เมื่อเราทนไม่ไหว ทำแบบนี้ลงไป มันถูกต้องไหม??

เราเป็นลูกสาวคนเล็ก แต่งงานแล้ว6ปี มีลูก2คน คนโต6ขวบ คนที่2 กำลังจะคลอดเดือนหน้า เราแต่งงาน เอาสามีเข้าบ้าน อาศัยอยู่บ้านกับแม่ ตา และ ยาย ส่วนพี่ชายคนโต แต่งงานมีครอบครัวลงหลักปักฐานที่บ้านภรรยาที่กทม. แม่เรามีพี่น้อง4คน แม่เป็นลูกสาวคนเดียว เลยได้อยู่บ้านกับตายาย ส่วนพี่น้องอีก3คน แยกกันไปสร้างครอบครัว

ในส่วนของตัวเราเอง ตั้งแต่เราเรียนจบ หางานทำ ก่อนที่เราจะแต่งงาน จนถึงแต่งงานแล้ว เรามีความคิดอยากไปทำงานต่างประเทศ ซึ่งมันจะตรงสายกับที่เราเรียนมา แต่พี่ชายและแม่ ตายายบ้าง ไม่สนับสนุนให้ไป เพราะเหตุผลว่า พี่ชายไม่ได้ทำงานอยู่ใกล้แม่ เราเลยต้องหางานทำ เพื่ออยู่ใกล้แม่ จะได้มีคนดูแลแม่ เราก็ทำตาม แม้จะได้เงินเดือนเพียงน้อยนิด ก็ต้องยอม ในช่วงแรกๆ ก็มีแม่และพี่ชายคอยซัพพอตเวลาเงินไม่พอใช้ พี่ชายจะโอนให้ครบ15,000 ซึ่งเป็นเงินเดือนขั้นต่ำในสมัยนั้น เช่นถ้าเราหางานที่ได้เงินเดือน 12,000 พี่ชายจะโอนให้เดือนละ3,000 เพื่อจะได้ทำงานอยู่ใกล้ๆแม่ แต่เราก็ไม่โอเคเท่าไหร่หรอก เพราะมันไม่ใช่งานที่เราชอบ อีกอย่าง เรามองเห็นเงินเดือนพี่ชายแล้ว เราก็อยากได้เหมือนเขา เขามีโอกาศไปหางานที่ดีๆ เงินเดือนสูงๆ แต่เรามีข้อจำกัดในการหางาน เงินเดือนพี่ชายเราสูงกว่าเราประมาณ 10 เท่า ของแต่ละเดือน ซึ่งพอหลังจากที่เราและพี่ชายแต่งงานมีครอบครัว เค้าก็หยุดส่งเงินให้เรา อันนี้เราไม่ว่า เพราะเราต้องดูแลตัวเองแล้ว และเราทำงานตามที่แม่เราอยากให้เป็น คือ รับราชการ ทั้งเราและสามี รับราชการทั้งคู่ และหาทางโยกย้ายกลับมาอยู่ที่บ้าน ซึ่งเรากับสามี พยายามเป็นอย่างมาก ขอไม่เล่าในส่วนนี้ เพราะมันจะยาวไป เอาเป็นว่า ทำเพื่อที่บ้านเรามาก เพราะที่บ้านมีแต่คนสูงอายุ และลูกๆก็ไม่ค่อยมีใครเข้ามาดูแลเป็นจริงเป็นจัง มีแค่แม่เราเป็นหลัก และเรากับสามีที่ต้องคอยดูแลช่วย อันนี้คือหน้าที่ของลูกหลาน เราไม่ได้ไม่อยากทำแต่อย่างใด เราและสามีก็ทำมาตลอด และในหลายๆครั้ง ทำและดูแลมากกว่าลูกๆหลานๆอีก3คนของตากับยายด้วยซ้ำ 

ประเด็นของเรื่องคือ ด้วยความที่เราอยู่ด้วยแบบนี้ หลายๆครั้ง เรารู้สึกไม่พอใจที่แม่ของเรา ตา ยาย ชอบดุตัวเราเอง และลูกเรา เหมือนใกล้เกลือกินด่าง หลายๆครั้งดุลูกเรา ไปพูดประชดประชันว่าเราสอนลูกให้ไม่รักตาทวด ยายทวด ไม่ให้เข้าไปใกล้ ทั้งๆที่เราไม่เคยสอนลูกแบบนั้นเลย ชอบเอาลูกเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นในบรรดาของหลานๆ ในเรื่องที่ผ่านมาขอไม่ลงรายละเอียด มันหลายครั้งจนเก็บไว้นาน วันนี้มันเลยระเบิด เหตุการณ์ของวันนี้คือ ลูกพี่ลูกน้องได้เอาลูกสาวมาฝากไว้เพราะเค้าไปทำงาน ช่วงเที่ยงๆ ลูกเราเล่นบอลยุนอกบ้าน คนน้องก็เดินตามพี่ และถามพี่นู่นนี่นั่น ตามประสาเด็กน้อยเล่นกัน ถามประมาณสามสี่ครั้งและลูกเราไม่ตอบ เพราะมัวเล่นบอลอยู่ ตาทวดก็ตะคอกดุลูกเราอย่างเสียงดัง "เอามานี่ซิลูกบอล กุจะฟันทิ้ง น้องถามอะไรหนะ ทำไมไม่ตอบ" โอ้โห เรานี่ปรี๊ดดดดดดดดมาก เราไม่เคยพูดกับลูกกุ และคนที่บ้านก็ไม่เคยพูดกับลูกหลานคนไหนว่า กุ แต่มาพูดกับลูกเรา ในเรื่องแค่นี้ เราก็บอก "อะไรกัน เด็กมันเล่นกัน ถามไม่ตอบแค่นี้จะไปว่าเด็กทำไม คนถามก็ถามแบบนี้ทั้งวันแหละ" จากนั้นตาก็ตะคอกใส่เรา "กุพูดแค่นี้ไม่ได้ ถ้าไม่พอใจ พวกก็ไม่ต้องพากันอยู่ที่นี่" เท่านั้นแหละ เราพาลูกขึ้นบ้าน กอดกันร้องไห้ ก่อนหน้านี้เคยมีเรื่องราวประมาณนี้ เรากับสามีก็บอก จะไปซื้อบ้านอยู่กันเอง แต่ที่บ้านก็ไม่ให้ไป โดนครอบครัว ลุงป้าน้าอา ว่าให้สารพัด ว่าถ้าไปก็เหมือนเนรคุณ เหนแก่ตัว ใครจะอยู่ดูแลตายาย แต่พอเราอยู่เราก็โดนแบบนี้ ลูกเราต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี โดนดุ หรือ แม่เราชอบดุยาย ตะคอกใส่กันเสียงดัง ต่างๆนาๆ คือตื่นมา ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้ยินเสียงดุด่าให้กัน และที่สำคัญคือเหตุการณ์นี้เราไม่ไหว เราเล่าให้สามีฟังทั้งหมด ก่อนจะเล่าให้เค้าฟัง เราก็ชั่งใจอยู่นะว่า กลัวเค้าเกลียดครอบครัวเรา มันจะเป็นผลดีมั้ย แต่ด้วยอารมณ์ตอนนั้น เราก็เก็บไม่อยู่จริงๆ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไล่เรากับลูกออกจากบ้าน พอเล่าให้สามีฟัง ทุกๆครั้งสามีจะใจเย็น เพราะครั้งก่อนๆครอบครัวดุด่าจะลงที่เราโดยตรง แต่ครั้งนี้ ไปลงที่ลูกเรา สามีโมโหมาก และอาจจะไม่ชอบที่บ้านเราแล้ว เค้าบอกถ้าไล่หนีก็ย้ายออกมาเลย ไปเริ่มต้นกันใหม่ หาซื้อบ้านเลย บลาๆๆๆๆ ซึ่งเราไม่เคยเหนสามีเราโมโหแบบนี้ ก่อนหน้านั้นเค้าจะคอยปลอบใจและทำให้เราใจเย็นมาตลอด...... ซึ่งถ้าเราออกจากบ้านนี้ไปจริงๆ มันคือเรื่องใหญ่มาก พอๆกับการตัดขาดแม่ ตา ยาย ไปเลย และเราก็ไม่รู้หรอกว่า ในอนาคต เรากับสามี จะอยู่กันตลอดรอดฝั่งมั้ย สามีเลิกกันยังกลายเป็นคนอื่น แต่พ่อแม่เลิกกันก็ยังคือพ่อแม่ ซึ่งเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นสามีเราไม่มีส่วนในเหตุการณ์นี้เลย แต่เค้าคงโมโหที่ลูกโดนอะไรแย่ๆแบบนี้มาตลอด ขอย้ำว่านี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรก และไม่ใช่เหตุการณ์เดียว บางทีน้าเราก็เอาเท้ามาเตะ มาเขี่ยลูกเรา ชอบแกล้งให้ร้องไห้ พูดไม่เพราะใส่ ยายทวดก็ชอบพูดประชด กระแหน๊ะกะแหนใส่ โอ้ย เยอะมากๆๆๆๆๆ ขอเล่าแค่นี้ค่ะ

ประเด็นของเรื่องราว..... เราอยากถามว่า ที่เราโดนกับลูกเราแล้วเราเล่าให้สามีฟังจนเค้าโมโหเป็นครั้งแรกในชีวิต เราทำถูกไหม เพราะเกิดเรื่องขึ้น เราก็ไม่รู้จะคุยกับใคร ซึ่งหลายๆครั้งที่เคยเกิดเหตุการณ์ เราไม่เล่าให้เค้าฟัง เพราะกลัวสามีจะไม่ชอบครอบครัวเรา แต่เพราะความอยู่ด้วยกันทุกวัน สามีก็เหนว่าใครเป็นยังไง ขนาดแม่เราตีลูกเราจนเป็นรอยมือแดงทั้งตูดและหลัง เราเหนรอยตี เราร้องไห้แรงมาก และบอก ทำไมถึงตีลูกเราขนาดนี้ เพียงแค่ แม่เราบอกลูกเราถอดเสื้อผ้าไปอาบน้ำ แล้วลูกเราไม่ถอด ตอนนั้นลูกเรา5ขวบ ครั้งนั้นเราก็ไม่เล่าให้สามีฟัง เพราะกลัวเค้าจะเกลียดแม่เรา แต่เวลาที่ลูกของลูกพี่ลูกน้องเราดื้อ ร้องไห้ งอแง งี่เง่า แม่เรากลับโอ๋ ไม่ด่า ไม่ตี พูดเพราะๆด้วย เหตุการณ์หลายๆอย่าง มันอยู่ในใจ จนวันนี้ระเบิดออกมา แบบนี้เราทำถูกมั้ยคะที่เลือกเล่าให้สามีฟัง???

#เรื่องราวอาจจะท้าวความยาวไปหน่อยนะคะ ต้องขออภัยด้วยที่เล่าซับซ้อน