คือเราไม่เเน่ใจว่าเป็นโรคซึมเศร้าไหม ทุกครั้งที่อยากตายเป็นเพราะคำพูดของครอบครัวทั้งนั้นเลยค่ะ เคยคิดจะฆ่าตัวตายมาเเล้วโดยทั้งกินยานอนหลับหลายเม็ดเเต่ป๊าเข้ามาเห็นก็เลยปัดออก เเล้วอีกครั้งอยู่หอคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้เดินเข้าห้องน้ำเเล้วหยิบกินมากรอกใส่ปาก เเต่ด้วยจังหวะนั้นเราคิดเเต่มันไม่ทันเเล้วดีที่โทรศัพท์อยู่ตรงชั้นหน้าห้องน้ำพอดีเลยหยิบขึ้นมาโทรหาพี่ให้มาช่วยเเล้วก็ดับไปเลยค่ะดีที่พี่เขาอยู่ใกล้หอเราพอดีเลยขึ้นมาเเล้วบอกรปภ.ให้โทรเรียกรถโรงบาลให้ เป็นคนอ่อนไหวง่ายมากๆค่ะเเต่เขาพูดกระทบจิตใจเราเกินจะบรรยายจริงๆ ใครไม่เคยอยู่ในสถานการณ์อย่างงี้ไม่เข้าใจหรอกค่ะ มีเเต่เขาจะบอกว่าเราเป็นบ้า