ)"





โชคดีหรือน่าเสียดาย
ที่ยางล้อรถยนต์รุ่นนี้ไปไม่ถึงดวงดาว
เพราะผลการทดสอบในสนามรถยนต์จริง ๆ
ยางล้อรถยนต์  Neothane ทำงานไม่ดีเลย
ในสภาพอากาศที่เปียกแฉะ 
ยิ่งถ้าวิ่งเกิน 100 กม/ชม
และหลอมละลายได้ถ้าเบรคอย่างแรง ๆ


คนขับรถยนต์คันอื่น ๆ ที่ตามมาและพบว่า
พวกเขาเสียสมาธิในการขับรถยนต์
นิตยสาร Life รายงานว่า
“ ผู้ขับขี่รถยนต์ต่างหลงใหลในสีสันที่สวยงาม
ของยางลัอรถยนต์รุ่นนี้มาก
จนต้องฝ่าไฟแดงหรือหยุดจ้องมองดู ”
ในที่สุด Goodyear ก็ตระหนักดีว่า
การผลิตยางล้อรถยนต์  Neothane
ในเชิงพาณิชย์ จะมีราคาแพงเกินไป
และแล้วแนวคิดดังกล่าวก็มอดดับลง





เรียบเรียง/ที่มา

https://bit.ly/3hDL9L0
https://bit.ly/2QA6DgX
https://bit.ly/3v4c1YC
https://bit.ly/2RpcqXb





เรื่องเล่าไร้สาระ


ยางล้อรถยนต์ ยางลัอเครื่องบิน
ยังมีส่วนผสมยางพาราจากธรรมชาติ
มากกว่าส่วนผสมยางเทียมจากปิโตรเลียม
เพราะต้นทุนผลิตโดยรวมถูกกว่ามาก
ส่วนค่าความยืดหยุ่น ความทนถึก ความเหนียว
ในการผลิตยางลัออยู่ที่ใส่สารเคมีบางตัว
ซึ่งเป็นความลับทางการค้าของผู้ผลิต
ยังไง ๆ ก็ยังถูกกว่าใช้ยางเทียม
ที่ผลิตส่งมาสำเร็จรูปให้ใช้ได้เลย
แม้ว่ายางเทียมบางตัวดีกว่ายางธรรมชาติ
แต่เพราะเป็นการใช้ต้นทุนจม/งานวิจัยเดิม
แทนการไปซื้อของใหม่ ทำการผลิตแบบใหม่
เพราะการผลิตยางล้อรถยนต์ เครื่องบิน
แทบจะไม่มีนวัตกรรมใหม่ ๆ มาแทนที่เลย
เพราะยางรถยนต์ในทัองตลาด
ขายถูกขายได้มากมีคนซื้อประจำ
ขายแพงขายได้น้อยตัองรอคนมาซื้อ


ราคายางพาราในไทยขึ้นกับ
ปริมาณรถยนต์ที่ซื้อขายกันรอบโลก
ถ้าคนใช้รถยนต์มากในปีไหน
ราคายางพาราในไทยก็จะสูงขึ้น
เพราะยางรถยนต์ใช้ไปหมดไป
นำมา Recycle Reuse Reproduct
คิดต้นทุนรวมแทบจะไม่คุ้มค่าใช้จ่าย
เพราะเสียเวลาคัดแยกเศษโลหะ เศษด้าย
เว้นแต่ได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐ
คำสัมภาษณ์ผู้ส่งออกยางพารา




ในไทยส่งออกยางพาราในรูปวัตถุดิบ
มากกว่าการแปรรูปอุตสาหกรรม
เพราะเกี่ยวกับต้นทุนการผลิต ราคาขาย
Brand Name สินค้า และการทำตลาด


ยางพาราทึ่ส่งออกมีทั้งน้ำยางพารา
ใช้ผลิตถุงมือยางแพทย์ ของใช้ทางการแพทย์
สินค้านึ้ดีอย่างเพิ่ม Supply ทางอ้อม
เพราะใช้เสร็จมักจะต้องทำลายด้วยการเผาทิ้ง
ไม่ค่อยมีคนกล้านำมา Reuse Recycle อีกครั้ง


ยางแผ่นรมควัน แต่ละก้อนที่ส่งออก
ถ้าเป็นยางแผ่นรมควัน ยางก้อนลูกขุน
ตอนนี้ใช้เครื่องจักรอัดบีบเป็นก้อน
แต่ก่อนต้องใช้แรงคนผสมเครื่องบีบรัด
ขนาดนิยมส่งออกมีน้ำหนักมาตรฐานคือ
111.11 กิโลกรัม +/- ไม่เกิน 0.5 กิโลกรัม
1 กิโลกรัมหลังคือ แป้ง+น้ำยาง+น้ำมันก๊าด
ทารอบยางก้อนลูกขุน กันชื้น กันติด กันรา
การทำแบบนี้เป็นเรื่องปกติของธุรกิจ


คนนอกวงการที่ไม่รู้เรื่อง/มโนเอาเอง
มักจะคิดว่าเป็นการฉ้อโกงน้ำหนัก 1 กิโลกรัม
ชอบซี้ซั้วพูดว่าเอาแป้งมาผสมกับยางพารา
เพื่อเพิ่มน้ำหนักยางแผ่นก็มี  แบบคนโง่ขึ้โม้


แต่นึ่เป็นวิธีปฏิบัติทางการค้า
ทำกันมานานนับร้อยปีแล้ว
เป็นการถนอมรักษายางแผ่นรมควันด้านใน
การทำแบบนี้จะช่วยรักษาคุณภาพยาง
ในเวลาส่งออกและสามารถเก็บไว้ในโกดัง
เพื่อรอการผลิตได้นานถึง 5 ปี
เวลาจะใช้ก็นำเข้าเครื่องจักรสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้น
แล้วนำมาหลอมละลาย ผสมสารเคมี
เข้ากระบวนผลิตสินค้าอุตสาหกรรมแบบเก่า
ทึ่ใช้ยางแผ่นรมควันเป็นสารตั้งต้นการผลิต


เรื่องแปลกแต่จริง ยางพาราจะแพ้ทางแป้ง
ยางวง ถุงมือยาง แฮนด์จับรถ
ถ้าเริ่มหนืด ๆ ติดมือ ให้นำแป้งมาโรย
ไม่จำกัดว่าแป้งโรยตัว แป้งทำอาหาร
นำมาถูถู สักพักก็ใช้งานได้ดังเดิม
เวลาเก็บพวกสินค้าทำจากยางพารา
ให้โรยแป้งลงไปด้วย จะเก็บได้นาน

ถ้าซื้อของใช้ทำจากยางพารา
มักจะมีคราบฝุ่นขาว ๆ ปะปนอยู่ ล้างออกได้
มันคือ แป้ง มันคือ แป้ง

แต่จริง ๆ คือ แป้งทัลคัม (Talcum Powder)
ละเอียด ลื่นไหลดี ขาวเหมือนแป้ง

ขัอมูลเพิ่มเติม

@ ยางแผ่นรมควัน RSS

@ ยางแผ่นรมควัน มาตรฐาน GMP
♽

---

♽

ยางแผ่นรมควันถูกใช้อย่างแพร่หลาย
ในหลากหลายอุตสาหกรรม
โดยแตกต่างกันออกไปตามเงื่อนไข
ความบริสุทธิ์และความยืดหยุ่นของยาง
โดยแบ่งออกเป็น 5 เกรด ตั้งแต่ RSS 1 ถึง RSS 5
ความแตกต่างของยางแผ่นแต่ละเกรด
ได้มาจากคุณสมบัติของน้ำยาง
ที่นำมาผลิตเป็นยางแผ่นดิบ

ยางแผ่นที่ผ่านการคัดสรร/รมควันแปรรูป
ภายใต้เงื่อนไขเวลาและอุณหภูมิที่แตกต่างกัน
เพื่อเป็นการรับรองว่า ยางแผ่นรมควัน
ที่ได้ออกมาจะมีมาตรฐานที่ดี
ไม่มีข้อบกพร่องทึ่ทางผู้ซื้อจะปฏิเสธได้

การแบ่งเกรดยางแผ่น หลัก ๆ
จะใช้การจำแนกด้วย สายตา
จึงอาจมีความเป็นไปได้ที่ผลิตภัณฑ์
อาจมีมาตรฐานที่แตกต่าง
จากหลักเกณฑ์ที่วางเอาไว้บ้าง
จึงต้องให้ความสำคัญอย่างมาก
ต่อการจัดฝึกอบรมพนักงาน
ที่ทำหน้าที่คัดเกรดอย่างสม่ำเสมอ
เพื่อเป็นการการันตีว่ามาตรฐานยางแผ่น
ให้มีมาตรฐานอันเดียวกัน

คุณภาพ

RSS 1, RSS 2, RSS 3, RSS 4, RSS 5

บรรจุภัณฑ์

ปริมาณ 30 ก.ก. 33.33 ก.ก. 35 ก.ก. 
บรรจุในถุงโพลีเอตเทอร์ลีน
บนพาลเล็ตไม้ /ลูสเบลล์
หรือ 60 ก.ก. 90 ก.ก. 111.11 ก.ก. 
ห่อและทาเคลือบด้วยแป้ง (ยางลูกขุน)
Cr ยางแผ่นรมควัน RSS
♽
♽

ยางแผ่นที่ชาวบ้านนำมาผึ่งให้สะเด็ดน้ำ
เก็บในที่ร่มได้ราว 7-14 วัน แต่มักจะรีบขายกัน
ยิ่งไว้นาน อากาศยิ่งร้อน จะไล่ความชื้นแผ่นยาง
น้ำหนักโดยรวมของยางแผ่นจะลดลง
กับเสี่ยงต่อ เชื้อราบนยางแผ่น
เพราะราคาซื้อขายคิดตามน้ำหนักยางแผ่น
ความสะอาด ไร้เชื้อรา ความชื้นน้อย
กอปรกับร้อนเบี้ย(เฮิน/เงิน)กันส่วนใหญ่
มักจะรีบขายให้กับพ่อค้าคนกลาง
ที่รวบรวมส่งโรงงานรมควันยางพารา

บางคนไม่รู้/มองจากที่ไกล  ๆ
มักจะคิดเอง/บอกเองว่า  บ้านนี้ลูกดกจัง
เพราะคิดว่าตากผ้าอ้อมลูกน้อย
♽

---

♽

แต่ปัจจุบันชาวสวนแปลงย่อย
มักจะกรีดยางพาราขายเป็นน้ำยางสด
เพราะขายเสร็จหยบเริน(กลับบ้าน)เลย
ไม่ต้องเสียเวลาทำยางแผ่น
มีพ่อค้าเร่มารับซื้อตามจุดต่าง ๆ
หรือขนไปขายทึ่กลุ่มยางพาราของชาวบ้าน

แต่สวนแปลงใหญ่มักจะทำยางแผ่น
เพราะมีอุปกรณ์เครื่องจักรทึ่ทันสมัย
ราคา/กิโลกรัม จะสูงกว่าการขายน้ำยางสด
ราคามักจะแกว่งอยู่ทึ่ราว 1 บาทขึ้นไป
คิดเป็นปริมาณขายจะได้เงินมากกว่า
♽

---

♽

ธุรกิจยางพารา คือ หลักการคอมมิวนิสต์
มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมกัน ร่วมกันแบ่งปัน
อัตราส่วนแบ่งเจ้าของ/คนกรีด 6/4 5/5
ราคายางพาราจะถูกจะแพงก็แบ่งกันตามนี้
ยิ่งสวนแปลงใหญ่ ๆ ต้องมีกงสี(บ้านพักคนงาน)
โรงเรือนทำยางแผ่น ไฟฟ้า น้ำ ให้คนงาน
จ่ายค่าปุ๋ย ค่าน้ำกรดทำยางแผ่น ฯลฯ
หรือ คนกรีดยางบางคนมาแบบมือเปล่า
ทุกอย่างเจ้าของต้องจัดหาให้
จนเป็นคำด่าคำเหยียดบางคนว่า
มาแต่ดo คือ ม่ายไหร (ไม่มีอะไรเลย)

ธุรกิจปาล์มน้ำมัน คือ หลักการทุนนิยม
ค่าตัด ค่าแทงใบ ค่าขนส่งไปโรงงาน
คิดเหมากันเป็นกิโลกรัม ตั้งแต่ 0.5-1.50 บาท
แล้วแต่ขนาดพื้นที่สวน/ระยะทางขนส่ง
ราคาปาล์มจะขึ้นจะลงไม่เกี่ยว
เจ้าของตัองจ่ายเงินให้คนตัด
คิดตามน้ำหนักปาล์ม
แถมไม่ตัองมีกงสึ จ่ายแต่ ค่าปุ๋ย ค่าแรงลงปุ๋ย
ค่าตัดหญ้าบ้าง ค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด
♽