ใครเคยเป็นบ้างรู้สึกท้อกับการมีแฟนอยากอยู่คนเดียว

     เรามีแฟนที่คบกันมานานเกือบ 10 ปีเห็นจะได้ แต่ช่วงนี้มักจะรู้สึกท้อและคิดอยากจะอยู่คนเดียวอยู่บ่อยๆ เหตุเพราะเรารู้สึกว่ามันรักมันจืดหรือว่ายังไงไม่รู้ เราเข้าใกล้เค้าก็รำคาญ (เราก็รำคาญถ้าเค้ามาจับนู่นนี่เรา) ต้องบอกก่อนว่าเราชอบให้กอดให้หอมให้จับมือ แต่ไม่ชอบแบบว่าจะทำก็ต่อเมื่อต้องการจะมีอะไรกับเรา เรื่องนี้ยังพอรับได้

     แต่สิ่งที่ทำให้เราคิดตลอดว่าเราควรไปต่อดีไหมคือ เวลาเรามีเรื่องเสียใจ ทุกข์ใจ เค้ามักจะพูดกับเราเหมือนเป็นการซ้ำเติม ว่าเราอ่อนแอ ว่าเราอย่างนู่นอย่างนี้ เวลาเราไม่สบายก็ต้องให้เราเอ่ยปากให้พาไปหาหมอ ไม่เคยดูแลเราถ้าเราไม่ขอหรือบอกว่าต้องทำอะไรต้องการอะไร เวลาเราเผลอทำให้ตัวเองบาดเจ็บ ก็จะว่าเราซ้ำ เราหกล้มกลิ้งลงบันไดเข้าเข้ามาว่าเราว่าทำไมเดินไม่รู้จักดูไม่มีสติ แต่ไม่ถามเราสักคำว่าเจ็บไหม ไม่เข้ามาช่วยเหลือหรือพยุงเรา เราปิดประตูทับนิ้วตัวเองแล้วเราโมโหตัวเองเลยปิดประตูเสียดัง เค้าบอกว่าเราทำตัวเองเจ็บเองทำไมต้องโมโหเดี๋ยวประตูก็พังหรอกโดยที่ไม่ถามเราสักคำว่าเจ็บไหม ทุกครั้งมักจะขึ้นเสียงใส่เรา

     ตลอดเวลาเรามักจะปลอบตัวเองว่าเค้ากับเราโตมาไม่เหมือนกันได้รับการเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกันเค้าอาจจะแสดงความรู้สึกไม่เก่ง ปลอบคน ให้กำลังใจคนไม่เป็น แต่บางทีการเจออะไรแบบนี้มายาวนานบางครั้งก็ทำให้เราเกิดคำถาม ว่าเราจะไปต่อและใช้ชีวิตที่เหลือกับเค้าได้จริงๆเหรอ นี้คือคนที่เราจะอยู่ด้วยและมีลูกด้วยเหรอ ขนาดคนรอบข้างเรา หรือเพื่อนเราที่รู้จักกันมานานถึงขนาดแค่มองตาก็รู้มันยังรู้จักถามเลยว่าเราเจ็บไหมถึงมันจะด่าเราว่าโง่ก็ตาม 5555 

ปล.เรายังไม่ได้แต่งงานกัน, ฝากถึงหนุ่มๆที่ผ่านเข้ามาอ่านหากใครทำแบบนี้กับแฟนของคุณอยู่ให้คุณรู้ไว้ว่าเธอกำลังใคร่ควรและชั่งน้ำหนักวันข้างหน้าของตัวเธอและคุณอยู่

ปล2. กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราอาจจะดูเหมือนกับการเข้ามาระบายมากกว่าการถาม แต่ก็ถ้าเป็นไปได้อยากฟังความคิดเห็นจากหลายๆฝ่าย เราอาจจะคิดมากไป หรือมีความคิดที่เห็นแก่ตัว เลยอยากฟังจากมุมมองของคนอื่นดูบ้าง