ถ้าครอบครัวไม่ใช่ที่พึ่งสุดท้าย

ครั้งหนึ่งผมมีความคิด ทำบุญไปเพื่ออะไร ความดีไม่มีผลตอบแทน ถ้าเงินทองหมดจะลำบากเอา เห็นว่าการสละทรัพย์เพื่อวัดก็ดี บุคคลอื่นก็ดี เป็นเรื่องโง่เขลา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า โลกหน้าเป็นอย่างไร เห็นหลายคนพูด

Not

อยู่ดูแลคนสูงอายุมีแต่เรื่องเครียดทั้งทุกข์ไม่มีความสุขทำอะไรก็ไม่ได้บอกอะไรก็ไม่ฟังเป็นคนเห็นแก่ตัวสุดๆนิสัยไม่ดีชอบพูดให้คนอื่นไม่ดีตัวเองดีเสมอถูกเสมอชอบโยนความผิดให้คนอื่นยิ่งอยู่ด้วยยิ่งแย่ทุกวัน

มีเจ้านายระดับสูงที่มีอำนาจบารมีทั้งภายในและภายนอกองค์กรชอบเรียกให้ขึ้นไปในห้องทำงานส่วนตัว แล้วมักจะลูบหัว หอมหัว โอบ กอด หอมแก้ม ไลน์มาทักกลางคืนบอกอยากมาหา เราก็จะไม่อ่านไม่ตอบ เราอึดอัดไม่อยากมาคิ

เราคุยกับแม่ไม่รู้เรื่องเลยค่า แบบ ทั้งที่แม่ต้องมาจัดของของเราแน่ๆ เพราะอยู่กันแค่  2 คน แล้วของใหญ่ๆ มันหายไป แกน่าจะลืมหรืออะไรสักอย่าง แต่กลับบอกว่าไม่รู้ ไม่เห็นนะ ไม่ได้ยุ่ง ไม่ได้ทำอะไรเลย

47. น หิ เวเรน เวรานิ       สมฺมนฺตีธ กุทาตนํ       อเวรน จ สมฺมนฺติ       เอส ธฺมโม สนนฺตโน ในกาลไหนๆ เ

เรามีปัญหาที่คอยรบกวนเราอยู่ตลอดเวลา คือพ่อของเราเป็นต่างชาติ และกลับไปใช้ชีวิตเกษียณอยู่ที่ประเทศตัวเอง ส่วนเราก็รู้สึกตัวเองเป็นคนไทยไปแล้วเลยเลือกจะอยู่ที่นี่จนกระทั่งแต่งงานมีครอบครัวอยู่ไทย และพ่

คือเราเป็นคนที่เข้ากับคนหรือสนิทกับคนอื่นได้ยาก แล้วเราค่อนข้างไม่ค่อยยิ้มเพราะเราไม่มั่นใจในตัวเอง แต่กลับโดนคนที่ป้ากับลุงว่าเราเอ๋อ ไม่มีสมองพูดกับคนไม่เป็น หยิ่ง เราควรจัดการกับความรู้สึกยังไงดี

ประเด็นคือ เราอยู่หอ หอนึง ก็เกือบใจกลางกรุง ที่ไม่มีเเม้เเต่ป้ายชื่อหอ ยามนั่งเฝ้าด้วยซ้ำ ประตู นึกว่าเป็นบ้านคน บอกก่อนว่าหอนี้ รูมเมท เป็นคนเจอมา เราก็ง่ายๆ แต่อยู่ไป ไม่เคยจ่ายเงินเลท พอล้างแอร์ก

ขอปรึกษาปัญหาคลาสสิค แม่ผัวลูกสะใภ้ เราเป็นคนกรุงเทพ แต่งงานเข้ามาอยู่ในครอบครัวสามีที่ต่างจังหวัด เรามาตัวคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องที่นี่เลย เข้ามาก็มาแบบสะใภ้แต่งเข้าบ้านคนจีนที่ทำธุรกิจแบบกงสี เรามา