สวัสดีค่ะวันนี้จะมาเล่าเรื่องความรักของตัวเองที่ค่อนข้างแย่ คือเมื่อตอนแรกเขาดีมากๆเลยค่ะ พูดจาดี ง้อตลอด โอ๋ตลอด ถึงจะไม่ค่อยว่าง คือเขาทำงานเวลาว่างน้อยตรงนี้เราเข้าใจค่ะ เรารอได้ แต่ช่วงหลังๆเขาเปลี่ยนไปมากๆเลยค่ะ ทั้งการพูดจา นิสัย การง้อต่างกันต่างๆ พูดจาบางทีเวลาโมโหก็จะหยาบคายค่ะด่าเรา พูดแรงๆใส่ คือเราพูดไรนิดนึงเขาก็ไม่พอใจแล้วค่ะ ทำไรแทบผิดไปหมดเราไม่เคยไปงี่เง่าใส่เรื่องเวลาที่ไม่ค่อยมี เพราะเราเข้าใจค่ะไม่เคยโวย แต่สิ่งที่เขาทำคือมันแบบว่า ไม่ใส่ใจเลย ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว แบบไม่สนเลยค่ะ ขนาดเขาพูดแย่ใส่เรา เราร้องไห้ ร้องจนสติแตกเขาก็เฉยๆ ไม่เคยคิดจะขอโทษที่ทำเราเสียใจเลย เขาเฉยชาใส่เรามากๆเลยค่ะ ไม่ง้อเวลาเรางอน เฉยทุกอย่าง ทำเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกัน ไม่ค่อยให้เกียรติเราด้วย แต่พอเราถามว่ารักเรามั้ยเขาก็ตอบว่า รัก รักมากๆเลยด้วย แต่เราดูจากการกระทำที่ผ่านมา คือมันไม่ได้เหมือนรักเลยค่ะ มันเหมือนเกลียดมากกว่าที่จะรักกัน
เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ ใจจริงก็ยังรักแต่บางทีก็เหนื่อยมากๆแล้ว ตอนบอกเลิกเราก็พยายามบอกตัวเองค่ะว่าทำถูกแล้ว ทำดีมากแล้ว มันไม่พลาดหรอก มันดีต่อตัวเรา แต่เขาก็ยังบอกว่าจะทักเรามาใหม่ตอนเช้า ซึ่งเรากลัวว่าเราจะใจอ่อนอีกรอบ🥲🥲
คนแบบนี้เขารักเราจริงรึป่าวคะ?
เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ ใจจริงก็ยังรักแต่บางทีก็เหนื่อยมากๆแล้ว ตอนบอกเลิกเราก็พยายามบอกตัวเองค่ะว่าทำถูกแล้ว ทำดีมากแล้ว มันไม่พลาดหรอก มันดีต่อตัวเรา แต่เขาก็ยังบอกว่าจะทักเรามาใหม่ตอนเช้า ซึ่งเรากลัวว่าเราจะใจอ่อนอีกรอบ🥲🥲