น้องชายผมอยู่แต่บ้านมา2-3ปีกว่า

ผมกับน้องชายโตมาด้วยกันจนผมอายุ20 น้องชายผม18 น้องผมตอนขึ้นโรงเรียนเป็นเด็กบุคลิกภาพดีมากหล่อแต่เกเรชอบเล่นยา ชอบเข้าสังคมชอบคบเพือนแต่มา2-3ปีไห้หลังเขาอยู่แต่บ้าน ไม่ค่อยพูดดูซึมๆไม่เข้าสังคมไม่ออกนอกบ้านเลย ผมชวนเขาเที่ยวเขาก็ปฏิเสธ​เขาเหมือนคนละคนกับน้องผมเลย ผมสงสารน้องผมมากๆอยากให้เขามีชีวิตที่ดีอยากเป็นเหมือนเด็กทั่วไป ผมจะพาไปหาหมอเขาก็ไม่ไป สภาพน้องผมตอนนี้ดูไม่ได้เลย เขาชอบเอาที่ตัดเล็บมาตัดผมตัวเอง ผมกลับบ้านเห็นเขาแล้วสงสารเขามากๆ อยากให้น้องชายผมเป็นเด็กปกติเหมือนเมื่อก่อน ฐานะบ้านผมค่อนข้างยากลำบาก แม่ผมทำงานโรงไม้เป็นคนแบกหามไม้ แม่ทำงานแค่คนเดียวเลี้ยงน้องและเลี้ยงพ่อของผม ส่วนตัวผมเรียนและทำงาน