ผมเป็นเด็กที่แม่ไม่ได้ตั้งใจให้มาเกิดเลยให้ยายเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆจนโตมาอายุ 18 ถึงได้รู้ว่าพี่สาวคือแม่ นี่คือชีวิตเริ่มต้นของตัวผม เห็ดหลากอยู่การเงินการงานผมทำงานมาทั้งเดือนเพื่อที่จะเอาเงินเดือนไปให้ยายแต่พอหลังๆมีปัญหาเรื่องการส่งบ้านก็คือสามีของคุณแม่มีหนี้บัตรเครดิตแล้วบ้านเป็นชื่อของเขาแต่กลับกลายเป็นผมที่ต้องเป็นคนเสียค่าใช้จ่ายในการใช้หนี้บัตรเครดิตทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นคนก่อแล้วบ้านก็กำลังจะโดนยึดเพราะเรื่องบัตรเครดิตผมได้แค่ส่งบ้านเดือนละ 5,700 บาทแล้วส่งค่าบัตรเครดิตอีกเดือนละ 1,000 บาทบ้านก็เป็นชื่อสามีของแม่ส่วนบัตรก็เป็นชื่อสามีของแม่แต่พอมีเรื่องหนึ่งก็คือแม่ได้ทำการเอารถที่ติดไฟแนนซ์อยู่ไปจำนำแล้วหลุดจำนำไปจึงทำให้เรื่องในบ้านแดงขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งผมรู้อยู่แล้วว่าวันนึงมันต้องเกิดผมก็แค่ไม่อยากจะผ่อนลมเพื่อที่รู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายบ้านหลังนี้ก็จะโดนยึดผมได้เก็บเงินแล้วก็มีเงินใช้เดือนต่อเดือนเพราะเงินเดือนผมได้ไม่ถึงหมื่นสักเดือนหลังๆมามีปัญหาที่ผมไม่ยอมส่งบ้านเขาจึงผิดหวังในตัวผมเขาขู่ว่าจะบอกยายว่าผมไม่ส่งบ้านแล้วจะทำให้ทะเลาะกันอีก 1 ครั้งผมก็เลยได้พูดไปเลยว่าถ้าแม่อยากส่งมากนักแม่ก็มาช่วยผ่อนสิคนละครึ่งก็ได้แค่คำตอบว่าอย่ามาโยนแม่ช่วยยายแค่เดือนละ 3,000 บาทแล้วทำไมกลับกลายเป็นผมที่ต้องช่วยยายทั้งหมดควรสงสารใครดีระหว่างลูกในไส้แล้วก็ยายยายเป็นคนที่ยื้อทุกอย่างเพราะอธิบายอะไรไปท่านไม่เคยเข้าใจว่าณวันหนึ่งมันก็ต้องโดนยึดอยู่แล้วบ้านไม่ใช่ของเราถ้ามันจะเป็นของเราก็ต้องเป็นชื่อเราไม่ใช่เขาที่เราต้องฝากความหวังเอาไว้อยากถามพี่ๆเพื่อนๆทุกคนว่าพี่ๆเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหมเกี่ยวกับการที่แม่แท้ๆส่งเงินให้ยายเดือนละ 3,000 บาทเราทำงานให้ยายทั้งหมดเพื่อที่จะไปส่งลมสมควรแล้วหรือไม่
ทำงานเงินเดือนเอามาใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อเพราะคำว่าครอบครัว?