ผมตื่นมาในความมืดมิด ในเวลา 6 โมงเช้า สิ่งที่มืดมิด ไม่ใช่เกิด บนท้องฟ้า หรือแสงแรกของดวงอาทิตย์ ที่ไม่สอดส่องลงมา แต่มันเกิดจากความมืดมิด เหมือนอยู่ในอุโมงค์ ไร้ซึ่งแสงใดๆ ที่เรียกกันว่า ภาระ
ผมคือมนุษย์ ที่ถูกสร้างขึ้นมา เพื่อตอบสนองความ เป็นทุนนิยม ของโลกปี 2000 โลกที่คนส่วนมากรักความสบาย โรคที่คนส่วนมากแข่งขันแย่งชิง ทรัพยากรที่มีน้อยลงเรื่อยๆ เราถูกหล่อหลอมความนิยมความเชื่อความศรัทธาจากรุ่นสู่รุ่น และไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่
ผมเกิดมาในครอบครัว ที่ไม่ค่อยธรรมดาเท่าไหร่ จะว่ามีกิน หรือไม่มีกิน ผมก็ยังตอบไม่ได้ เพราะเมื่อไหร่ก็ตาม ที่มีเงิน ครอบครัวเราจะใช้อย่างสนุกสนาน จนลืมวันข้างหน้า และนั่นคือต้นต่อที่จะทำให้มัน เกิดความวุ่นวายในอนาคต
ผมเข้าเรียนในโรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง ที่สอนสิ่งที่ไม่จำเป็นในชีวิตในตอนโต เช่นสอนเรื่องคิดเลข ที่ไม่รู้จะเรียนไปทำไม ในเมื่อโลกของเรามีเครื่องคิดเลข และสอนเรื่องประวัติศาสตร์ ซึ่งเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ จะเรียนรู้เพื่อศึกษา และเอามาปรับใช้ ผมก็ไม่ใช่ผู้นำของประเทศ อยู่ดี สิ่งพวกนี้ ไม่สามารถช่วยเหลือเรา เพื่อหาเงินเข้ากระเป๋า เหมือนที่สมัยนี้ทำกัน และยังสอนถึงคุณธรรม ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว สอนศีลธรรม ที่ไม่แก่งแย่งชิงดีกับใคร ซึ่งมันตรงกันข้ามกับการใช้ชีวิตในยุค 2000 นี้ ไม่มีใครสอน ให้เราหาเงินเก่ง ไม่มีใครสอนให้เราโลภและเห็นแก่ตัวเพื่อจะได้มาซึ่งอำนาจและเงินตรา สิ่งเหล่านี้ถูกเก็บไว้เหมือนความลับที่จะบอกกันภายในตระกูลของผู้มั่งคั่งเท่านั้น แต่ก็นั่นแหละครับ มันคือเรื่องจริง ถ้าไม่มีคนจน ก็จะไม่มีคนรวย ถ้าไม่มีเหยื่อ ก็จะไม่มีผู้ล่า และถ้าไม่มีคนโดนเอาเปรียบ ก็จะไม่มีคนเอาเปรียบ ความจริงพวกนี้ถูกเหยียบไว้ใต้พรม และพร้ำสอน ให้เรามีคุณธรรม ให้เรามีศีลธรรม มันคือคำหลอกลวงระดับชาติ ที่ไม่มีในชุมชนไหนปฏิบัติตาม สักคน
โรงเรียนที่เราเรียน ถือเป็นสถาบัน ที่สร้างบุคลากรระดับประเทศมาหลายชั่วอายุคน "เด็กหน้าห้อง" ที่ตั้งใจเรียน ถูกสร้างให้เป็นพนักงานที่มีประสิทธิภาพที่สุด ตรงเวลา ไม่เข้างานสาย และไม่ขัดขืนผู้บังคับบัญชา "เด็กกลางห้อง" ที่ไม่ตั้งใจเรียน แต่ก็ไม่คิดทำร้ายใคร จึงมีเพื่อนเป็นจำนวนมาก มีทั้งเพื่อนเป็นเด็กเรียนและเด็กเกเรในเวลาเดียวกัน กลุ่มคนพวกนี้ เมื่อเรียนจบออกมา ถูกสร้าง มาให้เป็นผู้บริหาร ด้วย Connection ที่เขามี และฐานะทางสังคมของพ่อแม่ที่เกื้อหนุน จึงส่งเสริมลูก ให้ได้เป็นผู้บริหารระดับประเทศมากมาย และเด็กกลุ่มนี้ จะมีทั้งผู้บริหาร และข้าราชการระดับสูงรวมไปถึงนักการเมือง ที่ปกครองประเทศ ด้วยเส้นสายที่เขามี และสุดท้าย"เด็กหลังห้อง" ที่ขึ้นชื่อว่าเกเรที่สุด กลุ่มคนเหล่านี้ คงไม่ต้องเดา ส่งออกมาหรืออาจจะไม่จบ ก็จะเป็นนักเลงทำธุรกิจสีเทาหรือดำ แล้วแต่สถานะหรือเหตุการณ์นั้นๆจะพาไป
ใช่ครับมันคือ ห่วงโซ่มนุษย์ "เด็กกลางห้อง"เป็นหัวหน้า"เด็กหน้าห้อง"และ"เด็กหลังห้อง"คุม"เด็กกลางห้อง"อีกที ประเทศเรา เลยถูกจำกัดความสามารถ ตั้งแต่เราเด็ก เราไม่สามารถปฏิเสธได้ ผมจัดอยู่ในกลุ่มเด็กหน้าห้อง ด้วยครอบครัวไม่มี connection หรือทรัพย์สินมากพอที่จะไป support และตระหนักรู้ว่าที่บ้านไม่ได้ร่ำรวย ให้เกเร และตระหนักรู้ ว่าผมต้องเรียนให้จบ เพื่อไปทำงานในระบอบ และอนาคต คงต้อง support พ่อแม่ ผมจึงจัดอยู่ในกลุ่มหน้าห้องโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้
.......อ่านต่อ.......
แมงกระพรุนนำทาง
ผมคือมนุษย์ ที่ถูกสร้างขึ้นมา เพื่อตอบสนองความ เป็นทุนนิยม ของโลกปี 2000 โลกที่คนส่วนมากรักความสบาย โรคที่คนส่วนมากแข่งขันแย่งชิง ทรัพยากรที่มีน้อยลงเรื่อยๆ เราถูกหล่อหลอมความนิยมความเชื่อความศรัทธาจากรุ่นสู่รุ่น และไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่
ผมเกิดมาในครอบครัว ที่ไม่ค่อยธรรมดาเท่าไหร่ จะว่ามีกิน หรือไม่มีกิน ผมก็ยังตอบไม่ได้ เพราะเมื่อไหร่ก็ตาม ที่มีเงิน ครอบครัวเราจะใช้อย่างสนุกสนาน จนลืมวันข้างหน้า และนั่นคือต้นต่อที่จะทำให้มัน เกิดความวุ่นวายในอนาคต
ผมเข้าเรียนในโรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง ที่สอนสิ่งที่ไม่จำเป็นในชีวิตในตอนโต เช่นสอนเรื่องคิดเลข ที่ไม่รู้จะเรียนไปทำไม ในเมื่อโลกของเรามีเครื่องคิดเลข และสอนเรื่องประวัติศาสตร์ ซึ่งเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ จะเรียนรู้เพื่อศึกษา และเอามาปรับใช้ ผมก็ไม่ใช่ผู้นำของประเทศ อยู่ดี สิ่งพวกนี้ ไม่สามารถช่วยเหลือเรา เพื่อหาเงินเข้ากระเป๋า เหมือนที่สมัยนี้ทำกัน และยังสอนถึงคุณธรรม ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว สอนศีลธรรม ที่ไม่แก่งแย่งชิงดีกับใคร ซึ่งมันตรงกันข้ามกับการใช้ชีวิตในยุค 2000 นี้ ไม่มีใครสอน ให้เราหาเงินเก่ง ไม่มีใครสอนให้เราโลภและเห็นแก่ตัวเพื่อจะได้มาซึ่งอำนาจและเงินตรา สิ่งเหล่านี้ถูกเก็บไว้เหมือนความลับที่จะบอกกันภายในตระกูลของผู้มั่งคั่งเท่านั้น แต่ก็นั่นแหละครับ มันคือเรื่องจริง ถ้าไม่มีคนจน ก็จะไม่มีคนรวย ถ้าไม่มีเหยื่อ ก็จะไม่มีผู้ล่า และถ้าไม่มีคนโดนเอาเปรียบ ก็จะไม่มีคนเอาเปรียบ ความจริงพวกนี้ถูกเหยียบไว้ใต้พรม และพร้ำสอน ให้เรามีคุณธรรม ให้เรามีศีลธรรม มันคือคำหลอกลวงระดับชาติ ที่ไม่มีในชุมชนไหนปฏิบัติตาม สักคน
โรงเรียนที่เราเรียน ถือเป็นสถาบัน ที่สร้างบุคลากรระดับประเทศมาหลายชั่วอายุคน "เด็กหน้าห้อง" ที่ตั้งใจเรียน ถูกสร้างให้เป็นพนักงานที่มีประสิทธิภาพที่สุด ตรงเวลา ไม่เข้างานสาย และไม่ขัดขืนผู้บังคับบัญชา "เด็กกลางห้อง" ที่ไม่ตั้งใจเรียน แต่ก็ไม่คิดทำร้ายใคร จึงมีเพื่อนเป็นจำนวนมาก มีทั้งเพื่อนเป็นเด็กเรียนและเด็กเกเรในเวลาเดียวกัน กลุ่มคนพวกนี้ เมื่อเรียนจบออกมา ถูกสร้าง มาให้เป็นผู้บริหาร ด้วย Connection ที่เขามี และฐานะทางสังคมของพ่อแม่ที่เกื้อหนุน จึงส่งเสริมลูก ให้ได้เป็นผู้บริหารระดับประเทศมากมาย และเด็กกลุ่มนี้ จะมีทั้งผู้บริหาร และข้าราชการระดับสูงรวมไปถึงนักการเมือง ที่ปกครองประเทศ ด้วยเส้นสายที่เขามี และสุดท้าย"เด็กหลังห้อง" ที่ขึ้นชื่อว่าเกเรที่สุด กลุ่มคนเหล่านี้ คงไม่ต้องเดา ส่งออกมาหรืออาจจะไม่จบ ก็จะเป็นนักเลงทำธุรกิจสีเทาหรือดำ แล้วแต่สถานะหรือเหตุการณ์นั้นๆจะพาไป
ใช่ครับมันคือ ห่วงโซ่มนุษย์ "เด็กกลางห้อง"เป็นหัวหน้า"เด็กหน้าห้อง"และ"เด็กหลังห้อง"คุม"เด็กกลางห้อง"อีกที ประเทศเรา เลยถูกจำกัดความสามารถ ตั้งแต่เราเด็ก เราไม่สามารถปฏิเสธได้ ผมจัดอยู่ในกลุ่มเด็กหน้าห้อง ด้วยครอบครัวไม่มี connection หรือทรัพย์สินมากพอที่จะไป support และตระหนักรู้ว่าที่บ้านไม่ได้ร่ำรวย ให้เกเร และตระหนักรู้ ว่าผมต้องเรียนให้จบ เพื่อไปทำงานในระบอบ และอนาคต คงต้อง support พ่อแม่ ผมจึงจัดอยู่ในกลุ่มหน้าห้องโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้
.......อ่านต่อ.......