คนรักที่จากไป....

สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาแชร์ ประสบการณ์การเสียคนที่เรารักที่สุดนั้นคือ "แม่" ของผมครับ
ผมเป็นเด็กนักเรียนอายุ 18 ชื่นชอบในเสียงดนตรี ปัจจุบันก็เล่นดนตรีตามร้านอาหาร เปิดหมวก หาเงินในการเรียนต่อในมหาลัย
ผมเป็นคนที่รักแม่ที่สุด รักแบบไม่มีอะไรมารักไปมากกว่านี้แล้ว 
--------------------------------------------------------------------------------
แม่ของผม เป็นคนร่าริงแจ่มใสตลอดเวลา เสียงดังฟังชัด มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี เป็นคนแข็งแรง
แม่เป็นทุกอย่างในชีวิตผมเลยครับ แม่ไม่เคยให้ลูกลำบาก จนตอนนี้ผมเป็นเด็กที่ทำงานบ้านไม่เป็นเลย ผมรู้สึกสำนึกผิดมากๆ (ด่าผมกันได้นะครับ)
แม่ทำทุกอย่างภายในบ้านตั้งแต่ ล้างจาน ถูบ้าน กวาดบ้าน ซักผ้า ล้างห้องน้ำ ทำงาน หาเงิน ขี่รถ ทุกอย่างที่กล่าวมา ทุกอย่างเพื่อให้ลูกอยู๋แล้วมีความสุข
ตื่นเช้าก็มาเลี้ยงหมา แม่ก็จะมาเรียกผมไปกินข้าว และนั่งคุยกัน
--------------------------------------------------------------------------------
ผมได้ทำผิดกับแม่ไว้หนักหนา
เถียงแม่ไม่เข้าใจแม่นิดๆหน่อยๆไม่ได้แบบก้าวร้าว ทำอะไรไม่เคยให้แม่ภูมิใจ ไม่เคยรู้สึกผิดขนาดนี้
--------------------------------------------------------------------------------
เป็นคนแข็งแรงมาตลอด จนกระทั่งวันที่ 25 มีนาคม 64 แม่มีอาการปวดหลังหนักมากๆ ขยับตัวไม่ได้ พวกผมก็พาไปหาหมอทุกที่ที่จะสามารถให้แม่ หายจากการปวด แม่ก็ปวดหลังมาได้ 5 วัน ก็พาไปโรงพยาบาลประจำจังหวัด จนวันที่ 30 มีนาคม แม่ก็จากไปด้วยโรคไตวายเฉียบพลัน และ ตับวาย ซึ่งผมก็คิดโทษตัวเองว่าทำไมเราไม่พาแม่มาโรงพยาบาลใหญ่ๆตั้งแต่แรก ทำไมไม่คิดถึงแม่ เพราะผมไม่รู้ว่าอาการปวดหลัง คืออาการโรคไต ถ้าผมรู้ผมจะพาแม่มาตั้งแต่วันแรกเลย 
***ผมจึงอยากบอกทุกคนที่ยังมีแม่เลี้ยงดูอยู่ว่า ควรดูแลคนที่เรารักที่สุดให้ดี เพราะเราไม่รู้ว่าเขาจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน 
คิดถึงแม่มากๆครับ
อยากให้ทุกคนมาแชร์ประสบการณ์ที่คนรักได้จากไปกันครับ